zondag 13 juli 2014

Na maanden van groei en ontwikkeling....

..... is er nog steeds geen baby!

Vandaag 39 weken zwanger en ik wacht geduldig af. Wel kan ik jullie in de tussentijd updaten, want er is weinig geblogd, doch veel gebeurd! Ik schreef in februari voor het laatst; ik had een worteltjestaart gebakken, een andere blog opgezet, werk gevonden, en een kamer en volgde Floortje Dessing op de voet naar de andere kant van de wereld.

Inmiddels heb ik onlangs, in mijn verlof -want wat doe je dan anders dan bakken- nog een worteltjestaart gebakken. De andere blog, die gaat uit de lucht. Al dat ik kwijt wil, ga ik hier neerpennen. Ieder die het niet wil horen, leest gewoon niet mee. Twee blogs bijhouden is helemaal niet leuk, vooral niet als mama zo meteen. Dus deze experimenten-blog gaat over in "Van Nomade naar Mama", waarnaar ik tenslotte nog steeds onderweg ben. Not to worry: de strekking blijft hetzelfde, met soms een mama-blog tussendoor, met de nodige filosofie. Er is genoeg om over te schrijven en te inspireren! Want eigenlijk vind ik het veel leuker om over het leven te schrijven, over lessen en bewustzijn, dan over mama-poeha.

De Box der Boxen is ook geduldig..
Inmiddels ben ik met verlof! Ik heb tot vier weken voor de uitgerekende datum door kunnen werken bij de Belastingtelefoon, waar ik intens dankbaar voor ben. Het geeft me namelijk financiële zekerheid voor mijn gehele verlofperiode! En even geen stress hebben over hoe ik mijn huur in godesnaam moet betalen, komt natuurlijk alleen maar ten goede van mijn gemoedsrust en de groei van de baby.

De kamer die ik aangeboden had gekregen, heb ik niet aangenomen. Ik voelde me er simpelweg niet thuis. Ik ben mijn zus nog steeds ontzettend dankbaar voor het aanbieden van de andere kant van haar tweepersoonsbed, douche, keuken, woonkamer en fiets! Tot 30 maart heb ik hoofdzakelijk bij haar gewoond, en deels in het huis van mijn ouders als zij op vakantie waren. Wij zijn bijzonder geduldig naar elkaar geweest. Respect!

Inmiddels woon ik geheel zelfstandig in een bijzonder fijn appartement in het centrum van mijn geboortedorp, het dorp dat ik dik anderhalf jaar geleden achter me liet om de wijde wereld in te trekken als een zogenaamde nomade, of vagebond. Amper bezittingen, wat spaargeld op mijn bankrekening en zonder al te veel plannen. Zoals jullie hebben kunnen lezen werden mijn plannen om als vagebond de wereld te ontdekken, door mijzelf flink 'gedwarsboomd' -door wie anders, wij zijn immers de creators van ons eigen leven- en belandde ik na een dik jaar weer gewoon in NL. 
Terug bij af? Nee! Het was een spannend jaar, een prachtig mooi jaar, een jaar dat ik zo weer over zou doen, waarin ik heel veel heb geleerd en meegemaakt. Een jaar vol bijzondere ontmoetingen en lessen. Ik zou het voor geen goud hebben willen missen. Als ik destijds die sprong niet had gewaagd, was ik nu niet zwanger geweest. De wet van oorzaak en gevolg: Karma ten top!

Mijn huisje is ingericht met spullen hoofdzakelijk afkomstig van bijzonder gulle en lieve mensen om me heen, zo ook alle spullen voor de baby. Ik heb welgeteld €100,- uitgegeven aan mijn inrichting, voor de bank en de eettafel. De rest heb ik gekregen waarvoor 1000 maal dank!


Samenvattend:
Ik kwam terug in december 2013 dakloos, (bijna) geldloos, werkloos en spullenloos met een inie minie boontje in mijn buik van acht weken oud.
Nu juli 2014 heb ik inkomen, een fantastisch (meer dan ik me had kunnen wensen) dak boven mijn hoofd, is mijn huis gezellig ingericht en klaar voor een nieuwe wereldburger en is de boon uitgegroeid tot een gezonde, actieve zoon van 39 weken. Om nog maar te zwijgen over de enorme pens.
 
Pure magie! 

Hoe ik dit heb gedaan? Ik geloof er zelf in dat mijn instelling 100% heeft bijgedragen aan de magie die zich afgelopen maanden heeft afgespeeld. Het is een combinatie van vertrouwen in dat het leven altijd genoeg biedt en de instelling dat ik nooit meer neem dan nodig van het leven. 

Er zijn heus wel wat stressmomenten geweest, toen ik bijvoorbeeld niet zeker wist of ik op mijn werk een nieuwe functie zou krijgen, na het aflopen van het project waar ik in eerste instantie op in was gestroomd. Dat had willen zeggen dat de enige andere optie met 25 weken zwangerschap (niet te verhullen overigens!!) een enkeltje bijstand was geweest, voor in ieder geval de komende maanden. 
Of het moment dat ik bijna met verlof ging en me te druk maakte over het feit dat ik nog geen bank ik de woonkamer had staan. En ook nog eens bijna jarig was en niet eens bezoek kon ontvangen. Mijn verjaardag niet vieren vind ik suf, omdat mijn verjaardag vieren gelijk staat aan het leven vieren met de mensen waar ik het allermeeste om geef. Peanuts vergeleken met inkomen, maar wel een mooi verhaal met belangrijke les.


"Hoe" is niet aan ons!

Om even door te gaan over "de bank" om te laten zien dat het "hoe" in het leven niet besteedt is aan ons. Wij hoeven ons niet af te vragen hoe iets gebeurd als we graag iets willen. 

