5 September 2013: Heel goed nieuws!

Het mag in de krant!

Op 5 september 2013 kocht ik voor de eerste keer in mijn leven de krant: het Eindhovens Dagblad (ED). Normaal gesproken loop ik met een grote boog om nieuws heen, maar dit keer wilde ik graag mijn eigen artikel in de krant zien staan. Omdat ik nu toch de krant had en doordat de omstandigheden boden dat ik een tijdje moest wachten in de zon, ben ik op zoek gegaan naar al het goede nieuws op deze dag. En dat was nogal wat!

Dromen komen uit!

De kop in het Eindhovens Dagblad luidt "Op papier komen dromen uit". Met mijn bucketlist in mijn achterhoofd wilde ik natuurlijk lezen hoe dat in elkaar steekt. Blijkt dat ik in mijn afwezigheid de oproep van Nationaal Comité inhuldiging van eerder dit jaar heb gemist, waarbij ze vroegen aan Nederlanders om hun dromen op papier te zetten. Het boek is inmiddels uitgekomen en aangeboden aan het verse koninklijke paar. Uit 6500 reacties zijn 300 dromen uitgekozen: Grootste dromen, mooie dromen, verbindende dromen. Het is te downloaden, en op te halen met een voucher. 

Verbinding in een multiculti buurt

"Moslima en homo slaan de handen ineen"! We moeten er met zijn allen ook mee leren omgaan, de kop van het ED klinkt nog een beetje gekunsteld. Maar desalniettemin zette het artikel een glimlach op mijn gezicht. Deze twee inwoners uit het Eindhovense Vaartbroek, een van de meest multiculti wijken in Eindhoven (ik heb er nog ooit onderzoek gedaan vanuit mijn studie), zijn het beu dat ze zo anoniem wonen in de buurt en hebben daarom een buurtfeest georganiseerd. Ze hebben 140 gezinnen persoonlijk een uitnodiging gebracht.  

"Neem maar afscheid van degene die je altijd wilde zijn

Had je nog iets willen zeggen, doe het snel"

Spinvis - Heel goed nieuws

l

50 jaar getrouwd

Bep en Hein Koops zijn 50 jaar getrouwd, mijn ouders volgende week 40! En dat is heel goed nieuws!  Dat van mijn ouders staat niet in de krant hoor. Soms vraag ik me af of dit tegenwoordig nog haalbaar is, omdat ik me afvraag of we dat moeten willen -tijden veranderen, de mensengeest veranderd. Dat is een andere discussie en iedereen die deze aantallen nog haalt is held of heldin!

Mijn eerste artikel in de krant

Welliswaar voor de lezerspagina, maar ik ben toch trots op mijn publicatie van een halve pagina in deze regionale krant, naast de koffiemolen en bidprentjesverzamelaar. Na mijn ervaring in Olst heb ik een artikel geschreven. Om te oefenen, om actief bezig te zijn met mijn toekomst en voorál omdat ik het gewoon erg leuk vind om te schrijven. En wat ik vooral leuk vind, is goed nieuws brengen! Hieronder vind je het artikel, bedankt voor het lezen. 

Aardehuis: door vrijheid verbonden

Zo net ben ik terug gekomen van een nieuw avontuur: vrijwilligerswerk op project Aardehuis in ons eigen Nederlandse Olst. Aardehuis is een vereniging die ongeveer halverwege het vorige decennium zijn oorsprong vond. Momenteel wordt er in Olst te Overijssel gebouwd aan een wijk met 23 Aardehuizen, waarvan drie huurwoningen. Geen project van een rijke projectontwikkelaar, maar van gewone mensen die hun toekomst zien in een ecologische woning in een buurt gemaakt om mensen met elkaar te verbinden. 

Het idee Aardehuis komt af van het concept van Amerikaanse architect Micheal Reynolds die al zo'n 40 jaar bezig is met de bouw en ontwikkeling van Earthships: een woning die volledig zelfvoorzienend is, niet aangesloten op "het systeem" en gemaakt van hoofdzakelijk afval. In de praktijk betekent dit voor het Aardehuis in Nederland, waar het Earthship concept voor is aangepast naar Nederlands klimaat en wetgeving, dat bijvoorbeeld de achterwand van de woning is vervaardigd uit met aarde volgestampte tweedehands autobanden, dat er een eigen rioleringssysteem aanwezig is en een aansluiting op een eigen grondwatervoorziening, dat er gebruikt wordt gemaakt van zo veel mogelijk tweedehands bouwmaterialen zoals hout en piepschuim en dat de bewoners van deze huizen zélf hun huizen bouwen onder begeleiding van een handje professionals.

Eind juli kwam ik aan in Olst met de trein vanuit Eindhoven. Vanaf de trein kon ik al zwaaien naar het bouwterrein. Naast de bouwplaats ligt een kampeerterrein waar zo'n zes gezinnen permanent wonen totdat hun woning volledig genoeg is om te betrekken. De rest van de caravans wordt telkens tijdelijk bewoond door bewoners die soms een nachtje overblijven bij de bouwplaats of door vrijwilligers, zoals ik. Ik werd direct warm ontvangen door de bewoners die ontzettend blij zijn met alle hulp die aan komt waaien. Ik heb twee weken gewoond in een kleine caravan, acht dagen geholpen met allerhande klussen op de bouw en wonderlijke ontmoetingen gehad met bewoners en medevrijwilligers. Als buitenstaander heb ik het idee dat de groep bewoners is te classificeren is twee hoofdgroepen, als ik kijk naar de reden waarom zij willen bouwen aan en wonen in een Aardehuis: een ecologische reden en een filosofische reden. Vooral met deze laatste groep vond ik de meeste aansluiting, hoewel voor mij iedereen in het project een held of heldin is.

Mijn beweegreden om mee te helpen aan dit prachtige project is, buiten het hands-on leren over ecologisch bouwen, het verbinden van mensen in onze door technologie steeds kleiner wordende wereld. Ik ben er heilig van overtuigd dat we vrede kunnen bereiken op aarde als we maar samenwerken en de verbinding weer opzoeken met elkaar. In een wereld die hoofdzakelijk wordt gedomineerd door macht en geld is het hard nodig om initiatieven als deze te steunen en te omarmen. Een betere wereld begint bij jezelf en Mahatma Gandhi zei ooit "wees de verandering die je wilt zien in de wereld". Naast mij waren er vele vrijwilligers die voor één dag, maar soms ook voor maanden hun vrije tijd investeren in het leren en verbinden, arm in arm met de gezinnen van Aardehuis die zelf ook al hun vrije tijd en energie steken in de bouw van een jarenlang voortdurend project met meevallers en tegenslagen. De dankbaarheid is groot.

Bedankt voor de bijzondere ontmoetingen, de inspiratie en de gastvrijheid!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~