Magie in Heidi-land

Een maandje geleden (een maand geleden alweer??) ging ik voor een dag of 5 naar Zwitserland. Ik ging vrienden opzoeken. Een stel dat ik vorig jaar in Magisch Hampi had leren kennen. De magie bleek niet alleen in India te hangen, maar ook in Swiss. Mijn conclusie is dan ook dan magische ontmoetingen niet perse van de plek afhangen, maar vooral van de "state of mind" van jouzelf op dat moment. Elke ontmoeting kan magisch zijn, zolang je al je verwachtingen maar overboord gooit en door een magische bril de wereld in alle detail blijft bekijken. 

Magische treinreis

Zowel de heen als terugreis, maar vooral het financiële aspect van mijn Zwitserland transport zijn om over naar huis te schrijven. Nu ben ik inmiddels alweer thuis, ik deel het graag met jullie. Wisten jullie dat je voor het luttele bedrag van € 29,- een enkele reis Zurich te pakken hebt? Weliswaar op een doordeweekse dag, maar met een beetje flexibiliteit ben je dus voor € 58,- op en neer naar Heidi-land. Ikzelf had één weekenddag erbij, zodat er 2 tientjes bij opgeteld werden. 

De trein vertrekt vanuit Amsterdam, maar je kunt ook instappen in Utrecht en Arnhem. Ik nam de trein naar Utrecht, dus. Op het perron werd me duidelijk wat voor soort vakantiegangers er onderweg waren naar een nieuw avontuur: vooral veel fietsers! Je kunt inderdaad ook met de fiets deze trein nemen. Let wel op: op de website van NS Hispeed moet je specifiek naar de nachttreinen zoeken voor dit traject tegen deze prijs. Een dagtrein is 3 keer zo duur. Maar als je gewoon op de homepage een trein gaat zoeken, laten ze de nachttreinen achterwegen. Het linkje: http://www.nshispeed.nl/nl/overige-internationale-treinen/nachttrein

Op de heenweg had ik een gratis upgrade. Ik kreeg een bedje aangeboden omdat ze een bepaald treinstel niet hadden aangekoppeld. Dus ik kon heerlijk slapen. Op een bepaald moment werd ik wakker omdat er mensen in mijn coupé kwamen (ik deelde een 6-persoons coupé met een ander meisje dat al vanaf A'dam lag te pitten en enkel "Hallo" tegen me had gezegd) en ik meende Hindi te horen. Nu weten de meeste wel hoe gek ik op Indiërs ben, dus ik spitste mijn ogen. Anderhalf uur later ging ik weer slapen; we hadden gegevens uitgewisseld en ik was uitgenodigd om naar hun thuis in Pune (vlakbij Mumbai) te komen, de volgende keer dat ik weer in India zou zijn.

Op de terugweg had ik minder geluk; tenminste dat dacht ik. Ik had nu een zit-coupé en ik zat tot Basel alleen. Ik had de conducteur al gevraagd wat de vooruitzichten waren. "Fully booked!". Damn!

In Basel kwam er een Nederlands dametje bij me zitten. Uit Haarlem. En ietsje later een man van een jaar of 40, ook uit Nederland. Hier bleef het bij en dat was maar goed ook, anders hadden we nooit languit kunnen liggen: ik op de grond en mijn medereizigers op ieder een bank. Zo hebben we van 02.30u tot 06.30 geslapen. Voor die tijd hebben we aan één ruk door gekletst en gelachen. Het was echt reuze gezellig en ik had het voor geen goud willen inruilen voor een zogenaamd comfortabel bedje in een slaapcoupé.

Magische momenten

In Zwitserland aangekomen, op het uitgestorven station van Zurich (het was zondagochtend) kocht ik een kaartje naar Walenstadt. Daar schrok ik echter, ondanks de waarschuwingen van mijn vriend aldaar vooraf, wel van de prijzen van de treintickets. Nederland blijkt dus niet het allerduurste openbaar vervoer te hebben van Europa; da's Zwitserland. Maar goed, dat mocht de prijs, ehm, pret niet drukken. Ik kocht een kaartje voor € 22,- ongeveer en zat welgeteld 1 uur en 15 minuten in de trein. Aldaar aangekomen leek ik heel even alleen op de wereld. Wederom een uitgestorven plek, in een Heidi-landschap en niemand om me te begroeten en te omhelzen. 

Ik liep het station uit en na een halve minuut zag ik een klein wit autootje de hoek om scheuren met 2 bekende gezichten erin. Twee ferme omhelzingen en nu al een hoop gelach bezorgden me een warm welkom in het regenachtige Zwitserland. 

 

De bagage thuis gedropt en daar piepte de zon piepte door 't dikke wolkenpak. Dat betekende: naar buiten, want het zou wel eens de laatste zon van die dag kunnen zijn. We maakten een magische wandeling op een magische bergtop(je) met bloemetjes, bijtjes, prachtig uitzicht, een buiten kerk én kolibrietjes! Nog nooit gezien in mijn leven! Dit inie minie vogeltje is zo groot als een hommel alleen heeft ie een snaveltje. 

