Je kent 't wel: geen zin om te koken, lamme dag en alles dat je ziet liggen in de supermarkt roept "Pak mij!". De extra lekkere en extra ongezonde dingen roepen "Eet mij, want je hebt toch geen zin om te koken". Eigenlijk geef ik daar zelden aan toe, omdat de groentes vanuit mijn koelkast via telepathie vriendelijk doch dwingend aangeven dat weggooien zonder is. "MAAKT MIJ EERST OP!!". Dus dan ga ik weer naar huis, met alleen het hoognodige.
Maar. Nu ik bijna op reis ga is er een nieuwe stem. "Neem mij, voor de allerlaatste keer voordat je gaat!" En gek genoeg wint die stem het van de wortels, tomaten en halve paprika, waarvan ik vandaag een soepje had willen maken. Vandaag kwam de stem van worstenbroodjes. Ik heb serieus al in geen twee of misschien wel drie jaar geen worstenbroodjes gekocht. De fuet gedroogde worstjes weten mijn aandacht ook vast te houden. En de pannenkoekenbeslag pakken, die smeken ook met enige regelmaat om mee naar huis genomen te worden.
Het grappige is alleen, dat ik telkens als ik dus weer iets van gemaksvoeding mee naar huis neem, iets dat overduidelijk buiten mijn normale eetgewoonte ligt, dat het echt altijd tegen valt. Ik denk altijd achteraf: was dát nou alles? Vooral bij pizza. Maar vandaag ook weer met die worstelbroodjes. Ik dacht, nou vooruit laat ik voor de laatste keer voordat ik straks het land weer uit ga een keertje worstenbroodjes kopen. En dan zijn ze eigenlijk gewoon niet te kanen. Had dus toch beter die soep kunnen maken. Morgen dan maar....
Enniewee. Vanavond eerste avond van mijn 8-weekse Mindfulness cursus. Ik ben benieuwd....
Veel plezier vanavond!
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad, vaak zijn die kant-en-klare dingen niet te eten. Pannenkoeken bak ik sowieso liever 'from scratch' als ik ze maak, is niet zo moeilijk; mik bloem, melk en een paar eieren bij elkaar, misschien wat vanillesuiker of kaneel er doorheen, en je hebt beslag voor veel lekkerder pannenkoeken dan uit zo'n kant-en-klaar beslagpakje!
Oh ja we trappen er allemaal wel een keer in. En inderdaad valt het vaak tegen achteraf. Toch word ik meestal heel treurig in de supermarkt en schrik ik van de meuk die er verkocht wordt (en dat mensen dat ook echt in hun karretje stoppen en afrekenen)
BeantwoordenVerwijderenMaar als je echt trek hebt in iets moet je er ook wel eens aan toegeven, schijnt erg goed voor je humeur te zijn ;-) Zo lang je het maar niet dagelijks doet, dan word je op de lange duur niet echt blij.
Ah, dat is zo vervelend als je dan iets ongezonds wilt eten, en het is nog niet lekker ook. Te zoete, te machtige chocola, te melige pizza, te vette kaasbroodjes...
BeantwoordenVerwijderenStil protest van je groentjes die gehoopt hadden vanavond soep te worden? ;)
Ja ik denk het... penen in mijn hoofd.
VerwijderenIk dacht net onderweg terug van mijn cursus "zal ik dan overheerlijk mindful zometeen nog soep maken?"
Maar de overige worstenbroodjes, die ik eigenlijk voor morgenvroeg het ontbijt had gereserveerd omdat ik om 08.00u op mijn werk moet zijn (ik werk normaal 's avonds ff voor de duidelijkheid), waren best lekker eigenlijk. Nu heb ik morgenvroeg geen ontbijt meer... aj aj aj.
Cursus was lekker. Precies wat ik nodig heb. :-) Ik ben heel blij dat ik begonnen ben. XD