 |
| The Way Inn - Huaraz - Peru |
Ayahuasca dus. Ik maak jullie graag onderdeel van mijn reis, maar wil jullie vragen respect te hebben voor mijn ervaringen en Ayahuasca zelf, het medicijn. Het is een individueel proces dat alleen om mij gaat, mij persoonlijk. Ik kan het nooit precies overbrengen zoals ik het heb ervaren. Ik kan alleen maar aanraden om ook kennis te maken met Mother Aya.
Wat is Ayahuasca?
Ayahuasca is een plantenmedicijn, een drank, uit de Amazone, gemaakt door sjamanen van verschillende soorten planten met een geestverruimend effect. Het belangrijkste ingrediënt is de Banisteriopsis caapi, of wel Ayahuasca "Liaan der zielen". Dit is veel te kort gezegd de praktische beschrijving van dit ontzettend ranzige drankje. De sjamanen hebben het altijd bedoelt als medicijn dat je lichaam en geest reinigt.
Maar wat is het nu eigenlijk echt? Ayahuasca is een levende spirit dat je energieke, fysieke en emotionele lichaam reinigt en je leert wat je nodig hebt op dat moment. Mama Aya reflecteert, projecteert en implementeert. Ze haalt onbewuste en onderbewuste processen boven en zorgt dat je ze bewust met je mee gaat dragen of bewust af gaat stoten. Ze geeft inzicht en wijsheid. Soms in harde lessen met veel fysieke pijnen, soms vol liefde en compassie. Soms met visioenen, maar visioenen zijn slechts een bijproduct van de DMT. Het echte werk gebeurt met een helder hoofd, een hart met liefde in overvloed en een gezond lijf.
Ik ben zeer dankbaar voor wat me is overkomen in de retraite week en het herschrijven van dit hoofdstuk geeft alles wat er is gebeurt nog extra fundament. Al wat mij toe is gekomen in die week, is precies wat ik zocht en precies waarover ik al maanden blog. Het is perfect, zoals het is. Met ongemak en discomfort. Hemel en hel, zwart en wit. Alles is één en perfect zoals het is.
In Peru, vooral in de jungle, stikt het van de sjamanen, die zichzelf sjamaan noemen maar eigenlijk meer een soort van zwarte magiër zijn. Geld opstrijken van naïeve toeristen die een keertje willen trippen. Ik heb gekozen voor Ayahuasca Satsangha omdat zij instaan voor hun visie en missie: het vergroten van (collectief) bewustzijn, het helen van de aarde en haar bewoners en het verbeteren van de voorzieningen van de plaatselijke bevolking. Het geld dat er verdient wordt aan de retraites wordt geïnvesteerd in eigen projecten die te maken hebben met duurzaamheid en verbetering ten aanzien van energiebronnen, permacultuur en educatie van locale bevolking. Ayahuasca Satsangha mixt het sjamanisme (vooral medicinale planten) met de Oosterse filosofie van het Hindoeïsme en het Boeddhisme. Vooral dit laatste is wat me aansprak aan de organisatie. Ik geloof heilig in de kracht van meditatie, vooral na mijn Vipassana retraite, en draag dit voor altijd mee in mijn ontwikkeling.
Dag 1
Op 25 november ontmoet ik een deel van de groep mensen waarmee ik komende week in retraite ga in California Cafe in Huaraz. Een beetje onwennig zit iedereen bij elkaar, wat te drinken, wat te kletsen. Als dan om 12.00u onze begeleider binnenkomt, Moose, en aangeeft dat we nog beter maar wat kunnen eten, omdat we direct op dieta gaan, bestel ik voor de zekerheid nog maar een soepje, want ik heb niet zo'n zin om met honger een ceremonie in te gaan. Wist ik veel op dat moment. Geen idee wat me te wachten staat, wie deze mensen zijn, wat we voor elkaar zouden gaan betekenen en hoe mijn leven zou veranderen. Ik heb het allemaal op me af laten komen. Mensen die nieuw voor je zijn bezorgen je hoofd gelijk een hoop huiswerk. Wie zijn ze? Waarom zijn ze hier? Vind ik ze misschien wel of niet aardig?
Na een uurtje, zoals gezegd, vertrokken we met een mannetje of 15 in een stuk of 4 taxi's naar "boven". De bergen in. De lodge "The Way Inn" ligt op 3700 meter hoogte en zo'n 45 minuten rijden met de auto vanaf het centrum van Huaraz (3200m). Aldaar aangekomen bleef ik handjes schudden met mensen die ik nog nooit heb gezien en waarvan ik me afvroeg wat ze zouden gaan betekenen in het proces. Behoorden ze tot de staff? Of misschien waren ze deelnemer net als ik? Ik had geen enkel idee. We kregen coca cake en konden thee pakken. Nog even, want na 16.30u zouden we beginnen met dieta.
