vrijdag 11 mei 2012

1k BEN (=) !n h3t NU

Een ingewikkelde formule lijkt het wel. Mindfullness, Nu, Zijn, Ego, God, mediteren. Ik hoorde gisteren iemand spreken over "Ik ben" en hoopte eigenlijk dat diegene weet wat dat echt inhoudt. Ik bedacht me, dat het ook best ingewikkeld is en ik vraag me af of ik uberhaupt wel voldoende weet om het uit te leggen. Ook omdat woorden eigenlijk niet eens complex genoeg zijn om te kunnen uitdrukken wat het inhoudt. Maar ik ga toch een poging doen, om mijn hersens een te laten werken en alles voor mezelf op een rijtje te zetten.

"Ik ben in het nu." 

Met de woordjes zijn en nu wordt nogal snel gegooid tegenwoordig, in de veranderende wereld en bewuster wordende mensen. Het allerbeste is om het boek "de kracht van het Nu" te lezen van Eckhart Tolle. Maar ik ga proberen om de formule in de titel voor je te ontcijferen. 

"Ik ben."

Ergens in de diepste diepten van je geest, verborgen onder een aantal laagjes van van alles en nog wat (ego, denkbeelden van anderen, anima etcetera) ligt een kern. Die kern is een stukje ziel. Dat stukje ziel is onderdeel van de oneindige bron, zonder begin of einde. Het is de bron waar vanuit alles wat er IS, is voortgekomen. Niet alleen onze aarde met daarop een prachtige diversiteit en complexiteit aan leven, maar ook ons universum, en andere universa. Het is de rode draad die door ALLES heenloopt. 

Diep in jouzelf ligt een stukje ziel, dat onderdeel is van deze bron. Dat stukje is kaal, naakt, er zit geen einde aan en geen begin. Het is oneindig. Daarom lees je in spirituele boeken dat jij oneindig bent. Daarmee bedoelen ze dat stukje. Dat stukje is ZIJN. Meer niet. Er is geen tijd mee gemoeid. Het IS er alleen maar bewustzijn.

Je lichaam, is de fysieke manifestatie van dat stukje bron, op onze aarde zoals we hem kennen. Het is het "Ik" in onze 3-dimensionale wereld. Hoewel je ziel oneindig is, is "ik BEN" ook heel erg belangrijk. Omdat je, hoe oneindig je ook bent, nog altijd een aards bestaan hebt, waar je dingen te doen hebt. 

"In het nu." 

Als IK de fysieke manifestatie is van je ziel in onze 3-dimensionale wereld, dan is je leven -van geboorte tot de dood van je lichaam- een momentopname uit het oneindige. Eigenlijk kun je geen moment los zien van iets dat oneindig is. Van iets dat geen begin en geen einde heeft kun je namelijk geen stukje kaderen. Want, hoe groot zou dat dan moeten zijn? Als je kijkt naar het plaatje aan het begin van de post, "Infinity" of oneindigheid (de gedraaide 8, zonder begin en eind), probeer dan eens jouw leven van begin tot eind voor te stellen en aan te wijzen. Je zult zien dat dat niet gaat. 

In het huidige leven zoals je het nu kent, bestaat eigenlijk geen tijd, alleen een beweging tussen twee polen, leven en dood. Na dood komt weer leven, en na leven komt weer dood. Het is een aaneenschakeling van momenten die onmogelijk als een los moment gedefinieerd kunnen worden. Het enige dat je ervan zou kunnen zeggen is dat het continu in verandering is, als een golf van een oceaan. Daarom zou je ook kunnen zeggen dat er alleen één lang moment is. Het NU. NU is net zo oneindig als ZIJN.

Eigenlijk is alles wat er is dus NU. "Nu" wil zeggen geen verleden en geen toekomst. Wat je gedachtes, bijproducten van het orgaan brein, doen is continu het verleden en de toekomst opzoeken. 
1. Of je bent aan het dagdromen of fantaseren over de toekomst. 
-In de vorm van aversie/ angst: je bent een afweging aan het maken of je iets wel of niet wilt en wat dat voor een uitwerking zou kunnen hebben in de toekomst.
-In de vorm van verlangen: je zou graag iets willen en je stelt je voor hoe het zou zijn om het te hebben.
2. Of je denkt terug aan het verleden.
-In de vorm van aversie/ angst: je baalt dat iets is gebeurd en denkt er op een negatieve manier aan terug, hopende dat het niet weer gebeurd.
-In de vorm van verlangen: je hebt iets prachtigs meegemaakt en nu heb je het niet meer. Je mist het, je wilt het graag weer. 
3. Je krijgt prikkels binnen in het NU en je brein gaat onderzoeken of het al eens eerder is voorgevallen en zo ja, hoe het toen reageerde. Chemische processen worden in gang gezet en er wordt een emotie gecreëerd, wederom in de vorm van verlangen of angst/aversie. 

