Ik zou nergens anders willen zijn dan hier en nu...

Ken je dat gevoel?

We gaan even terug naar mijn heenreis naar Berlijn....

Jep, daar is ie weer! Het 'Ik zou nu nergens anders willen zijn dan hier'-gevoel. Vanmorgen in de auto naar Berlijn. Het was half 8, ik zat achter 't stuur op die Deutsche Autobahn. Rechts van ons kwam de zon op, en natuurlijk klonk Tool uit de speakers. "It's time now, my time now. Give me my, give me my wings!"

Wat een prachtig moment! Ik kon niets bedenken, waar ik op dat moment liever zou zijn dan daar, op de linkerrijstrook tussen de vrachtwagens. Niet op een afgelegen wit strandje aan de andere kant van de wereld in bikini, niet in India, niet thuis op de bank met een lover, niets. Ik was daar op dat moment intens gelukkig, tevreden en volledig aanwezig. Mijn hoofd was blanco.

Nu weer terug in Nederland, in mijn dagelijkse ritme, of anti-ritme, ben ik aan het nadenken over dat "Ik zou nergens anders willen zijn dan hier"-gevoel. Dat gevoel van perfectie van mijn bestaan op dat bewuste moment, dat zou ik graag altijd willen. Of tenminste zo vaak mogelijk. Maar ik sta er zo weinig bij stil. Ik weet zeker dat ik vaker dat moment heb, maar ik ben me er niet van bewust.

Het gevoel heeft weinig te maken met de plaats of met wat ik aan het doen ben. Hoewel de zonsopgang en de muziek wel degelijk geholpen hebben!

Herken je het gevoel waarover ik het heb?
Wat kun je doen om het te voeden?
Zou je het zo vaak mogelijk willen voelen en wat ga je daar aan doen?

Ik hoop dat je reageert, zodat je me kunt helpen om het experiment aan te gaan!