Uitgedroogd in het Spaans?

Visser deelt zijn buit met de Pelicanen - Huanchaco -Peru

Het was dus noodzakelijk om Spaans te gaan leren. En Spaans leren, dat doe je natuurlijk in Huanchaco, waar anders? Huanchaco is een klein dorpje -heeft qua ons kent ons gehalte iets te veel weg van Valkenswaard als je het mij vraagt- aan de kust. Als je op de kaart kijkt, ligt het bij Trujillo. Ik vertrok met de bus van Lima naar Trujillo, een reis van ongeveer 9 uurtjes. Onderweg viel het me al op, zodra het licht werd 's ochtends, dat de omgeving nogal een droge toelie was. Huanchaco is een surfers-oase midden in de droogte van Peru. 

Huanchaco is een uberschattig vissersplaatsje met een pier, een goede surf, leuke restaurantjes, veel toeristen, veel lekkere cake en taart, pelikanen en surfplanken. Heerlijk ontspannen allemaal.

Mijn eerste nieuwe vriend David pikte mij op van mijn bus standplaats en samen namen we de taxi naar Huanchaco, zo'n 20 minuutjes verder. Ik had afgesproken om bij een gastgezin te slapen. Daar had ik heerlijk een kamer voor mij alleen en uitzicht op zee! Ook mijn eigen badkamertje én mijn eigen dierentuin, want Maria had ongeveer 25 kippen en hanen, eenden en ganzen en ander gespuis in hokken op het dak staan. Ik sliep ook op het dak. Ze had ook een hond, Doggy -en Doggy had zelf ook een paar huisdiertjes- en nog een andere hond die de wacht hield over de dierentuin op het dak. En de straat had ook een stel honden. 

David was tevens mijn nieuwe Spaans leraar. De dag van aankomst begonnen we meteen vol enthousiasme aan mijn Spaanse lessen. Inmiddels, na 29 uur Spaans kan ik het iets beter. Ik kan je bijvoorbeeld vertellen dat er weinig verschil zit tussen masterberen en betalen. En ook niet tussen poep en de helft.

Het is wel erg droog om 4 uur op een dag in de schoolbanken te zitten. Na een paar dagen begon het me ook op te breken. Mede doordat 's nachts de dierentuin op het dak iets eerder ontwaakte dan ik en de honden in de straat iets later naar bed wilde dan ik. Na 3 nachten ronduit kut geslapen te hebben besloot ik dan ook maar om mijn gastgezinnetje en vlooienbaal Doggy te verlaten voor een guesthouse met vegetarisch restaurantje om de hoek. In het begin werd mijn geduld op de proef gesteld toen de kat tot 2 maal toe in mijn kamer had gekotst. Maar toen ik mijn raam maar gewoon dicht liet, ging het eigenlijk heel erg goed. 

Enfin, Spaans dus. Mijn brein begon dus een beetje op te drogen na een paar dagen Spaans en de slechte nachten. Ook werd ik een beetje ziekig, ik kreeg last van uitslag in mijn mond (heb ik nu al iets opgelopen??), mijn hongergevoel verdween, ik was intens moe en had concentratieproblemen. Na 4 dagen begon er een lampje te branden en bedacht ik me dat iets meer water drinken wel eens zou kunnen helpen. Juist ja, uitdrogingsverschijnselen, want ondanks dat de grote plas in de voortuin ligt, ligt Huanchaco midden in de woestijn en ik dronk krap 1 liter water per dag. Inmddels drink ik een dikke 4 liter water per dag en ik ben weer bijna de oude. Mijn vochtlevel is nog niet helemaal op pijl, maar ik voel me al stukken energieker! 

Heel veel meer dan dit heb ik eigenlijk niet te melden. Ik heb behalve mijn Spaanse lessen en taart eten ook weinig spannends gedaan.  Mensen komen, mensen gaan. Ik heb heel lieve en leuke mensen leren kennen en morgen ga ik zelf Huanchaco weer verlaten na zo'n 8 nachten. Hoewel het echt heerlijk is geweest, met dagen vol gelach en geklets -zowel in het Spaans, Engels als in het Nederlands-, heerlijk eten en mooie zonsondergangen ben ik weer blij om te gaan reizen naar een nieuw plekje dat zeker heel erg bijzonder gaat worden.