Als NU het oneindige is waarin onze ziel zich kan manifesteren al dan niet vorm van een fysiek lichaam (Ik ben nu), dan betekent "in het NU" zijn dat je het voor elkaar hebt dat jouw brein zich aanpast aan jouw ziel, in plaats van andersom. Je gebruikt je brein waarvoor het nodig is, in plaats van dat je een slaaf bent van je gedachtes. Je gaat niet terug naar de toekomst of naar het verleden om daar vervolgens een aversie tegen of verlangen voor te hebben. Er is alleen NU en die volledige acceptie daarvan betekent "in het NU".

"Ik ben in het nu" - deel 2

In het NU ZIJN betekent dus per definitie: geen angst, geen oordeel over wat of wie dan ook, geen verlangens, geen denken uberhaupt (!), geen emoties, maar volledige acceptatie van de veranderende staat van alles dat er in de golf van bewustzijn voorbij komt in een staat van vrede. Bliss. En je daarvan bewust zijn. 
Die staat van bliss kán ook oneindig zijn, mits je brein er niet tussendoor komt gefietst. Dat is liefde of leven, en nee, niet de emotie die je kriebels in je buik geeft (-dat is verlangen)

In het NU ZIJN betekent dat je je bewust bent van het feit dat je ogen over het scherm rollen en de letters opnemen en ombuigen tot een voor jouw brein vatbaar concept, golfjes. En misschien strijkt het je tegen de haren in en misschien ben je het met me eens. Dat zorgt voor een oordeel. En dat oordeel zorgt voor een emotie (sterker nog, het gaat zo snel dat het gevoel van tegen de haren in strijken een gevolg is van het feit dat jouw brein zich niet kan herkennen in mijn verhaal). Ben je in ieder geval bewust van de processen die zich afspelen en accepteer dat er processen zijn, dat je brein oordeelt, maar vooral dat dat oordeel verandert, tegelijk met de bewustwording die verandert, en de wereld die verandert.


Ik BEN ( = ) in het NU

Als je "Ik" wegstreept, de fysieke manifestatie van de ziel in onze 3D wereld, en je streept "in het" weg, wat aangeeft dat je je accepteert en bewust bent, houdt je BEN = NU over. Net zo oneindig, net zo diep, naakt, bewust en vooral liefdevol. 


"I am neither mind nor intelect, neither ego nor memory, neither ears nor tongue, not nose or eyes or skin, neither space nor earth, not fire, wind or water. 
 I am consciousness and bliss. I am Shiva"





11 opmerkingen:

  1. Ik denk dat je naarmate je meer bezig bent met in het nu zijn (bijvoorbeeld door meditatie), je ook steeds meer momenten van het nu gaat herkennen. Eigenlijk zou je dan kunnen zeggen dat het nu ook een moment opname is, een moment met begin en einde en wanneer je je brein kut afstemmen op je ziel, dan ben je oneindig in het nu. Nu is geen moment meer. Nu is oneindig. Zoiets?

    Weet je wat ik vaak merk. Dat ik met het stukje 'oordelen' steeds meer in het nu kom. Het gaat me steeds gemakkelijker af om mensen en dingen te laten zijn.
    Maar zodra het mij persoonlijk raakt, wordt het wel moeilijk. Maar dat kan ik dan weer wel accepteren.
    Ik ga vanavond naar de bieb en kijk gelijk of ze daar iets van Tolle hebben staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Juist, zo is het precies. Hoe vaker je met je hoofd boven water komt, als het ware, hoe inniger je begrijpt wat het inhoudt. En doordat je het herkent, weet je ook waarnaar je op zoek bent, zodat je het ook vaker en eerder herkent en zelf kunt nastreven en creeren. Tijd, dus die momentopname, is iets dat door ons brein verzonnen en gemaakt is om lineair te kunnen leven en het allemaal in hapklare brokjes te snijden. Een moment heeft inderdaad een begin en eind, nu niet. Nu, nu, nu, nu nu en nu en ook Nu ga zo maar door, is allemaal hetzelfde. Alleen snapt ons brein het niet helemaal als we het een geheel gaan noemen. Dus hebben we toekomst en verleden, iets dat voor nu komt, en iets dat na nu komt.

