Waarom ik nooit naar de dokter ga voor medicijnen

Afgelopen zondag, 1-1-2012, was ik op de nieuwjaarsborrel van mijn familie. De plek voor de jaarlijkse bespreking van geboortes, wedergeboortes en ziektes. Natuurlijk hoorde ik in diverse groepjes mijn vader voorbij komen als gespreksonderwerp; wat logisch is aangezien mensen zich zorgen maken. Ook aan mij werd gevraagd of ik het medicijn tegen psoriasis al had gevonden.

Ik heb het al een tijdje, ik weet niet eens meer hoelang. Volgens de westerse geneeskunde 'ongeneeslijk' maar daar geloof ik niet in. Ik geloof niet dat er ook maar één lichamelijk probleem is ter wereld, dat het lichaam niet kan oplossen. Daar is te natuur te ingenieus en complex voor. Dat we zelf bewust moeten omgaan met ons lichaam en wat we er in stoppen, dat is een ander verhaal.

Toen ik begin 20 was en van de dokter te horen kreeg dat ik een spastische dikke darm had, vervolgens pilletjes kreeg en vervolgens een dieet van de diëtiste (dit laatste op eigen verzoek), waarvan niets werkte, ben ik zelf op zoek gegaan op het wereld wijde web. Lange leve Internet! Ik stuitte op een bijzondere website, die ik nog steeds aanbeveel aan mensen die enigszins interesse hebben in een alternatieve manier van ziektes genezen: www.newtreatments.org. De oprichter genas zichzelf van Crohn.

Sinds kort ben ik weer een zoektocht gestart. Ik heb namelijk licht psoriasis. Ik geloof niet dat dit ongeneeslijk is. Ik kwam weer op bovengenoemde website terecht en ik las daar iets bijzonders:
Het woord medicijn is een samentrekking van medium en cine en betekent projectiemiddel. Het woord is dus eigenlijk uitgevonden voor iets dat symptomen bestrijdt, en niet iets oplost. Dat kan het lichaam zelf wel, mits je de oorzaak wegneemt of onder handen neemt. De dokter geeft middeltjes die slechts de symptomen bestrijden. Heb je jeuk, dan krijg je zalf tegen de jeuk. Maar wat is de reden van de jeuk?

In geval van psoriasis: Mijn darmen werken niet goed en mijn bijnieren blijkbaar ook niet. Waarom dat weet ik nog niet, maar ik weet wel dat mijn huid een groot deel van de ontgifting op zich neemt, en dat dat allerlei huidkwaaltjes geeft. Een ander voorbeeld:
Ik heb een klemmende kaak, die ervoor zorgt dat één kies zwaar overbelast is en daardoor overgevoelig. Een wortelkanaal behandeling zou volgens een normale tandarts de uitkomst zijn. Dan is de kies dood en daardoor niet meer overgevoelig. Simpel.
Het alternatief is om te kijken waarom ik zo klem met mijn kaken (meestal 's nachts) en dat op te lossen. Dat ben ik nu aan het doen doormiddel van een Mindlink therapie, via mijn biologische tandarts die een holistische benadering heeft.

Wat is holistisch?
Het komt af van Holon, wat betekent dat alle eigenschappen van een systeem, niet als afzonderlijk mogen worden gezien. Het gehele systeem heeft waarheden op verschillende niveaus, maar afzonderlijk kunnen ze niet werken. Ga zelf maar na: een auto, een biodiversiteit, ons melkwegstelsel, een bijenkolonie. En natuurlijk werkt het ook zo in ons lichaam. Dus waarom zou je in godesnaam een kies willen doden omdat ie overgevoelig is? Of om hormoonzalf te smeren tegen jeuk en schilfertjes?

Mijn lichaam is mijn tempel
Deze overtuiging heb ik al een aantal jaren, maar ik was telkens te hypocriet om er daadwerkelijk naar te leven. Ik greep toch naar de drank, naar suiker, ik sportte te weinig, at ongezond etcetera. Nu kan ik bijna niet anders als mijn lichaam verzorgen en onderhouden als een tempel. Ik dronk nog maar een paar keer per jaar alcohol. 2012 wordt een alcoholvrij jaar en ik onderga in één van de volgende maanden een 30 dagen experiment waarbij ik alleen maar plantaardig voedsel nuttig. Het schijnt namelijk dat ik dierlijke eiwitjes niet goed kan verdragen. Ik ben nog steeds op zoek naar het beste alternatief. Ik sport redelijk veel, dus het is belangrijk mijn spieren goede voeding te geven.

Overigens: als ik mijn voet breek, dan mag er wel gips omheen. En nu mijn vaders gezondheid onder vuur ligt, vind ik het lastig om hier keiharde uitspraken over te doen. Maar ik neig (en papa ook) toch naar alternatieven, helaas is er nog zo weinig over bekend. Gelukkig hebben we tijd en is er geen levensbedreigende situatie. 

Hoe denk jij hierover?
Neem je zonder blikken of blozen in wat ze voorschrijven?
Volg je je gevoel?