Dieta
Een streng dieet ter ondersteuning van fysieke reiniging en ter ondersteuning van Ayahuasca. Het dieta zou 5 dagen aanhouden en houdt ongeveer in: geen zout, geen suiker, geen alcohol, geen drugs, geen zoetigheid, geen cafeïne, geen vet, geen kruiden en specerijen, geen granen, geen melkproducten, geen troep, geen niks, behalve witte voeding zoals kip, ei, witvis, witte rijst, aardappel, quinoa, en een beperkt aantal soorten groentes zoals komkommer, wortel, yuca, kool, courgette, zoete komkommer (soort vrucht, kruising tussen peer en komkommer), bieten, spinazie, bepaalde pomppoensoort en ik geloof dat het dat zo'n beetje was. Dit hield in dat we dagelijks ei en quinoa aten, gecombineerd met wat van dat andere. Vooral geen zout is iets waarvan je in eerste instantie zou denken dat het weinig inpakt heeft, behalve smakeloos eten. Maar geen zout maakt je behoorlijk slapjes en futloos. Verder houdt dieta in dat we elke dag tree bark tea drinken, om 16.30 en dat we een uur voor tea bark time geen water meer mochten drinken (of thee). Dan hebben we nog de andere dieta regels: zo min mogelijk prikkels van buiten af, zo veel mogelijk stilte. Geen seks, of masturbatie of zelfs maar "perverse"gedachtes.
Introductie
Na cake met thee werden onze kamers gewezen. Ik sliep in "the cave", een dorm gemaakt van boulders en metselwerk. Heel erg cool! Ik sliep in de dorm samen met Morgan. Verder was het op een enkele vrijwilliger na vrij rustig in the cave. Nadat we onze zware bepakking hadden gedropt in de slaapvertrekken zijn we richting de oude ceremonieruimte gegaan voor een introductie: een voorstelronde, introductie van de staff, introductie van Ayahuasca, hoe de week zou gaan verlopen etc. Ook werd kort uitgelegd hoe de avond zou verlopen.
Het was vooral een enorme berg info. Wat niet toegestaan was tijdens een ceremonie: praten met anderen, andere helpen (ieder heeft zijn persoonlijke emotionele proces), weglopen van de ceremonie en wegblijven (alleen naar de wc gaan mocht om te piesen en te kakken, kotsen doe je gewoon binnen). Verder was een dringende regel:
Tree bark time!
Om 16.30u (de eerste 5 dagen van de retraite) was het voor de allereerste keer tree bark time: een koude thee gemaakt van boomschors, ter ondersteuning van de lichaamsreiniging en ter ondersteuning van de Ayahuasca. Gume, onze gouwe sjamaan, ´zegende´ de thee vooraf met gefloten Icaro's en daarna kregen we allemaal, één voor één, een kop. Een Icaro is een sjamanistisch medicijnenlied uit de Amazone. Bij het aannemen van het kopje, konden we eerst onze intenties ´uitspreken´, hoewel niet hardop. Mijn intentie voor de thee was om me te beschermen tegen alles wat komen gaat, tijdens de retraite. Voor het drinken, van zowel de thee als de Ayahuasca roep je ´Salud!´ (proost) en de groep reageert vervolgens ook in koor met ´Salud´. Na tree bark time hadden we nog wat tijd om in onze kamer spullen te pakken, die we nodig hadden voor de ceremonie.
De eerste ceremonie - aangenaam kennis maken
Ik ging naar mijn kamer om gemakkelijke schoenen aan te trekken, want ze moeten uit in de ruimte, maar ook weer aan als je naar buiten naar de wc wilt. Ik was een beetje schijt om het koud te krijgen, ik ken mezelf, dus nam ik mijn dikke vest mee voor over de 3 lagen kleding die ik al aan had en een extra dekentje voor over de deken die al in de ceremonieruimte lag.
We zouden de eerste groep zijn die de nieuwe ceremonieruimte zou gaan betreden: de ceremonie ruimte is een grote ronde tent, met een kachel (normaal gesproken vindt Ayahuasca drinken vooral plaats in de jungle, waar je uiteraard geen kachel nodig hebt) en een Mesa: een soort van altaar voor de plek van de sjamaan met allerlei heilige en energieke attributen. In het geval van Ayahuasca Satsangha gaat meditatie vooraf aan de ceremonie. Verder gaat de ceremonie niet eerder van start als dat het donker is, omdat je dan minder prikkels binnen krijgt die de trance staat kunnen verstoren.
In de ceremonieruimte liggen matrassen in de rondte, ieder zijn eigen plek, met de kopse kant naar de Mesa. Mijn plekje was naast de kachel. Verder hadden we allemaal een kotsemmer, een rol wc-papier, een flesje water en een zaklamp. De kotsemmer spreekt voor zich lijkt me, de rol plee papier was om je mond af te vegen na het drinken en na het overgeven, het flesje water was om je mond te spoelen na het drinken en na het overgeven en de zaklamp was om de weg naar je schoenen te vinden en eventueel om te kijken wat er allemaal in je emmertje dreef. Water drinken mocht alleen na de ceremonie. Als je water met Ayahuasca drinkt, komt alles er binnen no-time uit.
Er hing een aangename spanning in de ruimte. Niemand wist wat er komen ging. Mike, onze meditatie en ayurveda deskundige, ging de ceremonie voor met meditatie en een stukje theorie over het ayurvedische systeem, ongeveer een uurtje in totaal. Intussen begon het ook donker te worden en het licht van de kachel gaf een warme, ontspannen gloed aan de ruimte. De stilte, de positieve energie van Mike en alle mensen die deelnamen zorgden ervoor dat we allen onze nervositeit los konden laten en klaar waren voor Lady Aya.
