Je weet pas wat je hebt als.....

... je eens iets anders probeert.

... je het zou moeten missen.

... je de zolder aan het opruimen bent en denkt: "Tering, wat een zooi heb ik".

De zolder

Nee, dit is nog lang niet alles, slechts een beginnetje. ------>

Ik ben deze maand bezig om een slag in een minimalistisch leven te slaan, dat houdt in mijn geval in dat ik elke dag van de maand februari minstens 1 goed bruikbaar item of weg moet geven, of op marktplaats moet zetten of weg moet gooien. 

Tot nu toe heb ik 23 advertenties geplaatst op marktplaats, waarvan 20 boeken (3 verkocht, yes!) en een volle shopper en een bananendoos naar de kringloop gebracht. Maar om eerlijk te zijn kan ik nu al vertellen dat 1 item per dag echt geen zoden aan de dijk zet. Maar het is een experiment! Ik kan na februari gewoon doorgaan met deze gewoonte! 

Meer over mijn experimenten..

Je weet pas wat je hebt als je de zolder op ruimt, en je weet pas dat je veel te veel hebt als je vergeten was dat je het uberhaupt had. 

Iets anders proberen

Soms kan iets anders proberen je laten zien dat wat je hebt helemaal niet verkeerd is. Soms kun je door een kijkje te nemen in een andere keuken ineens inzien dat je nieuwsgierigheid volkomen onterecht was. 

Ik werk nu tijdelijk en parttime bij mijn oude werkgever E.on. En nu weet ik weer wat ik heb en waarom ik zo bewust heb gekozen voor deze baan: een plek waar mijn hart ligt, waar ik lieve collega's heb en waar ik heerlijk 25 uur per week kan fysiek bezig kan zijn, zonder kopzorgen. De baan in de horeca geeft mij eigenlijk alles wat ik nodig heb op dit moment.

Ik had het gewoon even nodig om niet te twijfelen of ik wel een goede keuze had gemaakt. Een tijdje terug droomde ik erover, dat lees je hier. Ik kwam na een nare kantoorbaandroom tot de conclusie dat je nooit een compromis moet sluiten met jezelf als het gaat om de invulling van je leven. Alle kansen zijn er! Je moet ze nemen en vervolgens verfijnen. 

Iets missen

Missen is lastig. Het is een gevoel van verlangen naar iets of iemand, waarvan deels doordat je ego zich identificeert met hetgeen dat je mist. Het klinkt zwaarder dan het is. Toen ik bijna 5 jaar geleden me ging afscheiden van mijn toenmalige vriendje werd ik (naar woorden van mijn zussen) geamputeerd. Een deel van mij werd afgezet en dat was zeer pijnlijk!

Dat was toen. Wat speelt er nu?

Ik ben aan het ruimen en mijn TV staat op marktplaats. Ik geloof dat al 5 mensen aan me hebben gevraagd waarom ik mijn TV weg doe, omdat ik dan niet meer kan gamen! Blijkbaar heb ik een nogal heftige gamers reputatie opgebouwd in het verleden. En het zit diep hoor, de band tussen mij en mijn playstation 2 (nota bene een 2, niet eens een 3). Ik moet dus eerlijkheidshalve bekennen dat ik het echt moeilijk heb met de beslissing om afscheid te gaan nemen van mijn favo console, die ik momenteel toch niet kan gebruiken en die ook al een aantal jaren stof staat te happen in mijn TV kastje, dat er ook uit gaat. 

Toegeven dat het moeilijk is om misschien afscheid te moeten nemen van een ding als een playstation, is voor mij misschien nog wel het sufste van de hele situatie. Ik denk er nog even over, want ik weet pas als ik mis als het er niet meer is.