Ayahuasca; dualiteit in realiteit - Deel 4

Deel 1 nog niet gelezen?

Deel 2 nog niet gelezen?

Deel 3 nog niet gelezen?

De bovenstaande en onderstaande verslagen zijn mijn ervaringsverhalen van een Ayahuasca retraite die ik heb bijgewoond in Peru. Wil je vooral lezen wat Ayahuasca is? Lees dan deel 1!

De voorzijde van de lodge met een bordje: verboden toegang i.v.m. retraite

Dag 5 Realistische stilte?

Na mijn privé meditatiesessie van vanochtend voel ik me dus eindelijk weer kiplekker en happy! Vandaag hebben we weer een ceremonie-loze avond, maar ook stilte dag. Ik kijk er naar uit, omdat het best fijn is om even niet over Lady Aya te praten. Niet dat je er omheen kunt, want het is zo ingrijpend en aanwezig dat het voor ieder van ons top of mind is. Een dagje stilte is niet mis. Er wordt aan iedereen gevraagd om stil te zijn, tenzij er behoefte is om te praten en je kunt iemand vinden die wil luisteren. De meeste van ons blijken die behoefte inderdaad te hebben. Aan hen wordt gevraagd om niet rondom de lodge te hangen, maar een plekje op te zoeken waar ze anderen niet storen. Maar het werkverkeer in en rond de lodge (dus het personeel en de vrijwilligers) gaat gewoon door. Echt stil is het dus eigenlijk niet.

's Middags sluiten we weer aan bij een satsang. Wederom vind ik het fijn om de verhalen van anderen te horen en om mijn eigen zegje te doen. Hoewel ik meestal wat verlegen word bij dit soort gelegenheden (wie had dat gedacht). Buiten de ervaringsverhalen wordt er gevraagd van deze en gene om een persoonlijk gesprek met Gume, de sjamaan. Vele vragen zich af wat alles nu eigenlijk te betekenen heeft; de visioenen, de pijnen, de gekke dingen in je hoofd, en ook de dingen die bij anderen gebeuren, maar op jou invloed hebben, zoals de ceremonies van Aiva en Andris, die iedereen lijken te beïnvloeden behalve henzelf. Er wordt besloten om een van de volgende dagen een groeps-vragenuurtje te doen met Gume en tolk.

Wat bijzonder is om te beseffen is dat we allemaal ons eigen verhaal hebben, dat zich afspeelt in onze eigen geest, ons eigen universum. De ene heeft in visioenen demonen gezien, de ander engelen. Tijdens een Ayahuasca ceremonie ben je zo diep in trance dat hetgeen dat je meemaakt de enige realiteit is. Het kan niet zo zijn dat we oordelen over wat een ander meemaakt, of het echt is of niet. Het ís echt, want het is echt in de realiteit van die ander. Maar ook als we niet in trance zijn, geldt dit: ieder leeft vanuit een eigen geest en dus een eigen wereld. 

Langzaam maar zeker verandert een stilte dag in een dag als geen ander. Blijkbaar is communiceren met elkaar wat we nodig hebben vandaag en in tegenstelling tot dag 2, heb ik nu zelf ook behoefte om erover te praten.

Vandaag geen ceremonie en dus diner, maar niet voor Aiva en Andris. Er is besloten door de begeleiding dat hun ceremonies te heftig zijn en ook te storend voor anderen, daarom krijgen zij twee een persoonlijke ceremonie vanavond. Terwijl de rest van de groep zich afvraagt wat er allemaal gebeurd in de ceremonieruimte, worden Aiva en Andris door Gume, Alex en Ryan onder handen genomen.

Heldervrouwtje

Ondertussen discussieert de rest van de groep om een aantal kaarsjes, omdat de elektra er 's avonds af gaat, over de ranzigheid die Ayahuasca heet en over dat we bij de gedachte alleen al, moeten kokhalzen. De geur, als je met je neus boven het kopje hangt om je intentie uit te spreken, maakt dat je niet eens je lippen aan het kopje wilt zetten. En de smaak...een dikke substantie smakend naar gefermenteerde aarde en planten, dat bij doorslikken naar je maag kruipt en een plakkerig laagje achterlaat in de slokdarm. Bocht! Nu ik dit type, 9 maanden later, voel ik mijn maag nog een keertje omdraaien. 