Na een uurtje kwamen Gume, Alex (eigenaar van lodge en apprentice) en Ryan binnen. Ryan was 1,5 jaar geleden op het medicijnpad terecht gekomen en hij heeft ons alle dagen met hart en ziel bijgestaan tijdens de ceremonies. Gume had het brouwsel bij zich en begon met het energetisch reinigen van zichzelf, de drank en de ruimte met Tobacco. Tobacco, in de puurste vorm, wordt ook beschouwd als een medicinale plant en zit zelfs in het Ayahuasca brouwsel. Het helpt bij het reinigen van je lichaam. Na het "zegenen" van de drank, het uitspreken van de intenties door de maestro, ging Alex rond met een kopje en keek in de aantekeningen van Mike om te kijken wat je pols was. Geen idee hoe smerig het zou zijn, maar de waarschuwingen waren niet voor niets. Toen hij mij aan kwam was ik min of meer gespannen. Ik had al honderden keren mijn intentie geoefend in mijn hoofd, vreemd genoeg allemaal in het Engels, omdat als ik reis en veel Engels praat, ik ook in het Engels ga denken. Hij zei dat mijn pols goed was en vroeg hoeveel ik wilde. Weet ik veel, jij bent hier de expert... Of ik ervaring had met psychedelics? Nee, maar wel met Vipassana meditatie. Oh, oke, geen probleem, dan kun je drinken wat je wilt en als je straks meer wilt, kunnen we kijken of dat een goed idee is. Juist ja, doe mijn maar 3/4 kopje dan.
"Salud!"
De smaak viel eigenlijk reuze mee. Lekker was het niet, maar blijkbaar ook niet ranzig genoeg om meteen achteruit te drinken. Het was aangeraden om zolang mogelijk rechtop te blijven zitten, met een rechte rug. In meditatiepositie. En dan maar afwachten. Ayahuasca lag toch enigszins als een blok op mijn maag, maar niet zo erg dat ik zou willen overgeven. Ik voelde me echt supersterk! Met een kaarsrechte rug en een glimlach op mijn gezicht kon ik alles aan wat er zou gaan komen. Niets zou mij eronder krijgen. Ik had Ayahuasca gevraagd om bescherming en ging er eigenlijk vanuit dat ze me dat ook wel zou geven. Ik bedacht me het eigenlijk wel heel hels zou worden om op te ruimen wat opgeruimd zou moeten worden. Al dat geklooi rondom mijn buik, solar plexus (derde chakra), het feit dat ik zo ontzettend slecht kan loslaten, dat ik geen rust durf te nemen omdat ik bang ben dat mijn leven saai wordt, het zogenaamde gejaag, de hobbels die ik mezelf altijd cadeau doe, alles. Maar wat het ook was, hetgeen waar ik al maanden geen vinger op kon leggen, ik was er klaar mee en ik wilde dat het wegging. En met een glimlach ging ik het tegemoet. Ik had aardig wat ervaringsverhalen gelezen: demonen, engelen, slangen, donkere grotten, geometrische figuren. Mensen hadden allerlei visioenen. Ik was voor niets of niemand bang op dat moment. Ik zou alles met liefde en warmte aangaan. Irene op haar sterkst. Degene die mij kennen weten waarschijnlijk precies wat ik bedoel. Nu ik Ayahuasca gedronken had, was er geen weg meer terug. Ik kon alleen maar afwachten tot Aya haar werk gedaan had en vertrouwen dat ze me zou geven wat ik nodig had.
Heel langzaam begin ik me een beetje 'mareado' te voelen, duizelig of onder invloed. Mijn ogen waren gesloten en voor me zag ik een warboel van figuurtjes. Niet heel heftig, eigenlijk wel gezellig. Vooral veel ogen en gezichten. Groene ogen, rode ogen, allemaal op een rijtje. Ze keken me allemaal aan, wel honderden ogen heb ik gezien. Met een neutrale uitdrukking, gewoon observerend.
Maar ik glimlachte nog steeds en mijn ruggengraat was nog steeds kaarsrecht.
Op de achtergrond hoorde ik Gume Icaro's zingen en fluiten, prachtig. Verder hoorde ik de eerste kotsgeluiden. Ik had nooit gedacht dat ik er zo goed tegen zou kunnen. Het leek bij sommige uit de tenen te komen! Maar door de Ayahuasca interesseerde het me eigenlijk niet zoveel. Ik voelde eerder compassie voor de kotsers, dan dat ik het smerig vond om te horen. Ik hoorde mensen om hulp roepen, want sommige van ons hadden het moeilijk met alleen naar de wc lopen.
Net toen ik me afvroeg waarom iedereen al leek over te geven en ik niet en net toen ik me afvroeg of het hierbij zou blijven, de mareado-staat, de figuurtjes voor mijn ogen, mijn ijzersterke ruggengraat en mijn eeuwige glimlach, nam Lady Aya het roer van me over. Het was alsof de camera van me wegdraaide en naar me omdraaide. Ik observeerde de observerende. Ze gaf me een spiegel en zei luid en duidelijk tegen me:
"Wat als die zogenaamde kracht van je, nou precies datgene is dat ik van je af ga nemen?"