      Inderdaad. Oordelen is een heel reflecterend proces. Ten eerste omdat ik me steeds meer bewust word van het proces als het inderdaad gebeurd - ik oordeelde zojuist-. En ook omdat ik merk als ik er geen energie meer aan spendeer. Soms komt het moment -ja inderdaad moment, omdat het een concept voor het brein is- later en bedenk je je achteraf dat iets niet zo handig van je was... Maakt niet uit, gewoon accepteren want dat hoort bij het proces van leren. Succes!!

      Tolle heeft meerdere boeken geschreven, maar ik vind de kracht van het NU het beste en beter als Nieuwe aarde. Dus kijk maar wat je aanspreekt.

      Verwijderen
    2. ah ik schreef wanneer je je brein kut afstemmen op je ziel. Dat moet natuurlijk kunt zijn!
      Zelfs ik maak die flauwe woordgrapjes niet in een serieus stukje.

      Verwijderen
    3. Oordelen loslaten brengt heel veel rust, vind ik. Rust is een vereiste om in het nu te zijn.
      Tenminste, als mijn brein alle kanten op schiet met gedachten ben ik niet bepaald in het nu.

      Verwijderen
    4. Wahaha, ja had het gelezen maar ik begreep wat je bedoelde :-)

      En helemaal mee eens. Denken en Nu gaan niet samen. En oordelen loslaten is heel belangrijk voor een rustig leven (maar wel moeilijk... ;-) )

      Verwijderen
  2. Reacties
    1. Dank je! Ik hoop dat jullie er net zo veel aan hebben als ik zelf haha.

      Verwijderen
  3. Ik heb het nog niet helemaal uitgelezen, kom er zeker op terug. Mijn hoofd blijft steken bij je stukje dat gaat over het brein dat het NU steeds aftoetst aan het verleden.
    Als kind heb ik ernstige brandwonden opgelopen, dmv kokend water. Ik heb hier geen herinneringen meer aan gezien ik zo klein was, maar ik heb wel een tijdje tussen leven en dood gezweefd en draag de lichamelijke gevolgen hiervan nog steeds mee (gelukkig op plaatsen die ik kan bedekken als ik dat wil - maar raar genoeg doe ik dat niet en kan iedereen het eigenlijk altijd zien). Mentaal heb ik het al lang aanvaard, sinds ik uit mijn puberteit ben.
    Maar toen ik me enkele jaren terug lelijk verbrandde aan stoom (gelukkig geen 3de graads) ging ik zowat in shock! Hoewel ik zag dat het geen ernstige en ook geen grote wonde was, herinnerde mijn lichaam zich blijkbaar de pijn wel en reageerde het net zoals meer dan 25 jaar voorheen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het idee dat je je ernstige verbrandingen in het vetleden aanvaard hebt, is waarheid. Maar, diepere processen in jou brein zoeken op of je eerder een dergelijke prikkel hebt gehad en geven jouw direct -dit gaat in zo'n kort tijdsbestek dat erover nadenken geen zin heeft- de reactie die het kent van de eerdere prikkel. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat je je ook niets kunt herinneren, want je raakte recentelijk zowat in shock omdat je destijds waarschijnlijk ook in shocktoestand raakte. Dat verklaart een hoop.

      Je brein is zo diep. Als de grote oceaan waar je met een vlotje op vaart, of de sterrenhemel op een heldere nacht die je bekijkt terwijl je in de sahara ligt. Er spelen zoveel processen waarvan je niet bewust bent. Ik geloof inderdaad dat je er mentaal overheen bent, en laat je door mijn woorden niet in de war brengen.

      Wat je het beste kunt doen die opgeslagen reacties niet meer de revue te laten passeren (alle reacties, want gelukkig komt je verbranden niet zo heel vaak voor) is altijd met gelijkmoedigheid jezelf en de lichamelijke reacties gadeslaan. Dus alle emoties die voorbij komt en weer gaan. Hecht er geen waarde aan. Zie t zoals het is: een veranderlijke stroom van reacties op een prikkel. Dus boosheid, angst, maar ook euforie en verliefde gevoelens.

      Dit is een techniek die uit de Vipassana meditatietechniek komt, de retraite die ik heb gevolgd. Misschien kun je die post eens lezen, of op de website kijken van Vipassana: www.dhamma.org

      Succes!

      Verwijderen
  4. Je legt het allemaal bijzonder helder uit en doet recht aan de begrippen die je zo verduidelijkt. Bravo!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Ik heb nog heel veel te leren, maar het voelt wel alsof ik op de juiste weg zit.

      Verwijderen