 |
| Dubai Panorama - zo ziet het er overal zo'n beetje uit |
Tussen al het goede van Peru en mijn fantastische vooruitzichten in het wonderschone India, heb ik een bietje stress gehad. Maar ik mag mezelf op mijn schouders kloppen, want ik heb -al zeg ik het zelf- bijzonder rustig gereageerd op spontane onvoorziene omstandigheden. Niet met de kerst natuurlijk! Nee, met de kerst doen we niet aan onvoorzien (en ook niet aan spontaan...). Ik werd de 24ste opgehaald van Zaventem Airport te Brussel, door mijn zus en haar wederhelft. Dat was fijn! We hadden wind mee en mijn tas lag kwam als tweede tevoorschijn op de bagageband. Zij dropten me bij mijn ouders waar ik lekker bijgeslapen heb twee nachtjes en kerst gevierd. Vanaf tweede kerstdag begon het weer te kriebelen om vrienden te zien en lekker te gaan klimmen.
Dus zo geschiedde.
_________________________________________________________________________
Al het goede van Peru:
* Elke dag Mango voor s/ 1,-, is ongeveer € 0,27!
* Sudado! Mijn
lievelings Peruaans visgerecht: grote stukken vis (kan van alles zijn)
in een soort van laagje pittige vissoep. Sudado betekent "zwetende vis".
*
Ceviche: mijn tweede lekkerste visgerecht in Peru: Rauwe vis "gekookt"
in limoensap. Niet echt gekookt hoor, want het is nog steeds rauw, maar
je kunt het vergelijken met pekelen.
* Gemakkelijk en veilig
rondreizen in een goedkoop land, met heerlijk weer en een opgeruimde
sfeer! Ondanks dat Peru een derde wereldland is (heeft met BNP en nog
een aantal factoren, waaronder welzijn) is het er erg schoon!
* Uitgescholden worden voor Gringo! Wat blanke vreemdeling betekent in Zuid-Amerika.
__________________________________________________________________________
Nieuwjaarsavond kwam alweer inzicht en dus ook mijn vertrek naar India op 5 januari. En vanaf dat ik op zaterdag getipt werd op een mooi toekomstplan door een vriendinnetje, raakte mijn voorbereiding in een neerwaartse spiraal.
Zo zou ik namelijk nieuwjaar gaan vieren in Den Haag, bij vrienden. Mede omdat ik dan in één rit ook mijn visum aan kon vragen. (Oké het is een misschien een beetje té ambitieus om te denken dat je je visum in 'n dag binnen hebt...). Ik kreeg een sms-je dat ze gevild waren door een virus waar ik de naam telkens van vergeet, maar je weet vast wel welke ik bedoel, want zij waren niet de enige in Nederland waar het virus heeft kunnen infiltreren. Aangezien ik nooit bang ben om ziek te worden én de tijd voor het aanvragen van mijn visum begon te dringen, besloot ik toch te gaan en wel op zondag 30 december, zodat ik maandag ochtend op tijd bij het visumbureau kon zijn!
Ik ging vanuit mijn zus, waar ik een nachtje overgebleven was, naar het station en aldaar kwam ik dezelfde vriendin (die van die tip) nog een keertje tegen. Gelukkig maar, want ik kwam er namelijk achter dat mijn nieuwe pinpas (die oude was ik tenslotte in Peru kwijtgeraakt) het niet deed. Daardoor kon ik geen kaartje pinnen. Mijn maat schoot me te hulp!
In the mean while...was ik ook aan het sms-en met haar schoonbroeder, want die had een aardig horeca-detailhandel ideetje dat wellicht wel iets voor mij zou kunnen zijn in de niet al te verre toekomst. Dat maakt het geheel natuurlijk heerlijk gecompliceerd, aangezien ik nog geen 2 maanden geleden afscheid heb genomen van mijn huis en alles wat daarbij kwam kijken. Onder het mom van praten nooit kwaad, maakte ik een afspraak met deze nog potentiële nog onbekende zakelijke persoon voor woensdag de 2de, nog net effe snel ertussendoor gepropt. Ik moest en zou er tijd voor maken.