Tja. Daar had ik eigenlijk niet van terug. Ik schrok er wel een beetje van, hoewel het niet de glimlach van mijn gezicht veegde. Ik begon erover na te denken. Als ik deze ruggengraat, deze kracht verlies, hetgeen dat me op de been houdt, dan blijft er niets van me over, want het is het enige dat ik heb. Ik heb al zolang en zoveel aan mezelf gewerkt en ik dacht toch eigenlijk echt dat ditgene iets was dat echt bij me hoorde. Geen ego, geen masker. Ik dacht dat dit mijn onderliggende identiteit was, mijn centrum, mijn core. Dus als je dat weg neemt, dan blijft er niets over. Maar dat is niet zo erg, dacht ik, dan ben ik gewoon niets. Gewoon een onderdeel van het grote geheel. Van het universum.
Haar woorden bleven een tijdje door mijn hoofd galmen, tot ik uiteindelijk, ik schat in na een uurtje of 3 toch ook eindelijk moest overgeven. Het duurde een halve minuut, dat was alles. Omdat mijn buik al heel de dag een beetje knorrig was, van de spanning waarschijnlijk, was ik bang dat ik de golden rule zou overtreden. En elke keer als ik enige druk in mijn darmen voelde, galmde de stem van Alex door mijn hoofd: "de golden rule is to never trust an Ayahuasca fart...". Ik ging liggen, ik was moe. Moe van de gedachtes, moe van de figuurtjes, moe van de spanning van de dag, moe van de kotsende mensen om me heen en de Icaro's. In mijn gedachtes kwam Inaki verschillende keren voor bij. Het leek zo lang geleden, maar ik had pas diezelfde ochtend afscheid van hem genomen. Ik bedacht me waarom ik hem niet gewoon een knuffel had gegeven die vorige avond, toen ie met zijn dronken hoofd naast mij kwam liggen in plaats van in zijn eigen bed. Ik had hem gewoon kunnen knuffelen en daarna naar zijn eigen bed kunnen sturen, in plaats van als een plank in mijn bed liggen.
Ik ging liggen met alle dekens om me heen en mijn muts van mijn vest op mijn hoofd. Heerlijk slaaptemperatuurtje, heerlijk comfortabel bedje en ik wilde nooit meer weg van deze plek. Hmm, heerlijk slapen. Ik had nog nooit zo lekker gelegen. Ik lag op mijn rug, want onze ruggengraat moest zoveel mogelijk recht zijn, met mijn hoofd naar de Mesa, want met je voeten naar de Mesa is respectloos. Echt zo fijn had ik nog nooit gelegen. Ik hoorde mensen lachen, gekke geluiden maken, huilen, kotsen, op staan om naar de wc te gaan, boeren, en dat allemaal op het ritme van Gume's Icaro's en chakapas (een soort boeket van heilige planten dat het geluid maakt van een tamboerijn). Ik wilde dat het eeuwig duurde.
Ik viel een beetje in slaap en ik werd een beetje wakker. Ik hoorde Gume rondgaan, één voor één kregen we een persoonlijke Icaro voor reiniging en bescherming, wat ventiada heet. Ik hoorde hem dichterbij komen, kruipend. Hij had het overduidelijk ook zwaar. Hij en zijn assistenten drinken ook Ayahuasca, alhoewel een klein beetje, om in dezelfde energie te komen als wij. Op die manier kunnen ze ons beter helpen. Hij zat aan mijn hoofdeinde, op zijn knieen. "Que tal?" Hoe gaat het? "Muy bien!" Hij begon te fluiten en te zingen en het voelde alsof er een warme deken van liefde over me heen gelegd werd. Heel speciaal, deze persoonlijke speciale aandacht, helemaal voor mij alleen. Ik ademde diep in en uit en voelde dat ik nog rustiger werd. Ik hield meteen van deze nobele, liefdevolle man! Van zijn stem en zijn lach! Na de Icaro blies hij Tobacco rook over de kruin van mijn hoofd, dat heet supla. Ook ter reiniging en bescherming van je energetische lichaam.
Toen Gume klaar was met zijn ventiada ronde, was de ceremonie afgelopen. Geen idee hoe laat het was. Je kon horen dat iedereen een beetje wakker werd, uitgelaten, opgelucht. We mochten wat drinken, voorzichtig. We mochten gaan, of in de ceremonieruimte slapen.
Ik probeerde op te staan om naar de wc te gaan (wat prima ging!) en aldaar kotste ik mijn water uit. Toch iets te snel en iets te veel gedronken. We kregen thee. "What kind of tea?", vroeg ik een beetje skeptisch. Thee van medicinale planten. Flikker op met je fokking planten! Toch waagde ik me aan de plantenthee, die dit keer warm was en velen malen lekkerder dan de Aya en de tree bark. Daarna zocht ik mijn bedje op, moe maar voldaan, klaar voor een diepe, rare slaap. Bedankt Aya, voor deze rustige, fijne introductie!
To be continued...
Wat is Ayahuasca?
Ayahuasca is een plantenmedicijn, een drank, uit de Amazone, gemaakt door sjamanen van verschillende soorten planten met een geestverruimend effect. Het belangrijkste ingrediënt is de Banisteriopsis caapi, of wel Ayahuasca "Liaan der zielen". Dit is veel te kort gezegd de praktische beschrijving van dit ontzettend ranzige drankje. De sjamanen hebben het altijd bedoelt als medicijn dat je lichaam en geest reinigt.
Maar wat is het nu eigenlijk echt? Ayahuasca is een levende spirit dat je energieke, fysieke en emotionele lichaam reinigt en je leert wat je nodig hebt op dat moment. Mama Aya reflecteert, projecteert en implementeert. Ze haalt onbewuste en onderbewuste processen boven en zorgt dat je ze bewust met je mee gaat dragen of bewust af gaat stoten. Ze geeft inzicht en wijsheid. Soms in harde lessen met veel fysieke pijnen, soms vol liefde en compassie. Soms met visioenen, maar visioenen zijn slechts een bijproduct van de DMT. Het echte werk gebeurt met een helder hoofd, een hart met liefde in overvloed en een gezond lijf.
Ik ben zeer dankbaar voor wat me is overkomen in de retraite week en het herschrijven van dit hoofdstuk geeft alles wat er is gebeurt nog extra fundament. Al wat mij toe is gekomen in die week, is precies wat ik zocht en precies waarover ik al maanden blog. Het is perfect, zoals het is. Met ongemak en discomfort. Hemel en hel, zwart en wit. Alles is één en perfect zoals het is.
"Everything is perfect. Except for the mind that says it's not"
In Peru, vooral in de jungle, stikt het van de sjamanen, die zichzelf sjamaan noemen maar eigenlijk meer een soort van zwarte magiër zijn. Geld opstrijken van naïeve toeristen die een keertje willen trippen. Ik heb gekozen voor Ayahuasca Satsangha omdat zij instaan voor hun visie en missie: het vergroten van (collectief) bewustzijn, het helen van de aarde en haar bewoners en het verbeteren van de voorzieningen van de plaatselijke bevolking. Het geld dat er verdient wordt aan de retraites wordt geïnvesteerd in eigen projecten die te maken hebben met duurzaamheid en verbetering ten aanzien van energiebronnen, permacultuur en educatie van locale bevolking. Ayahuasca Satsangha mixt het sjamanisme (vooral medicinale planten) met de Oosterse filosofie van het Hindoeïsme en het Boeddhisme. Vooral dit laatste is wat me aansprak aan de organisatie. Ik geloof heilig in de kracht van meditatie, vooral na mijn Vipassana retraite, en draag dit voor altijd mee in mijn ontwikkeling.
Dag 1
Op 25 november ontmoet ik een deel van de groep mensen waarmee ik komende week in retraite ga in California Cafe in Huaraz. Een beetje onwennig zit iedereen bij elkaar, wat te drinken, wat te kletsen. Als dan om 12.00u onze begeleider binnenkomt, Moose, en aangeeft dat we nog beter maar wat kunnen eten, omdat we direct op dieta gaan, bestel ik voor de zekerheid nog maar een soepje, want ik heb niet zo'n zin om met honger een ceremonie in te gaan. Wist ik veel op dat moment. Geen idee wat me te wachten staat, wie deze mensen zijn, wat we voor elkaar zouden gaan betekenen en hoe mijn leven zou veranderen. Ik heb het allemaal op me af laten komen. Mensen die nieuw voor je zijn bezorgen je hoofd gelijk een hoop huiswerk. Wie zijn ze? Waarom zijn ze hier? Vind ik ze misschien wel of niet aardig?
Na een uurtje, zoals gezegd, vertrokken we met een mannetje of 15 in een stuk of 4 taxi's naar "boven". De bergen in. De lodge "The Way Inn" ligt op 3700 meter hoogte en zo'n 45 minuten rijden met de auto vanaf het centrum van Huaraz (3200m). Aldaar aangekomen bleef ik handjes schudden met mensen die ik nog nooit heb gezien en waarvan ik me afvroeg wat ze zouden gaan betekenen in het proces. Behoorden ze tot de staff? Of misschien waren ze deelnemer net als ik? Ik had geen enkel idee. We kregen coca cake en konden thee pakken. Nog even, want na 16.30u zouden we beginnen met dieta.
Dieta
Een streng dieet ter ondersteuning van fysieke reiniging en ter ondersteuning van Ayahuasca. Het dieta zou 5 dagen aanhouden en houdt ongeveer in: geen zout, geen suiker, geen alcohol, geen drugs, geen zoetigheid, geen cafeïne, geen vet, geen kruiden en specerijen, geen granen, geen melkproducten, geen troep, geen niks, behalve witte voeding zoals kip, ei, witvis, witte rijst, aardappel, quinoa, en een beperkt aantal soorten groentes zoals komkommer, wortel, yuca, kool, courgette, zoete komkommer (soort vrucht, kruising tussen peer en komkommer), bieten, spinazie, bepaalde pomppoensoort en ik geloof dat het dat zo'n beetje was. Dit hield in dat we dagelijks ei en quinoa aten, gecombineerd met wat van dat andere. Vooral geen zout is iets waarvan je in eerste instantie zou denken dat het weinig inpakt heeft, behalve smakeloos eten. Maar geen zout maakt je behoorlijk slapjes en futloos. Verder houdt dieta in dat we elke dag tree bark tea drinken, om 16.30 en dat we een uur voor tea bark time geen water meer mochten drinken (of thee). Dan hebben we nog de andere dieta regels: zo min mogelijk prikkels van buiten af, zo veel mogelijk stilte. Geen seks, of masturbatie of zelfs maar "perverse"gedachtes.
