Je kunt aardig depressief worden van alle negativiteit die de wereld omgaat:
van voedsel dat weggegooid wordt, tot dierenleed, van oorlogen om olie
tot vissen waarvan de maagjes gevuld zijn met plastic. Over het algemeen
bekijk ik deze onderwerpen en probeer er mee te leven en er zo min
mogelijk aan mee te werken. Alles hier in ons land staat in schraal
contrast met de armoede die heerst aan de andere kant van de aardbol,
waar wij allemaal bewoner van zijn. Alles.
De wereldberoemde quote van Gandhi Ji "Be the change you want to see in the world" kom ik nu al 2 maal in 2 weken tegen bij 2 heren die zich allebei hebben gedistantieerd van geld. En zij inspireerde me om toch weer wat meer in voedselafval de duiken - dumpster diving. Ik heb wat documentaires gekeken, o.a.: Taste of waste.
De heren waarover ik spreek zijn:
en
Een aantal voor mij belangrijke onderwerpen worden aangestipt: Voedsel, geld en de invloed op ons bewustzijn, terug naar de natuur, en het milieu.
Het doet me erg veel verdriet om te zien dat er zoveel voedsel wordt weggegooid en dat er zo weinig respect wordt getoond voor levende wezens (planten inbegrepen...) die onze lichamen voeden. Ik zie het ook op mijn werk (ik werk in een restaurant). Heel erg pijnlijk en verdrietig. Ik heb echt een gruwelijke hekel aan voedsel weggooien, vooral levend voedsel. Maar helaas moet ik toegeven dat ik soms niet op let en dat het dan ligt te rotten in mijn koelkast. Tot een paar maanden terug.
Ik ben minder gaan werken: 25 uur per week. Tegen een lager salaris: € 10 bruto per uur. Daarnaast krijg ik zorgtoeslag en huurtoeslag van de staat (en hoewel ik graag onafhankelijk ben, maak ik principieel gebruik van de mogelijkheid). Dat genereert een inkomen van ongeveer € 1100,- per maand.
Mijn vaste lasten zijn huur, verzekeringen, telefoon en internet abonnement, abonnement op de boulderhal, GWL. Dan koop ik natuurlijk grotendeels biologische boodschappen. In totaal geef ik ongeveer 850,00 uit per maand aan deze dingen. Dan kan ik nog een klein beetje apart zetten en ik kan ook wat leuks doen, zoals wat drinken na het klimmen of uit eten met vrienden.
Ik vind dit echt een hele verrijking. Ik heb namelijk geen geldzorgen omdat ik mijn financiën ongecompliceerd houd, ik heb eigenlijk geen eten meer om weg te gooien want ik koop zeer scherp in; alléén als ik het nodig heb. Door biologisch te kopen heb ik ook minder afval: ik gooi 3 maal per maand een vuilniszakje van 20 liter weg in de kliko. Als ik alles zou scheiden en een composthoop zou maken, zou het nog veel minder zijn. Misschien maar eens per maand, omdat de biologische spullen in plastic zijn verpakt dat kan composteren. Daarnaast wat oud papier, maar uiteraard heb ik een nee-nee sticker. En het allerbeste van alles is: Ik heb meer vrije tijd!
Toch is het dit nog niet voor mij. Ik ben namelijk nog niet van het gebruik van geld af en ik ben nog lang niet bij mijn eigen natuur. Ik kweek wel wat groentjes zelf, maar dat is meer hobbymatig omdat ik weinig ruimte heb om er mezelf echt weken van te eten te geven. Dat brengt me terug bij de quote van Gandhi:
Welke verandering zie ik nu het allerliefst in de wereld, zodat ik er daadwerkelijk naar kan gaan leven?
Dat is iets om over na te denken, want ik weet het eigenlijk niet zo goed. Geen honger meer in de wereld? geen dierenleed? Meer bewustzijn? Respect voor al het levende?
"Als je niet eens de verantwoordelijkheid kan nemen over een fucking pak yoghurt, wat moet dat dan worden met de maatschappij?"
Mooi wat je schrijft!
BeantwoordenVerwijderenIk denk ook vaak aan die uitspraak van Gandhi. De problemen in de wereld zijn zo groot dat ik je er mismoedig van kunt worden. Maar toch, elk klein beetje helpt.
Ik ken ook een ander verhaal dat me inspireert.