Het heeft véél geregend. Tussen de buien door probeerden we naar buiten te gaan: naar een nabij gelegen dorpje om wat kunstwerken te bekijken en in een (edel)stenen winkeltje wat moois te kopen: "bags of magic". Ik kocht 2 zakken stenen, ruw en gepolijst, voor €8,- samen! Ze liggen hier op mijn vensterbankje magisch te wezen. 

Magisch eten

Tijdens de buien bleven we maar binnen, om magisch te eten. Ik maakte voor de eerste keer in mijn leven kennis met echte "Raw food", volledig voorzien van alle levende vitamientjes en enzymen. We maakten de meest verrukkelijke pizza die ik ook heb gegeten, ja rauw. Ja, ook het deeg. Tenminste, de bodem is gedehydreerd. Het is ook niet echt te vergelijken met Italiaanse pizza, wat toch behoorlijk in de buurt komt van mijn lievelingseten. Ik kan niet anders zeggen dat -na 3 dagen voorbereiden- ik voor 100% blij verrast was bij de eerste hap van deze frisse pizza. Het lijkt wel of het nog leeft als je het in de hand hebt en het blijft leven zodra je het verpulverd met je kiezen. Het leeft zelfs als het in je maag zit en wordt aangevallen door zuur. Het blijft zelfs in leven als je voelt dat het je darmen passeert. 

Ga ik nu over op rauw? Nee, want ik geloof er ook in dat warm voedsel heel helend kan zijn in de winter of als je je niet zo lekker voelt. Het is wel ongelooflijk wat dat eten met je doet. Bovendien is het een hels karwei om dit voedsel te bereiden. De schrijfster van een kookboek wat bij mijn vrienden in de schappen stond noemt het "artwork". Zo kun je het gerust noemen, ja. Toen ik thuis kwam, heb ik gelijk een voor een fortuin aan ingrediënten gekocht bij de bio-winkel. Ik begon vol enthousiasme met het wellen van boekweit en spelt (voor het deeg, en je moet hier dus 48 uur voordat je die pizza wilt eten, mee beginnen). Blijkt dat mijn oven én niet op 50 graden kan, wat nodig is voor dehydreren van het deeg (of je moet zo'n dure dehrydreer-machine kopen voor op de aanrecht, wat ik voor 1 pizza per jaar niet zie zitten - of zou ik 'm meer gebruiken als ik er een zou hebben?) én de deur kan niet open, want officieel mag je raw food maximaal op 40 graden bereiden (met de ovendeur op een kier maak je dus van 50 graden, 40 graden). Wordt vervolgd dus. 

Magisch Zwitserland?

Ik bekeek Zwitserland en haar neutrale status binnen Europa altijd vol ontzag. Ik dacht dat je het toch goed voor elkaar moest hebben als je zo vrij kunt zijn van banden, connecties en samenwerkingen. Op zich denk ik daar nog steeds zo over, alleen heb ik ook gezien wat de keerzijde van de medaille is. Zwitsers zijn over het algemeen weinig meegaand, conservatief en neutraal -inderdaad, de breedste zin van het woord. Er zit weinig "schwung" in het land. Het is er PRACHTIG! Het is er weids en vrij! Maar ondanks dat zou ik niet in Heidi-land willen wonen.

(Overigens bestaat dit echt, het is een klein gebiedje, vlakbij Walenstadt, waar Heidi is opgegroeid en haar verhalen zijn ontstaan.)

Magische conclusie

Ik heb in Zwitserland geleerd om zelfs het snijden van groente in een magisch moment te doen. Magisch = mindfull. Het hele leven is magisch, als je in staat bent om van elk moment de magie die het bezit er uit te filteren. Het maakt niet uit waar je bent, maar voor de beginner helpen bepaalde omstandigheden wel. Geen stress, lekker weer, goede gezondheid, vrijheid. Vrijheid is voor mij iets dat vooral tussen je oren zit (vooral tussen de mijne), maar daarmee nog niet overgewaardeerd is. Vrijheid is in contact staan met je ware zelf, zonder dat je daarbij gestoord wordt door prikkels van buiten af, of van binnenuit. De beslissing om gestoord te worden, ligt bij jezelf. En oefening baart kunst. Sommige omstandigheden laten het gewoon beter toe om die staat van vrijheid te bereiken. Zoals reisomstandigheden. Vaak, nog té vaak, zijn deze omstandigheden ook nog "te kort" in tijd. Ondanks de beperkingen en de kaders om mijn bewustzijnsstatus, onvrijheid dus, heb ik af en toe mogen meemaken hoe het is om een tijdje in de wereld van de magie te leven. Die momenten drijven me. Ik kijk er naar uit om terug te gaan naar de wereld van de magie!