Ik zocht dus een bank. Maar een bank is meestal lastig vervoeren. Een driezitter die ik voor ogen had, zou nooit in mijn vaders auto passen. Ik maakte me druk over hoe die bank bij mij terecht zou moeten komen. Ik had geen idee. Ik ken geen aanhanger-bezitters. Dus bedacht ik me, dan moet de bank van de kringloopwinkel "Het Goed" afkomen, waar ze namelijk doen aan bezorgen. De keuze is er niet altijd reuze; 100 keer binnen lopen, betekent meestal 99 keer niets. En nee, ik ben echt niet kieskeurig. Mijn verlof kwam dichterbij, mijn verjaardag kroop dichterbij en tot één week voor mijn verjaardag had ik nog geen bank en ik baalde.

Ik deelde mijn onvrede met een vriendin die slechts vijf woorden voor me had, die mij eraan herinnerde het "hoe" los te laten, om de situatie op te kunnen lossen:


'Dat komt toch wel goed?!'


Alsof de hemel openging, realiseerde ik me ineens dat afgelopen maanden álles was goedgekomen, door erin te vertrouwen! Waarom zou zoiets eenvoudigs als "een bank in mijn woonkamer" dan niet goed komen? Alleen omdat ik niet wist hoe! En door dit zelf in te willen vullen, beperkte ik de mogelijkheden van het leven. 

De Bank der Banken
Ik verbreedde mijn horizon wederom naar Marktplaats. Diezelfde donderdag ging ik kijken, en zaterdagochtend stond diezelfde bank op miraculeuze wijze bij mij binnen. Gehaald en gesjouwd door mensen waarvan ik het het laatste had verwacht! Wederom 1000 maal dank! Precies één dag voor mijn verjaardag en twee weken voordat mijn verlof in zou gaan.


Hoe is niet aan ons. En doordat we ons hier vaak wel druk om maken, gooien we deuren en mogelijkheden dicht voor onszelf. We kunnen onmogelijk weten wat er om de hoek van het leven op ons staat te wachten, wat voor magie het universum voor ons in petto heeft. Door hier niet op te vertrouwen, perken we ons leven in tot een tunnel. Loslaten en vertrouwen dus! Wat je wilt is belangrijk, hoe je dat gaat bereiken niet! Niet eens financieel, niet eens praktisch. Bedenk je alleen wel wáárom je iets wilt, om er achter te komen dat een wens eigenlijk alleen maar een afleiding en omweg is naar dátgene waarnaar je echt op zoek bent. Bijvoorbeeld: waarom wil je de loterij winnen? Voor financiële vrijheid? Waarom wil je dat? Om niet meer te hoeven werken? Waarom? Omdat je baan niet leuk is? Ah! Je bent niet gelukkig op je werk. Dan zit daar de uitdaging. Niet in die loterij.


Ik heb schrijven gemist. Dus ga ik lekker weer door. Ik hoop dat jullie me blijven volgen!




10 opmerkingen:

  1. TOPvrouw, ik lees en leef met je mee

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Blijf schrijven, ik lees het zo graag... XxX Chanine

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Chan! Met jou gaat het ook goed he?! Ik was toevallig van de week op jouw facebookprofiel aan het neuzen :-)
      xxx

      Verwijderen
  3. Jemig, ik heb hier heel veel gemist! Stomme blogger laat je niet altijd in mijn leeslijst zien. Geniet nog even van die laatste zwangere dagen, ze zijn echt zo bijzonder. Ik wens je een prachtige bevalling en een heerlijk, lief kindje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Neuj... ik denk gewoon dat ik niet meer in beeld was omdat ik al een maand of 4,5 niet geblogd had. :-)
      Dank je wel voor je wensen!

      Verwijderen
  4. Nomamade :)
    Mooie samenvatting van die loterij.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik probeer dat nomamade uit te spreken; lijkt wel Hindi ( of Noors ). In 't Engels Nomad Mom, of ... No Mad Mom ;-)

      Hoop dat bij jullie ook alles goed is!!

      Verwijderen
  5. Zo lang jij niet hebt geschreven, zolang heb ook ik niet geblogd of gelezen. Synchronisity. Ik denk vaak aan je, van al je servies wat ik van overnam toen je ging vagebonten, is weinig meer over. De "lelijkste" stukken had ik in no time verkocht als start voor mijn bedrijfje. en tussen de rommelmarktspullen kom ik je af en toe tegen en denk aan je. UITERAARD!!!!!! is karma jou goed bedeeld. thats life. Ik voel me in de min staan tegenover jou. Wie goed doet, goed ontmoet. Ik hoop dat je alle goeds met je kleine mensje op een goede manier mag starten en je een voorspoedige bevalling en eerste maanden hebt met de kleine in je karma huis met bank.. Als je om de hoek woonde kwam ik met een dikke bos bloemen of een potje voor je koken. Somewhere down the line you hit me like a friend. En dat doe je vast met meer mensen. (zou ik gelovig en amerikaan zijn dan zei ik nu bless you) maar ben stugge ongelovige fries, en zeg. Folle lok en seine. (geluk en gezondheid).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach wat 'n ontroerend lieve reactie! :-)
      Mocht je ooit in de buurt komen dan mag je natuurlijk komen en n potje voor me koken, haha, en niet omdat je in de min staat! Want dat niemand :-).
      Hoe gaat 't met je bedrijfje? Ik moest laatst ook nog aan die doos servies denken inderdaad!
      Heb nu weer wat pracht ;-) exemplaren in de kast staan, maar blauw is 't nieuwe grien zeg maar.
      Dank je wel voor je gelukswensen. Ik voel me gezegend!

      Verwijderen