Er lopen twee mensen op een strand dat bezaaid ligt met zeesterren. Eén van de wandelaars gooit een zeester terug in zee. De ander maakt een opmerking dat dat niet zoveel zin heeft want het hele strand ligt vol. Waarop de ander zegt: 'Voor de zeester die nu weer in zee ligt heeft het wel zin.'
Groetjes,
VeggieMo
ja dat verhaal van de zeesterren ken ik, is ook heel erg tekenend.
VerwijderenHet draait allemaal om perceptie in het leven.
"Ik heb zelden zoiets betrekkelijks meegemaakt als het leven zelf, en zelfs dat is betrekkelijk"
-quote van mij ;-)
Goeie denkkost dit!
BeantwoordenVerwijderenDie neukende pakken yoghurt ook.
BeantwoordenVerwijderenHet zou veel schelen als geld niet meer een doel op zich zou zijn, maar een ruilmiddel waar een reele waarde tegenover zou staan. Dat geld er alleen maar is omdat het zo onpractisch is om als snijbonenkweker te ruilen met de autohandelaar.
Uiteindelijk gebeurt dat in lets-kringen enzo het zelfde. Je zet de ene dienst of het ene dingen tegenover het andere en voor het gemak doe je dat met punten.
Het lijkt me echt geweldig, een zelfvoorzienend paradijs. Nergens meer van afhankelijk en geen gesleep met dieren meer, alleen mezelf er toe zetten om een overleden kip te plukken enzo.
Echt goed dat je minder bent gaan werken en minder bent gaan weggooien. Als je meer aandacht hebt voor je eigen leven / minder gedoe van je werk dan ga je als je wilt vaelf bewuster leven.
Ik merk dat nu ook nu ik thuis ben, er verdwijnt nauwelijk meer wat in de groene kliko dat nog eetbaar is. Tja wortelkontjes en spinaziesteeltjes enzo... Maar daarom komen er kippen.
Ook heel leuk om te kijken (kijktip van Helena van hollandseklei.blogspot.com) is de serie Edible Gardens van de BBC.
http://www.youtube.com/watch?v=wOCILOiXyTE&feature=autoplay&list=PL12AABB4A781C744E&lf=results_main&playnext=5
oh dat zal ik eens gaan bekijken, bedankt.
VerwijderenIn een van de docu's volgens mij was het "altijd wat" via roerend goed blog, hebben ze het over 26 nieuwe geld of ruil systemen over de wereld verspreid in plaats van de geldende munteenheid. In zuid kreta hebben ze ook zoiets gevonden omdat er simpelweg geen euro's zijn (ik weet ff niet meer hoe t heet) maar daar zie je iemand met een olijfplantage olie ruilen tegen een autoverzekering!!! Fantastisch toch!!!
dat van dat pak yoghurt komt uit een van die docu's. Het ging over de houdbaarheidsdatum van voedsel en dat mensen tegenwoordig niet eens kunnen proeven of ruiken of je ergens ziek van wordt of niet, met als gevolg dat er voor 4 miljard aan goed eten weggeflikkerd wordt op jaarbasis....
Leuk dat je die documentaires bent gaan kijken en daardoor tot een blog geïnspireerd bent geraakt. De 'Wat nou' uitzending waarin dumpster diver Raphael zat was inderdaad verder ook heel interessant, over onze hebzucht en over alternatieve geldsystemen.
BeantwoordenVerwijderen"Welke verandering zie ik nu het allerliefst in de wereld, zodat ik er daadwerkelijk naar kan gaan leven?" Dat is een lastige vraag. Maar aan de andere kant: moet je werkelijk kiezen? Veel onderwerpen die ik belangrijk vind zijn zo met elkaar verbonden, dat uit een keuze voor het ene automatisch ook een keuze (of op z'n minst bewustzijn) voor het andere vloeit. Ik kan bijvoorbeeld niet mijn meeleefvermogens voor dieren wel ontwikkelen, en die voor mensen en planten niet. Automatisch zet ik steeds een stapje verder.
Aansluitend op het zeesterrenverhaal (dat ik trouwens nog niet kende): je hoort zo vaak van "druppel op een gloeiende plaat" en "wat heeft het nou voor zin als ik verander als de rest dat niet doet". Ik hoorde mijn vriendje dit weekend heel mooi uitleggOen dat het vooral gaat om de vraag: 'Wie wil jij zijn?' Wil je iemand zijn die meewerkt aan het leegvissen van de zee, om maar iets te noemen? Of wil je iemand zijn die daar niet verantwoordelijk voor is? En dan kom je ook weer uit bij 'Be the change you want to see in this world'.
