 |
| Bir; uitzicht vanaf de weg richting Garden Cafe met Wifi en cake |
5 april 2013:
Eigenlijk ben ik veel te gaar om een berichtje te typen. Ik ben namelijk kei hard aan het werk geweest vandaag en gisteren. Ik heb eindelijk iets gevonden dat ik super cool vind, en ik blijk ook nog eens een natuurtalent te zijn: mud plastering! Het is zoiets als stucadoren met modder en koeienschijt. Ik heb eergisteren Mcleodganj ingeruild voor Bir, een gat zo'n 4 uur oostwaards. Daarnaast heb ik ook mijn kleine roze schoenendoos slaapkamer, precies groot genoeg voor een bed, een nachtkastje en een stoel, ingeruild voor een tent. Ook supersnel draadloos internet en dagelijkse porties cake & brownies heb ik ingeleverd. Daarvoor in de plaats heb ik een fantastisch mooi eco-project in de middle of nowhere, waar je 's nachts de sterren niet kunt tellen en overdag de tel kwijt raakt bij het tellen van de migrerende vlinders en waar ik mijn hart kan ophalen aan m'n ondergeschoven lievelingsvak van mijn studie. Ik weet weer waarom ik bouwkunde leuk vind! Bouwmaterialen, dakconstructies, oplossingen voor riolering en dat alles op z'n Indiaas met een laagje koeienpoep! Heerlijk!
De laatste 2 weken in Mcleod Ganj besteedde ik nuttig. 's Ochtends in mijn roze schoenendooskamer een boterham smeren met tahin en tomaat en eentje met tahin en banaan. Daarna rond lopen, al dan niet gecombineerd met een praatje met m'n local homies. 's Middags 1,5 uur Engelse conversation classes met m'n Tibetaanse vrinden en daarna lekker eten. Veelal op mezelf zijn en besluiten om gewoon in Mcleod Ganj te blijven heeft me goed gedaan.
Het werk met de Tibetanen gaf erg veel voldoening. Het was simpel van opzet: vrijwilligers en studenten kwamen zonder aankondiging binnen om 14.00u (wat dus wil zeggen dat de verhouding tussen deze twee soms ver te zoeken was, 1 op 2 of soms 1 op 6). De vrijwilligers verzinnen een onderwerp met 3 vragen, bijvoorbeeld:
Happiness
1. What does happiness mean to you?
2. What was the happiesf moment in your life and do you want to experience that moment again?
3. Do you think happiness is possible fod every living human being? Why?
De studenten, meestal zo'n 25 man en vrouw en monk, hebben een uur de tijd om de vragen te beantwoorden en op te schrijven. Als 'teachu' help je dan mef formuleren, uitspreken en verbeteren van spelling. Na een uur beantwoordt iedere student één vraag klassikaal.
Het interessants waren de antwoorden! Zo was iedereen (op 2 bewuste niet- monniken na) het er mee eens dat:
- geld belangrijk is;
- mannen harder werken dan vrouwen;
- vrouwen beter thuis kunnen blijven bij de kinders;
- religie belangrijk is, omdat je daardoor weet wat goed en slecht is;
- en we maar beter contact kunnen leggen met leven op andere planeten omdat we daarvan kunnen leren.
Nadat Tom wegging (zie mijn vorige blogpost), heb ik nog 'n aantal nachtjes in de duurdere kamer geslapen voordat ik naar Guesthouse Ladies Venture - for men, women and children- vertrok. Ik heb nog bijna 2 weken heerlijk geslapen in 't roze kamertje. Uiteraard heeft de kleur van deze bezemkast een belangrijke rol gespeeld in 'herstel'.
Toen ik besloten had om gewoon lekker in Mcleod Ganj te blijven zonder mezelf al te druk te maken over mijn volgende bestemming, werd het lekker rustig in mijn bovenkamer. Opties zijn maar opties. Als je ze links laat liggen verdwijnen ze vanzelf. Maar één optie bleef spoken. Naar Bir, om vrijwilligerswerk te doen bij Dharmalaya, een eco-instituut. Ik stuurde wat emails, maar kreeg weinig respons. De startdatum van het project kwam steeds dichterbij en ik besloot om zonder respons op weg te gaan naar deze nieuwe plek. In het ergste geval kan ik nog altijd terug gaan naar Mcleod Ganj. Op 3 april ging ik dus op de bonnefooi op weg naar Bir.
"Chalo Mud Plastering!!"
Eenmaal in Bir aangekomen nam ik een tuk tuk richting Dharmalaya. Die arme tuk tuk chauf had spijt nadat hij er achter kwam dat het verder en hobbeliger dan verwacht. Toen we eindelijk iemand tegen kwamen om de weg te vragen, bleek hij ook op weg te zijn naar Dharmalaya. Khemsingh, mijn projectmaat uit Gujarat (een Indiase staat, ten zuiden van Rajasthan) stond te wachten op een telefoontje om de 'short cut' te weten te komen. We besloten om met zijn drieen, de tuk tuk chauf met één van mijn tassen, Khemsingh en ik, om verder te lopen.
Na 20 minuutjes up hill werden we ontvangen door een aantal buitenlanders en een aantal locals op een prachtige open plek midden op een heuvelrug aan de voet van de Himalaya, met uitzicht op de besneeuwde pieken en gevarieerde flora en fauna. Dit project is om van te smullen voor mij omdat het verre van af is en het een zogenaamde showcase is, wat wil zeggen dat er verschillende bouwtechnieken en -materialen gebruikt worden. Het is de bedoeling dat vooral de lokale bevolking leert van de traditionele manier van eco-bouwen omdat het vele voordelen (zowel financieel als praktisch) heeft ten opzichte van modern beton-bouw. De komende weken zit ik hier, op een paar weekjes na ter onderbreking voor een wedding in Rajasthan van mijn favoriete zusje, te spelen met koeienpoep en modder! Maar het voelt fijn om eindelijk weer geinspireerd te zijn en iets te doen waar ik goed ik ben! Ik weet nog niet precies wat ik met mijn pleisterwerk-talent naar toe moet, maar wellicht is het toch minder onbestemd dat in eerste instantie gedacht...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Destination Unknown - Smashing Pumpkins
Life is so strange
When you don't know
How can you tell
Where you're going to
You can't be sure
Of any situation
Something can change
Then you won't know
You ask yourself
Where do we go from here
It seems so all too near
Just as far beyond as I can see
I still don't know what this all means to me
I have nowhere to go
I don't know what to do
And I don't even know the time of day
I guess it doesn't matter anyway
Life is so strange
Destination unknown
When you don't know
Your destination
Something can change
It's unknown
Then you won't know
Destination unknown
Life is so strange
Destination unknown
When you don't know
Your destination
Something can change
It's unknown
Then you won't know
Destination unknown
When will my time come
Has it all been said and done
I know I'll leave when it's my time to go
Till then I carry on with what I know
Life is so strange
Destination unknown
When you don't know
Your destination
Something can change
It's unknown
Then you won't know
Destination unknown
Life is so strange
Destination unknown
When you don't know
Your destination
Something can change
It's unknown
Then you won't know
Destination unknown
Life is so strange
Geen opmerkingen:
Een reactie posten