Kwetsbare passie?

Ik lees aardig wat blogs. En de meeste zijn van gelijkgestemden, maar toch schrijft ieder over een ander onderwerp. Op lifeislimitless.com van Caroline, kwam ik onderstaand gedicht tegen dat ik je niet wil onthouden.

Strong enough to be weak

Successful enough to fail

Busy enough to make time

Wise enough to say “I don’t know”

Serious enough to laugh

Rich enough to be poor

Right enough to say “I’m wrong”

Compassionate enough to discipline

Mature enough to be childlike

Important enough to be last

Planned enough to be spontaneous

Controlled enough to be flexible

Free enough to endure captivity

Knowledgeable enough to ask questions

Loving enough to be angry

Great enough to be anonymous

Responsible enough to play

Assured enough to be rejected

Victorious enough to lose

Industrious enough to relax

Leading enough to serve

 Ik heb er zelf de regel aan toegevoegd die voor mij persoonlijk ontbrak:
Vulnerable enough to be ontouchable

Ik ben nog steeds niet kwetsbaar genoeg om onkwetsbaar te zijn. Het is als laagjes uit dat je afpulkt om bij de kern te komen (Ogres are like unions - Shrek). De kern van jezelf, van je bestaan. Ik zit al een paar weken te bedenken waarmee ik mezelf draaiende zou kunnen houden als ik zou gaan "zwerven" over de wereld. Zwerven klinkt hier wat groots, maar eigenlijk wil het gewoon zeggen dat ik niet op hangende pootjes terug naar Nederland wil keren omdat mijn geld op is. Ik wil ook niet overal elk baantje aannemen. 

Ik wil vanuit eigen kracht waarde creëren voor anderen. Ik wil mijn illusionaire rugzak vullen met gereedschapjes, die ervoor zorgen dat ik mijn leven, reizend of blijvend op een basis -ergens op deze aardkloot-  draaiende kan houden. Maar wat?

Ik kan heel veel dingen een beetje: ik kan muziek maken, ik kan schrijven, tekenen, schilderen, ik ben soms een inspiratiebron voor mensen, ik ben heel goed in de horeca. Jeuj! Maar ik zie gewoon nog niet zo goed waar dit alles handig kan zijn om mijn leven draaiend te houden. Ik baal ook gewoon dat ik mijn *enige echte passie*  of als ik er meer dan eentje heb, *een van mijn passies*, nog niet heb gevonden. Of heb ik er genoeg, maar ben ik niet geduldig genoeg en moet ik gewoon meer werk maken van de dingen die ik nu fijn vind om te doen? Hoe werkt zoiets?

Hier moet ik al een paar dagen smakelijk om lachen. Het relativeert zo lekker. En what-the-hell, de zon schijnt, dus ik ga nog gewoon lekker even buiten zitten met een boek. Ik heb er namelijk wel vertrouwen in dat ik op een briljant idee kom.