Ik merk dat ik me vrijer en blijer voel als ik meer leef naar wie ik wil zijn. Maar tegelijkertijd vind ik het soms juist moeilijker naarmate ik me meer bewust word van processen in de wereld. Afgelopen week hadden we bijvoorbeeld op mijn werk een paasbrunch, en in plaats van dat ik me verheugde op een gezellige middag, had ik al dagen van tevoren buikpijn van de verspilling die komen zou. De strenge hygieneregels in de zorg gebieden dat alle overgebleven etenswaar wordt weggeflikkerd, ook al is het een pot pindakaas waar 1 mespuntje uit is. Tel daarbij op al het wegwerpservies enzo, en het plezier is voor mij eigenlijk al bedorven.
Trouwens over het minder werken: net als jij heb ik ook bewust gekozen voor een lager inkomen, maar daarbij wel veel meer vrije tijd. Ik vind het heerlijk. Ik kreeg(hoe is het mogelijk) de laatste tijd een paar baanaanbiedingen, maar nee, deze luxe geef ik voorlopig niet op. Een lager inkomen dwingt me ook om prioriteiten te stellen en dus om te bepalen wat voor mij belangrijk is in het leven. Ken je het promotieonderzoek van Jeanine Schreurs over downshifting? Veel van de mensen die zij sprak die er in inkomen op achteruit waren gegaan (veelal vrijwillig maar soms door omstandigheden gedwongen), waren daar uiteindelijk gelukkiger van geworden, juist doordat ze bewustere keuzes maakten en veel creatiever waren gaan leven.
Zo, dat was lekker van de hak op de tak.
hak op de tak, geeft niks, mijn blog was ook niet de meest samenhangenste ;)
VerwijderenDat onderzoek over downshifting ken ik niet, maar de resultaten klinken me bekend in de oren. Als je bij een laag inkomen minder verantwoordelijkheden op telt, wordt je over het algemeen gelukkiger MITS je op een andere manier jezelf expressief kunt maken. Mensen die fulltime in de verantwoordelijkheid zitten zullen zich vaak daarin kunnen uitdrukken en dus min of meer gelukkig voelen omdat ze zich onmisbaar en belangrijk voelen. Dat is een manier van jezelf uit kunnen drukken. Zodra je minder belangrijk bent moet dat gevoel vervangen worden door een andere manier van uitdrukken, in mijn (en in jouw egval denk ik ook) geval is dat creatieviteit en zelfontplooiing.
Wat je zegt over het verdrietige gevoel als er een "evenement" aan zit te komen dat je in je ziel gaat raken..Voor mij zou de volgende stap zijn om ervoor te kiezen om daar niet heen te gaan. Om dus nog scherper voor mezelf te kiezen. Maar soms is dat lastig. Vooral als je in een soort van transitieperiode zit, waarin ik nu zit: ik heb nog niet de baan van mijn leven (hoewel ik dat niet graag baan zou willen noemen, vind ik een lelijk woord) maar ik heb al wel drastische stappen ondernomen om dichter bij mezelf te komen en inderdaad, zoals jij ook al zegt, te leven zoals ik wil zijn. En stukje bij beetje merk je inderdaad dat je niet meer terug kunt omdat je ziel en zaligheid tegenstribbelt. Ik vind dat zelf echt een prachtig proces om me bewust van te zijn.
Vb:
Een half jaar terug besloot ik om alleen nog maar organische fairtrade kleding te willen kopen. In het begin was dat een beetje lastig omdat het kostenplaatje meespeelde, maar langzaam maar zeker draaide dat patroon om en nu moet ik er niet aan denken om nog iets anders te kopen dan organisch en fairtrade! Niet dat ik nu vaak kleding koop...4 keer per jaar 1 nieuw ding of zo? Maar dat is vooral ter vervanging van mijn garderobe voor als ik straks op reis ga.
Het klopt wat je zegt: ik hoef niet te kiezen tussen verschillende veranderingen die ik wil zien in de wereld. Ik kan ze allemaal zijn!! En ik ben er al een heleboel. Maar ik zit nog steeds met dat geld issue in mijn maag en ik denk dat dat de volgende stap gaat zijn, samen met vrijheid van systemen. :-)
Dank je wel voor je uitgebreide reactie. Leuk om er op die manier over te hebben!!
En jij ook bedankt voor je uitgebreide reactie op mijn reactie:)
Verwijderen