Maar voordat het zover is, eerst nog even dit:
Ik stond natuurlijk niet om 9 uur 's morgens bij het visumbureau, zoals ik me had voorgenomen. En natuurlijk had ik gedacht gelijk diezelfde dag mijn paspoort en visum weer in ontvangst te kunnen nemen. En natuurlijk waren mijn papieren niet helemaal goed ingevuld. En natuurlijk had ik het weer helemaal mis! Ik was namelijk té laat voor een normale procedure, die 4 of 5 werkdagen duurt. En op 1 januari werkt de ambassadeur niet, flauw he?! En ik was té vroeg voor een urgente procedure, want die kun je pas aanvragen op het moment dat je binnen 2 werkdagen gaat vertrekken. Da is ok! Mijn opties: donderdag terugkomen voor een urgent visum, of mijn vluchten omboeken naar een later tijdstip. In eerste instantie probeerde ik het laatste, maar dat was minstens 3 maal zo duur als een urgent visum. Dus uiteindelijk heb ik voor de zekerheid nog maar even naar het call-center gebeld, om te vragen wat ik allemaal in moest leveren en gevraagd om mijn Haagse makkers het klusje voor me wilde klaren. Want één lichtpuntje in deze bult ellende was dat ieder ander mijn aanvraag in mag dienen. Dat zouden ze met alle liefde en plezier doen. Kat in 't bakkie!
Mean while... had ik ook nog even met de bank gebeld waarom mijn pasje het gewoon na de eerste keer pinnen (=activeren) niet deed wat ie moest doen. Ik had blijkbaar een formulier moeten ondertekenen en terug moeten sturen. Dat zat ook in de envelop, maar die had ik finaal genegeerd. Geen probleem, alsnog op de post gedaan.
Inmiddels is het woensdag, happy new year! Het virus waarvan ik de naam maar niet kan onthouden heeft mij inmiddels ook bereikt in gemuteerde vorm en ik besluit mijn afspraak met de nog onbekende potentiële zakenpartner een dagje te verzetten. Naar donderdag, want ik heb deze week toch nog tijd genoeg. Die donderdag voel ik me inderdaad weer een stukje beter en net als ik mijn tas op til en mijn telefoon, om naar deze nog onbekende zakelijke potentiële partner te gaan, zoemt de telefoon in mijn handen. Het is Den Haag: helaas pindakaas! Ze waren op het callcenter vergeten te melden dat ik voor een urgentie visum een retourticket had moeten hebben en dat ik alleen een 3-maands visum aan kan kunnen vragen (en geen 6-maanden, waarvoor ik eigenlijk wilde gaan). Het is 12.00u 's middags, sluitingstijd voor de urgentie visa voor deze week en daarmee is ook mijn laatste kans om zaterdag naar India te vliegen, gevlogen.
....komt zonneschijn!
Ik besloot toch gewoon naar mijn afspraak te gaan, want een vlucht annuleren of omboeken, dat kan ook op een ander tijdstip. Bovendien kan ik me wel wat leukers voorstellen dan de hele middag gaan zitten twijfelen wat ik nu zou moeten gaan doen. En de afspraak was erg leuk! Leuke ideeën met elkaar gedeeld en wie weet wat de toekomst nog gaat brengen.
's Avonds belde ik naar Transavia om te vragen wat het kost om mijn vlucht te annuleren. Mijn opties, nadat ik geen visum meer kan krijgen: in NL blijven en een baan gaan zoeken (bah) en een kamer of een huisje (bah) en aan het detailhandel-horecaplan gaan werken (jeej) én dus alles annuleren. Of vanaf Dubai naar een andere bestemming vliegen en daar al dan niet visum voor India aanvragen.
Het antwoord van Transavia was alles teleurstellend, maar wel volgens verwachting: het zou mij 100% van mijn ticket kosten. €145,- dus, niet het einde van de wereld. Ik belde ook vol goede moed naar Indiase maatschappij Indigo, waar ik mijn vlucht van Dubai naar Kochi (India) had geboekt. En wat een service: ik kon tot 4 uur van te voren cancellen en zou slechts € 25,- hoeven te betalen! Naar India zou ik sowieso niet gaan, dus die vlucht heb ik maar gelijk geannuleerd. Waar zou ik dan eens heen gaan?
Ik dacht vrijdag toch maar even naar de bank te bellen, om te vragen of dat formuliertje al verwerkt was. De goden waren me gunstig gestemd, want 's middags om half 2, op vrijdag notabene, één dag voordat ik zou vertrekken notabene, deed ie het! Wat wilde zeggen dat ik niet stel op sprong naar de bank moest om een zogenaamde noodprocedure in te stellen.