Introductie
Na cake met thee werden onze kamers gewezen. Ik sliep in "the cave", een dorm gemaakt van boulders en metselwerk. Heel erg cool! Ik sliep in de dorm samen met Morgan. Verder was het op een enkele vrijwilliger na vrij rustig in the cave. Nadat we onze zware bepakking hadden gedropt in de slaapvertrekken zijn we richting de oude ceremonieruimte gegaan voor een introductie: een voorstelronde, introductie van de staff, introductie van Ayahuasca, hoe de week zou gaan verlopen etc. Ook werd kort uitgelegd hoe de avond zou verlopen.
"Golden rule: never trust an Ayahuasca fart"
Het was vooral een enorme berg info. Wat niet toegestaan was tijdens een ceremonie: praten met anderen, andere helpen (ieder heeft zijn persoonlijke emotionele proces), weglopen van de ceremonie en wegblijven (alleen naar de wc gaan mocht om te piesen en te kakken, kotsen doe je gewoon binnen). Verder was een dringende regel:
"Never suffer in silence"
Aan het einde ging Mike, de ayurvedische ondersteuning (Ayurveda is de oude Indiaase geneeswijze) iedereen langs om de pols op te nemen. Zo kon hij voelen hoe gespannen iedereen was en of je veel last had van de hoogte.
Tree bark time!
Om 16.30u (de eerste 5 dagen van de retraite) was het voor de allereerste keer tree bark time: een koude thee gemaakt van boomschors, ter ondersteuning van de lichaamsreiniging en ter ondersteuning van de Ayahuasca. Gume, onze gouwe sjamaan, ´zegende´ de thee vooraf met gefloten Icaro's en daarna kregen we allemaal, één voor één, een kop. Een Icaro is een sjamanistisch medicijnenlied uit de Amazone. Bij het aannemen van het kopje, konden we eerst onze intenties ´uitspreken´, hoewel niet hardop. Mijn intentie voor de thee was om me te beschermen tegen alles wat komen gaat, tijdens de retraite. Voor het drinken, van zowel de thee als de Ayahuasca roep je ´Salud!´ (proost) en de groep reageert vervolgens ook in koor met ´Salud´. Na tree bark time hadden we nog wat tijd om in onze kamer spullen te pakken, die we nodig hadden voor de ceremonie.
De eerste ceremonie - aangenaam kennis maken
Ik ging naar mijn kamer om gemakkelijke schoenen aan te trekken, want ze moeten uit in de ruimte, maar ook weer aan als je naar buiten naar de wc wilt. Ik was een beetje schijt om het koud te krijgen, ik ken mezelf, dus nam ik mijn dikke vest mee voor over de 3 lagen kleding die ik al aan had en een extra dekentje voor over de deken die al in de ceremonieruimte lag.
We zouden de eerste groep zijn die de nieuwe ceremonieruimte zou gaan betreden: de ceremonie ruimte is een grote ronde tent, met een kachel (normaal gesproken vindt Ayahuasca drinken vooral plaats in de jungle, waar je uiteraard geen kachel nodig hebt) en een Mesa: een soort van altaar voor de plek van de sjamaan met allerlei heilige en energieke attributen. In het geval van Ayahuasca Satsangha gaat meditatie vooraf aan de ceremonie. Verder gaat de ceremonie niet eerder van start als dat het donker is, omdat je dan minder prikkels binnen krijgt die de trance staat kunnen verstoren.
In de ceremonieruimte liggen matrassen in de rondte, ieder zijn eigen plek, met de kopse kant naar de Mesa. Mijn plekje was naast de kachel. Verder hadden we allemaal een kotsemmer, een rol wc-papier, een flesje water en een zaklamp. De kotsemmer spreekt voor zich lijkt me, de rol plee papier was om je mond af te vegen na het drinken en na het overgeven, het flesje water was om je mond te spoelen na het drinken en na het overgeven en de zaklamp was om de weg naar je schoenen te vinden en eventueel om te kijken wat er allemaal in je emmertje dreef. Water drinken mocht alleen na de ceremonie. Als je water met Ayahuasca drinkt, komt alles er binnen no-time uit.
Er hing een aangename spanning in de ruimte. Niemand wist wat er komen ging. Mike, onze meditatie en ayurveda deskundige, ging de ceremonie voor met meditatie en een stukje theorie over het ayurvedische systeem, ongeveer een uurtje in totaal. Intussen begon het ook donker te worden en het licht van de kachel gaf een warme, ontspannen gloed aan de ruimte. De stilte, de positieve energie van Mike en alle mensen die deelnamen zorgden ervoor dat we allen onze nervositeit los konden laten en klaar waren voor Lady Aya.
Na een uurtje kwamen Gume, Alex (eigenaar van lodge en apprentice) en Ryan binnen. Ryan was 1,5 jaar geleden op het medicijnpad terecht gekomen en hij heeft ons alle dagen met hart en ziel bijgestaan tijdens de ceremonies. Gume had het brouwsel bij zich en begon met het energetisch reinigen van zichzelf, de drank en de ruimte met Tobacco. Tobacco, in de puurste vorm, wordt ook beschouwd als een medicinale plant en zit zelfs in het Ayahuasca brouwsel. Het helpt bij het reinigen van je lichaam. Na het "zegenen" van de drank, het uitspreken van de intenties door de maestro, ging Alex rond met een kopje en keek in de aantekeningen van Mike om te kijken wat je pols was. Geen idee hoe smerig het zou zijn, maar de waarschuwingen waren niet voor niets. Toen hij mij aan kwam was ik min of meer gespannen. Ik had al honderden keren mijn intentie geoefend in mijn hoofd, vreemd genoeg allemaal in het Engels, omdat als ik reis en veel Engels praat, ik ook in het Engels ga denken. Hij zei dat mijn pols goed was en vroeg hoeveel ik wilde. Weet ik veel, jij bent hier de expert... Of ik ervaring had met psychedelics? Nee, maar wel met Vipassana meditatie. Oh, oke, geen probleem, dan kun je drinken wat je wilt en als je straks meer wilt, kunnen we kijken of dat een goed idee is. Juist ja, doe mijn maar 3/4 kopje dan.
Ik hoop dat je me beschermd tegen alles wat er komen gaat. Wat het ook is waar ik vanaf moet, weg ermee!!
"Salud!"
De smaak viel eigenlijk reuze mee. Lekker was het niet, maar blijkbaar ook niet ranzig genoeg om meteen achteruit te drinken. Het was aangeraden om zolang mogelijk rechtop te blijven zitten, met een rechte rug. In meditatiepositie. En dan maar afwachten. Ayahuasca lag toch enigszins als een blok op mijn maag, maar niet zo erg dat ik zou willen overgeven. Ik voelde me echt supersterk! Met een kaarsrechte rug en een glimlach op mijn gezicht kon ik alles aan wat er zou gaan komen. Niets zou mij eronder krijgen. Ik had Ayahuasca gevraagd om bescherming en ging er eigenlijk vanuit dat ze me dat ook wel zou geven. Ik bedacht me het eigenlijk wel heel hels zou worden om op te ruimen wat opgeruimd zou moeten worden. Al dat geklooi rondom mijn buik, solar plexus (derde chakra), het feit dat ik zo ontzettend slecht kan loslaten, dat ik geen rust durf te nemen omdat ik bang ben dat mijn leven saai wordt, het zogenaamde gejaag, de hobbels die ik mezelf altijd cadeau doe, alles. Maar wat het ook was, hetgeen waar ik al maanden geen vinger op kon leggen, ik was er klaar mee en ik wilde dat het wegging. En met een glimlach ging ik het tegemoet. Ik had aardig wat ervaringsverhalen gelezen: demonen, engelen, slangen, donkere grotten, geometrische figuren. Mensen hadden allerlei visioenen. Ik was voor niets of niemand bang op dat moment. Ik zou alles met liefde en warmte aangaan. Irene op haar sterkst. Degene die mij kennen weten waarschijnlijk precies wat ik bedoel. Nu ik Ayahuasca gedronken had, was er geen weg meer terug. Ik kon alleen maar afwachten tot Aya haar werk gedaan had en vertrouwen dat ze me zou geven wat ik nodig had.
Heel langzaam begin ik me een beetje 'mareado' te voelen, duizelig of onder invloed. Mijn ogen waren gesloten en voor me zag ik een warboel van figuurtjes. Niet heel heftig, eigenlijk wel gezellig. Vooral veel ogen en gezichten. Groene ogen, rode ogen, allemaal op een rijtje. Ze keken me allemaal aan, wel honderden ogen heb ik gezien. Met een neutrale uitdrukking, gewoon observerend.
Maar ik glimlachte nog steeds en mijn ruggengraat was nog steeds kaarsrecht.
Op de achtergrond hoorde ik Gume Icaro's zingen en fluiten, prachtig. Verder hoorde ik de eerste kotsgeluiden. Ik had nooit gedacht dat ik er zo goed tegen zou kunnen. Het leek bij sommige uit de tenen te komen! Maar door de Ayahuasca interesseerde het me eigenlijk niet zoveel. Ik voelde eerder compassie voor de kotsers, dan dat ik het smerig vond om te horen. Ik hoorde mensen om hulp roepen, want sommige van ons hadden het moeilijk met alleen naar de wc lopen.
Net toen ik me afvroeg waarom iedereen al leek over te geven en ik niet en net toen ik me afvroeg of het hierbij zou blijven, de mareado-staat, de figuurtjes voor mijn ogen, mijn ijzersterke ruggengraat en mijn eeuwige glimlach, nam Lady Aya het roer van me over. Het was alsof de camera van me wegdraaide en naar me omdraaide. Ik observeerde de observerende. Ze gaf me een spiegel en zei luid en duidelijk tegen me:
"Wat als die zogenaamde kracht van je, nou precies datgene is dat ik van je af ga nemen?"
Tja. Daar had ik eigenlijk niet van terug. Ik schrok er wel een beetje van, hoewel het niet de glimlach van mijn gezicht veegde. Ik begon erover na te denken. Als ik deze ruggengraat, deze kracht verlies, hetgeen dat me op de been houdt, dan blijft er niets van me over, want het is het enige dat ik heb. Ik heb al zolang en zoveel aan mezelf gewerkt en ik dacht toch eigenlijk echt dat ditgene iets was dat echt bij me hoorde. Geen ego, geen masker. Ik dacht dat dit mijn onderliggende identiteit was, mijn centrum, mijn core. Dus als je dat weg neemt, dan blijft er niets over. Maar dat is niet zo erg, dacht ik, dan ben ik gewoon niets. Gewoon een onderdeel van het grote geheel. Van het universum.