Die ochtend tijdens de meditatiesessie leerde ik mijn lichamelijke reactie los te koppelen van mijn gedachtes. Door te denken aan Ayahuasca en vervolgens te observeren wat het met je lichaam doet, zonder verzet (!), verdwijnt de reactie weer en kun je zonder lichamelijke reactie aan iets denken. Dus ik denk aan Aya, ik voel mijn maag in opstand komen, maar zonder dat ik dat weg probeer te duwen, observeer ik deze reactie. We zullen zien of het ook helpt als Ryan rond gaat met een grote kan stinkende plantenprut tijdens de ceremonie morgenavond. 

Dag 6 Diet Break!

Dag 6 vandaag en de vierde ceremonie staat gepland voor vanavond. Zonder Aiva en Andris dus, die hebben vandaag rustdag. We zijn allemaal reuze benieuwd wat er gisteren met hen is gebeurd en vragen hen de oren van de kop. Het was een heftige ceremonie. Gume heeft het demonen-duo tijdens de ceremonie gewassen met petroleum en heeft letterlijk de duivels uitgedreven. Voor de meeste van ons een geruststelling, vooral voor de dames die bij Aiva op de kamer slapen. Zij voelde zich niet veilig meer bij Aiva op de kamer. 

Een van de meiden (Alexa), heeft een verleden met exorcisme. Haar vader is priester en zij heeft op haar twaalfde een duiveluitdrijving meegemaakt (bij een ander). Ze slaapt bij Aiva op de kamer en kon niet meer van haar nachtrust genieten. Tijdens de retraite worden deze onderwerpen ineens dagelijkse kletspraat en ik sta ook nergens meer van te kijken. Het kan allemaal bij Ayahuasca! Het is niet aan mij om te beoordelen of dit soort verhalen bullshit is of niet; het gebeurt in haar wereld, dus is het realiteit voor haar. Voor mij is het niet belangrijk of het echt of nep is, want ik maak het namelijk niet mee. De mensengeest is complex. 

Wat wel voor iedereen realiteit is vandaag: het dieet mag gebroken worden! In de ochtend nemen we allemaal onder leiding en begeleiding van Ryan of Gume ceremonieel een theelepel zout in onze mond. Niet doorslikken! Nee, want schijnbaar moet je dan meteen overgeven, waardoor het hele effect weg valt. Het zout is bedoeld om de tekorten aan te vullen en die worden door het speeksel en het slijmvlies in de mond opgenomen. De rest van de dagen mogen we in ieder geval weer eten met smaak en is er weer meer variatie in de theesoorten! Verder eten we nog gezond en karig, zeker vandaag, om onze lichamen weer te laten wennen aan voedingsmiddelen.

In 10 seconds to the moon!

Ik riep gisteren, na mijn helse nacht, tegen mezelf dat ik nóóit meer zou drinken. Uiteraard ben ik vandaag weer van gedachte veranderd, zoals ik elke dag weer doe. Want het is toch wel zonde om, als ik hier toch ben niet eruit te halen wat er in zit. Hoe vaak krijg ik in mijn leven nu nog de kans om Ayahuasca te drinken en rommel op te ruimen? Dus, op naar vanavond! Omdat het dieet wegvalt, valt ook de treebark-tea sessie weg. Die was me inmiddels ook behoorlijk tegen gaan staan, dus heel erg vond ik dat niet. Wel staat er meditatie op het programma en 's middags natuurlijk het uitputtende Qi Gong, waar ik toch trouw weer aan meedoe. Ik voel me goed en geïnspireerd en langzaam begin ik, zonder angst dit keer, te bedenken hoeveel ik vanavond wil drinken en wat mijn intentie gaat zijn.

Ik ga vanavond weer strategisch op de plek zitten waar ik de eerste nacht ook zat: naast de kachel en bij de poster van mijn lievelings god Shiva, de god van de vernietiging. Vanuit deze plek kijk ik recht op de Mesa, zit ik dicht bij de deur (voor het geval dat) en zit ik ongeveer halverwege de uitdeelronde. 

Zoals bij aanvang van elke ceremonie zegent Gume de Aya en de ruimte en sealt hij de ruimte af tegen het binnendringen van energieën of demonen die er niet thuis horen. Gume verzegelt de deuren en blijft bij de laatste, die aan de andere kant van de kachel is, wat langer staan. Hij staart naar buiten en ik heb het vermoeden dat hij iets ziet staan. Vervolgens loopt  hij naar buiten en blijft een tijdje weg.

Intussen zitten we allemaal klaar voor de start. Ik voel me goed en besluit het op een half kopje te wagen. Ryan schenkt het voor me in. Het was alleen wel ietsje meer dan een halfje.

Laat me mijn plek op aarde zien

"Salud!"

Ik heb het idee dat het opruimen van het stukje identiteit voor nu wel gedaan is en ik kan voor mijn gevoel wel door naar een volgend onderwerp. Waar hoor ik? Ik voel me niet thuis in Nederland, maar wil ook de rest van mijn leven niet ongesetteld blijven rondzwerven. En ik heb dromen! Maar waar ga ik deze tot uitvoer brengen en passen ze eigenlijk wel bij mij? Dus het is enerzijds een vraag naar de plek op aarde en anderzijds de vraag naar mijn taak in het leven.

Nog voordat Ryan zijn ronde had afgemaakt, wordt de Ayahuasca naar mijn hoofd afgevuurd. Hard en hoogst oncomfortabel! Lady Aya stuurt me in 10 seconde naar de maan! Ik voel mijn hersens onder invloed raken. Mijn zicht vertroebelt, het zweet breekt me uit, ik ben ineens doodsbang voor het onbekende. Bad timing Ireen, want panieken op het moment dat je een half kopje hallucinogenen in je mik hebt geduwd, is niet echt handig. Onder het mom van never suffer in silence, roep ik Ryan bij me.

Mijn reddende engel komt vliegensvlug en probeert me te kalmeren. Het enige dat ik kan denken is "Ik wil niet, ik wil dat het stopt, ik wil eruit, ik ga te hard!" Ondanks dat ik weet dat ik dit uit moet gaan zitten, kan ik mezelf niet kalmeren. Ryan loopt terug naar de Mesa om zijn tabak te halen voor een rituele ventiada. In de tussentijd moet ik boven mijn emmertje gaan hangen om de overtollige Ayahuasca af te tappen.

Zo, het scherpe randje is eraf. Ryan komt terug en het grote probleem is eigenlijk al opgelost. Vreemd natuurlijk, want de Ayahuasca die al naar mijn hoofd was gestegen, zat al in mijn bloedbaan en kon ik natuurlijk niet meer uitkotsen. Toch voel ik me stukken beter. Zou Aya inderdaad een ziel hebben? Hoe dan ook geeft Ryan me een ritueel en ben ik dankbaar voor zijn hulp.

De rest van de ceremonie verloopt rustig voor me. Ik krijg nog een lachkick met een van mijn buurmannen, geen idee wie. Ik moet lachen om zijn lachen, waarop hij weer moet lachen om mijn lachen. Later in de nacht moet ik even naar de wc, maar durf eigenlijk niet zo goed. Ik had natuurlijk eerder gezien dat Gume naar buiten was gegaan om een energetische indringer af te weren. Maar als je moet, dan moet je. Ik voel me beschermd en trek de stoute schoentjes aan. Nog geen minuut later ren ik zonder door te trekken terug de ceremonieruimte in, omdat het licht in de wc begon te knipperen!

Ik lig lekker op mijn rug te genieten van mijn eigen mareado trip en ieder die het nodig heeft, werp ik een "Love & light" toe. Ineens krijg ik dan zelf ook het licht te zien! Ayahuasca wil me vertellen dat ik véél te snel ga door te vragen naar mijn plek op aarde. Het is nog helemaal niet belangrijk. De enige plaats die belangrijk is is hier en nu. De wereld is enorm en het maakt niet uit waar ik ben. Verder zie ik India op een kaartje voorbij vliegen, maar dat kan ook mijn eigen visuele fabricage zijn geweest. De wens is de vader van de gedachte? Gume komt nog even checken of alles in orde is met me, waar ik erg dankbaar voor ben. God, wat houd ik van die man! Een vredige nacht met veel love, peace & harmony!

Spooky Stories

Natuurlijk verliep niet voor iedereen de avond even rustig. Blijkbaar stond er inderdaad iets buiten de ceremonieruimte en volgens de slaapkamergenootjes van Aiva is het hen 's nachts na de ceremonieruimte gevolgd. Alexa, de exorcist-dochter, heeft 'het' duidelijk zien lopen en in de kamer gezien. Blijkbaar heeft 'het', met krulstaart en hoorntjes, hun geprobeerd uit slaap te halen en te tergen. Terwijl ik heel de nacht lekker veilig in de ceremonieruimte heb liggen slapen, hebben de meiden de schrik van hun leven gehad. Wat een begin van dag 7, de laatste ceremonieavond!