maandag 20 januari 2014

De nieuwe generatie

Mijn generatie, en de generatie(s) na mij, is de generatie van de participatie-samenleving, zoals Rutte dat zo mooi in het leven heeft geroepen. Daar is op zich niets mis mee; ik heb al vaker geroepen dat het zo fijn zou zijn als die individualistische attitude de kliko in wordt geveegd. Samen komen we veel verder! We zijn nu eenmaal sociale wezentjes, kudde dieren en we leven nu eenmaal in een universum waarin álles aan en met elkaar is verbonden. Niets kan zonder het ander voortbestaan. Het is heel erg makkelijk om te vergeten als je financieel onafhankelijk bent en denkt het gemaakt te hebben. Een blik op je bankafschrift vertelt je al hoeveel verbindingen je nodig hebt, al is het maar voor valse zekerheid.


Nieuw begin

Terug in Nederland, voornemens om mijn leven een geheel nieuwe wending te geven, ga ik vol goede moed op zoek naar woonruimte en werk. Ik probeer de waarschuwingen van het pessimisme om me heen niet op te slaan in mijn geest. 
"Het is vast moeilijk om nu een baan te vinden"
"Het zal nu niet meevallen". 
"Het is crisis". 
"Recessie!!"

Ik weiger mee te doen aan de sleur van de maatschappij. Als we met z'n allen maar hard genoeg roepen dat het oh, zo zwaar is, dan wordt het dat vanzelf. Ik niet dus. Vol goede moed. Meestal dan. Als ik mijn hoofd niet laat hangen, want natuurlijk gebeurt dat wel eens. Gelukkig heb ik een snel reactievermogen en herstel ik binnen no-time.

Ik heb in vier weken bijna 20 sollicitaties gedaan, waarvan slechts één open sollicitatie. Alle anderen waren op openstaande vacatures. Ik ben drie keer op gesprek geweest, waarvan ik bij de eerste zelf heb bedacht dat het geen goede match was. Ik reageerde op functies bij de post, bij een zonnebankstudio, restaurants (maar met het oog op mijn dikke buik ben ik daar ook weer snel mee opgehouden) en ik reageerde zelfs op afgezworen kantoorfuncties! Het is lastig om dicht bij mezelf te blijven als de nood zo hoog is, maar toch wil ik hiervoor mijn uiterste best doen.

Daarom ben ik naast het reguliere solliciteren ook bezig om mezelf te inspireren en oriënteren om eigen inkomen te genereren: schrijven, netwerken, lezen en ideeën ontwikkelen om voor mezelf te beginnen. Bovenal is deze tijd de tijd van pionieren, microbusiness en lokaal en sociaal ondernemen. Het is mijn droom om hierin mijn creatieve ei kwijt te kunnen en mijn boterham te verdienen, voor mij en 't kindeke.


Mensen van NU



Mensen van NU kunnen moeilijk vaste contracten aangaan. Niet eens zozeer omdat ze zich, zoals ik, niet goed kunnen binden aan een werkgever, maar vooral omdat deze contracten nog weinig uitgegeven worden. Mensen van NU hebben weer bijbaantjes. Ze richten zich op wat hen écht gelukkig maakt. Ze zoeken gaten in de markt en spelen daar creatief op in. Mensen van NU zijn sociaal, duurzaam en slim met handel.

Via via kwam ik tijdens één van mijn onderzoekjes bij de onderstaande docu. Hier resoneer ik mee. Ik ben ook een mens van NU. Gelukkig heb ik ook pioniers in mijn directe omgeving, die mij kunnen helpen en mij kunnen steunen. Een aanrader wie inspiratie zoekt, of wie probeert om de mensen van NU te begrijpen:


De netwerk generatie

Het voordeel van NU ten opzichte van, bijvoorbeeld de na-oorlogse lift in de economie, is dat informatie supersnel voorhanden is, weinig investering nodig is en daardoor nieuwe business gemakkelijk en snel uit te proberen is. Door te netwerken leer je mensen kennen die je voor zijn gegaan, zodat je het ondernemerswiel niet zelf uit hoeft te vinden. Natuurlijk kennen we de waarde van Facebook, Twitter en Linked In en internet in het algemeen, waar informatie sneller dan vliegensvlug gedeeld en vernieuwd wordt. Maar als je een beetje voorbij deze doorsnee media kijkt, kom je bij fantastische netwerkinitiatieven waar je betaalt met je sociale waarde! Sociale waarde? Ja, bijvoorbeeld kennis of een vaardigheid die je te bieden hebt en waar je de ander dus "kosteloos" mee verder helpt.

Zo was ik afgelopen dinsdag bij Seats to Meet op Strijp-S in Eindhoven, waar je kunt werken, koffie drinken, lunchen en samen kunt werken tegen sociale waarde. Je betaalt dus niet in euro's, maar in een wederdienst. Je maakt vooraf kenbaar waar jouw specialisatie ligt (en ja, we hebben allemaal onze specialiteiten) en waar je een ander mee kunt helpen. De ander die daar ook zit te werken en hulp nodig heeft met 't een of 't ander zoekt iemand in dezelfde ruimte (gaat allemaal even gemakkelijk met de software die ze gebruiken) en samen komen ze een heel stuk verder. Participatie-economie ten top!

En zo was ik afgelopen vrijdag op een netwerkochtend van "Tafel van één", een vrouwenbeweging speciaal doelend op vrouwen die uit de kinderen zijn en graag weer een leven voor zichzelf opbouwen. Er was een ontbijtshow in de Effenaar, gratis entree, gratis ontbijt en gratis advies. Een gezellig en inspirerend samenzijn om elkaar verder te helpen. De boodschap is duidelijk: Nooit opgeven! Positief blijven, no matter what. Ik voelde me enorm aangesproken natuurlijk en ik heb bevestiging gekregen voor mijn levensinstelling:
ik creëer mijn eigen leven, wat onze geconditioneerde maatschappij ook voorspiegelt...



3 opmerkingen:

  1. Hey,
    Ik las dit blogje en las iets over.dikke buik. Een blogje daarvoor teruglezen en jawel ik las het goed! Van harte gefeliciteerd. Hoe ver ben je nu? Ik ben zelf 20 weken.
    Ik merk wat je schrijft ook heel erg om me heen. Benieuwd wat je zoektocht naar werk je gaat brengen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja dat lees je goed! Hoewel mijn buik nu nog niet echt iets toont ;-). Dank je wel! Ik ben 14 weken. Jij ook gefeliciteerd :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh wat leuk, maar 6 weken na elkaar uitgerekend. Tusseb 12 en 16 weken maakt je buik een groeispurt let maar op. ;)

      Verwijderen