Haar woorden bleven een tijdje door mijn hoofd galmen, tot ik uiteindelijk, ik schat in na een uurtje of 3 toch ook eindelijk moest overgeven. Het duurde een halve minuut, dat was alles. Omdat mijn buik al heel de dag een beetje knorrig was, van de spanning waarschijnlijk, was ik bang dat ik de golden rule zou overtreden. En elke keer als ik enige druk in mijn darmen voelde, galmde de stem van Alex door mijn hoofd: "de golden rule is to never trust an Ayahuasca fart...". Ik ging liggen, ik was moe. Moe van de gedachtes, moe van de figuurtjes, moe van de spanning van de dag, moe van de kotsende mensen om me heen en de Icaro's. In mijn gedachtes kwam Inaki verschillende keren voor bij. Het leek zo lang geleden, maar ik had pas diezelfde ochtend afscheid van hem genomen. Ik bedacht me waarom ik hem niet gewoon een knuffel had gegeven die vorige avond, toen ie met zijn dronken hoofd naast mij kwam liggen in plaats van in zijn eigen bed. Ik had hem gewoon kunnen knuffelen en daarna naar zijn eigen bed kunnen sturen, in plaats van als een plank in mijn bed liggen.
Ik ging liggen met alle dekens om me heen en mijn muts van mijn vest op mijn hoofd. Heerlijk slaaptemperatuurtje, heerlijk comfortabel bedje en ik wilde nooit meer weg van deze plek. Hmm, heerlijk slapen. Ik had nog nooit zo lekker gelegen. Ik lag op mijn rug, want onze ruggengraat moest zoveel mogelijk recht zijn, met mijn hoofd naar de Mesa, want met je voeten naar de Mesa is respectloos. Echt zo fijn had ik nog nooit gelegen. Ik hoorde mensen lachen, gekke geluiden maken, huilen, kotsen, op staan om naar de wc te gaan, boeren, en dat allemaal op het ritme van Gume's Icaro's en chakapas (een soort boeket van heilige planten dat het geluid maakt van een tamboerijn). Ik wilde dat het eeuwig duurde.
Ik viel een beetje in slaap en ik werd een beetje wakker. Ik hoorde Gume rondgaan, één voor één kregen we een persoonlijke Icaro voor reiniging en bescherming, wat ventiada heet. Ik hoorde hem dichterbij komen, kruipend. Hij had het overduidelijk ook zwaar. Hij en zijn assistenten drinken ook Ayahuasca, alhoewel een klein beetje, om in dezelfde energie te komen als wij. Op die manier kunnen ze ons beter helpen. Hij zat aan mijn hoofdeinde, op zijn knieen. "Que tal?" Hoe gaat het? "Muy bien!" Hij begon te fluiten en te zingen en het voelde alsof er een warme deken van liefde over me heen gelegd werd. Heel speciaal, deze persoonlijke speciale aandacht, helemaal voor mij alleen. Ik ademde diep in en uit en voelde dat ik nog rustiger werd. Ik hield meteen van deze nobele, liefdevolle man! Van zijn stem en zijn lach! Na de Icaro blies hij Tobacco rook over de kruin van mijn hoofd, dat heet supla. Ook ter reiniging en bescherming van je energetische lichaam.
Toen Gume klaar was met zijn ventiada ronde, was de ceremonie afgelopen. Geen idee hoe laat het was. Je kon horen dat iedereen een beetje wakker werd, uitgelaten, opgelucht. We mochten wat drinken, voorzichtig. We mochten gaan, of in de ceremonieruimte slapen.
Ik probeerde op te staan om naar de wc te gaan (wat prima ging!) en aldaar kotste ik mijn water uit. Toch iets te snel en iets te veel gedronken. We kregen thee. "What kind of tea?", vroeg ik een beetje skeptisch. Thee van medicinale planten. Flikker op met je fokking planten! Toch waagde ik me aan de plantenthee, die dit keer warm was en velen malen lekkerder dan de Aya en de tree bark. Daarna zocht ik mijn bedje op, moe maar voldaan, klaar voor een diepe, rare slaap. Bedankt Aya, voor deze rustige, fijne introductie!
To be continued...
Indrukwekkend! Lijkt me een diepe ervaring en vooral omdat je je tijdens de dagen eraan over moet geven. Terwijl je niet weet wat komen gaat.
BeantwoordenVerwijderenWauw Irene, wat een voorrecht om dit te mogen meemaken!
BeantwoordenVerwijderengeniet van je reis, het klinkt heel erg mooi!!!
BeantwoordenVerwijderen"Wat als die zogenaamde kracht van je, nou precies datgene is dat ik van je af ga nemen?"
BeantwoordenVerwijderenDat is ook wat ik moest ervaren. Het was voor mij het begin van een hele lange nacht. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt in mijn leven. Alles was ik kwijt. Mijn lichaam zag ik liggen op de grond, mijn ego brokkelde af en toen begon het allemaal. De tijd verdween, liep soms terug. Herhaalde zich eindeloos. Heel veel wijzer geworden. Genoeg bagage voor de rest van mijn leven. Het was helemáál niet leuk, maar wel heel goed en waardevol voor mij. Dank je voor je (mooi geschreven) verslag! Arend