Van Soles naar Euro's naar Dihrams naar Rupees naar Bahts
Mijn vlucht via Transavia had ik laten staan en zo vertrok ik zaterdag aan het einde van de middag richting Schiphol. Eerst nog even over Den Haag, want zonder paspoort kom je niet ver.
Na een rustige vlucht met Transavia landde ik voor 8 uur 's morgens op Dubai Airport. Mijn volgende vlucht stond om 19.00u gepland. Ik moest toch door de douane, omdat mijn bagage natuurlijk niet door gelabeld was (2 maatschappijen) en bedacht me dat ik net zo goed even Dubai in kon gaan. Een vluchtige google-zoekopdracht leidde me naar "Dubai Mall", met de Metro. Ik pinde 100 AED (Arabische Emiraten Dihram), zonder enig idee te hebben wat de wisselkoers was, maar een lager bedrag was niet mogelijk. Was ik na de Peruaanse Sol net weer aan de Euro gewend, zit ik hier weer te kijken met ander monopolie geld.
________________________________________________________________________
Heb je een stopover van -laten we zeggen- minimaal 5 uur op Dubai Airport?
*Neem vanaf Terminal 1 of 3 de metro voor een paar euro naar Dubai Mall, of als je iets meer tijd hebt en niet te zware bagage naar Palm Island
*Vanuit de metro heb je goed uitzicht over de stad en het is een snelle en goedkope manier om toch even te kunnen proeven van Dubai
*Er zijn pinautomaten op het vliegveld waar je slecht 100 AED kunt pinnen, wat nu ongeveer gelijk staat aan € 20,-. Net genoeg om water, een lunch-je en een metrokaartje van te kopen.
__________________________________________________________
Als je dan toch een korte tijd te besteden hebt in kapitalistisch Dubai, kun je die tijd net zo goed ook opvullen met iets belachelijks: het grootste winkelcentrum ter wereld, met maar liefst 1200 winkels, een onderwater-zoo, een aquarium, een indoor skibaan en een schaatsbaan, waar ik nog even een schaatsende Burka dacht te spotten. Helaas.
Ik liep de Lush binnen, omdat ik gelokt werd door de verkooppraatjes van de winkelmeisjes, kreeg gratis een mini beauty behandeling en liet mijn backpack daar achter, zodat ik 11 kilo lichter door het winkelcentrum kon slenteren. Maar natuurlijk had ik dat geld niet voor niets gepind en besloot toch maar een kleine aankoop te doen. Ook ik bezweek aan de consumptiedrang die de hele setting met zich mee bracht. Ik voelde me met de minuut gaarder worden en besloot me op het vliegveld te stationeren, met een goed vooruitzicht, want er stond nog een stopover van 8 uur gepland!
Ondertussen vraag ik me af waarom mannen in witte gewaden lopen en vrouwen in zwarte. Wel makkelijk om ze uit elkaar te houden zo. Ik vraag me ook stiekem af, of de mannen ondergoed dragen onder die lange witte jurk. (En als ik net even iets te lang naar de kont van een douane beambte kijk, moet ik -tot mijn spijt- toch concluderen dat ze er een ruitjes-rok of boxer onderaan hebben).
Mijn laatste Dihrams maak ik o.a. op aan een overheerlijke masala chai, op de foodcourt bij "Taste of India". En dat smaakt naar meer. Mijn warme gevoel voor India (waar ze een blanke vreemdeling simpelweg "foreigner" noemen) begint direct weer terug te vloeien, mede doordat mijn volgende vlucht een stopover op Mumbai heeft (nee, ik ga het vliegveld niet af) en ik omringt ben door hoofdwiegende, Hindi-brabbelende, kleurrijke Indiërs. Ik hou van dit volk!
Ik zit in mijn op de valreep geleende Thailand-reisgids te bladeren, want Thailand (waar ze een blanke vreemdeling "Farang" noemen) is deze reis mijn voorlopige eindbestemming. Ik ben voorzichtig plannen aan het maken voor de komende maand, want bij aankomst in Thailand krijg je een maand gratis visum. Met de trein naar Chang Mai? Onderweg stoppen in Ayuthaye? Maar eerst even acclimatiseren en bijslapen in Bangkok.
Wellicht alvast een visumpje aanvragen voor India? Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten