Om mijn schrijfskills te verbeteren, doe ik zo nu en dan mee aan een schrijfwedstrijd. Zo werd ik vorig jaar tweede op een blogwedstrijd van damespraatjes met mijn tikkie gewaagde blog over de 'sex on the beach'- cocktail. Deze maand deed ik mee aan een micro-fantasywedstrijd van een schrijfforum waarvan ik lid ben en dit was de opdracht:
Schrijf een verhaal van maximaal 400 woorden waarin een gebeurtenis plaatsvindt die feitelijk onmogelijk is in onze wereld. Maak deze gebeurtenis aannemelijk in jouw verhaal.
De 3 winnaars zijn inmiddels bekend. Ik was er niet één van, maar kwam wel op de longlist terecht van 15 verhalen gekozen uit 63 inzendingen. Dat vond ik al reuze leuk en motiverend om te blijven schrijven. Mijn dank daarvoor!
Nu de winnaars bekend zijn, kan ik mijn verhaaltje hier wel neerzetten. De winnende verhalen hadden ander soorten fantasy elementen (geen prinsessen, monsters etc.) maar waren stuk voor stuk erg creatief. Het is leuk om in 400 woorden een verhaal te "proppen".
(Leuk detail van achter de blogschermen: ik probeer altijd een leuk plaatje erbij te googlen, lees het verhaaltje en google-afbeelding daarna op 'gogo'. ;-) )
Prinses Gogo en de moddermonsters
"Draai je langzaam om met je handen op je hoofd, prinses!" Jottum had een koele blik. Zijn trillende stem leek echter een andere toestand weer te geven.
Gogo gooide haar handen op haar hoofd en wilde de rest van het commando opvolgen, ware het niet dat haar enkels vast zaten in het drijfzand van de Poel des Doods; een rottende vijver diep gelegen in de donkere bossen van de Stormvallei. Ze was door Jottum in het nauw gedreven. Gogo keek naar beneden en zag grijs en plakkering slijk via haar broekspijpen omhoog klimmen. Tientallen grinnikende, modderige gezichtjes ontmoetten haar angstige ogen en het geluid van schranzende, smakkende monstertjes bereikte haar oren. Gogo zag de broekspijpen van haar lievelings spijkerbroek met de seconde korter worden. Ze keek over haar schouder naar Jottum, die nog steeds zijn camouflagekleurige wapen op haar rug had gericht.
"Help me!" piepte Gogo en bukte voorover om die spijkerbroekvretende slijkmonsters van zich af te slaan.
Jottum liet zijn mitrailleur vallen en sprong op de rand van de poel om Gogo te behoeden voor de grootste en laatste fout van haar leven en gilde "Nee! Niet aanraken! Trek je broek uit en probeer jezelf uit je schoenen te morrelen."
In een ruk opende Gogo de gesp van haar riem en schoof de broek op haar enkels, dat haar roze bolletjes onderbroek onthulde. Gogo wroette zichzelf uit haar schoenen, daarna uit haar broek en trapte vervolgens beiden plat om zichzelf een eiland te geven te midden van deze levensbedreigende situatie. Ze draaide zich om richting Jottum en stak haar handen uit. Jottum trok zo hard aan de polsen van Gogo dat zij niet anders kon dan in zijn armen terecht komen. Gogo keek om naar de slijkmonsters die bij elke hap vermenigvuldigden in aantallen. Gulzig geschrok verorberde in enkele ogenblikken de laatste restjes van haar broek en schoenen. Stinkende boeren vulden de atmosfeer met methaangas. Gogo trok een zuur gezicht en keek naar Jottum, die een hand voor zijn neus sloeg. Gogo nam deze enige kans op vrijheid. Ze trok zich los uit de armen van Jottum en zette koers richting het bospad.
"Gogo! Toe, wacht nou even!" Teleurgesteld raapte Jottum zijn wapen op. Van Gogo was geen spoor meer te bekennen; de wind had de afdrukken van haar blote voeten al uitgegumd. Hij zou de jacht op de prinses van de Stormvallei later moeten voortzetten.
"Draai je langzaam om met je handen op je hoofd, prinses!" Jottum had een koele blik. Zijn trillende stem leek echter een andere toestand weer te geven.
Gogo gooide haar handen op haar hoofd en wilde de rest van het commando opvolgen, ware het niet dat haar enkels vast zaten in het drijfzand van de Poel des Doods; een rottende vijver diep gelegen in de donkere bossen van de Stormvallei. Ze was door Jottum in het nauw gedreven. Gogo keek naar beneden en zag grijs en plakkering slijk via haar broekspijpen omhoog klimmen. Tientallen grinnikende, modderige gezichtjes ontmoetten haar angstige ogen en het geluid van schranzende, smakkende monstertjes bereikte haar oren. Gogo zag de broekspijpen van haar lievelings spijkerbroek met de seconde korter worden. Ze keek over haar schouder naar Jottum, die nog steeds zijn camouflagekleurige wapen op haar rug had gericht.
"Help me!" piepte Gogo en bukte voorover om die spijkerbroekvretende slijkmonsters van zich af te slaan.
Jottum liet zijn mitrailleur vallen en sprong op de rand van de poel om Gogo te behoeden voor de grootste en laatste fout van haar leven en gilde "Nee! Niet aanraken! Trek je broek uit en probeer jezelf uit je schoenen te morrelen."
In een ruk opende Gogo de gesp van haar riem en schoof de broek op haar enkels, dat haar roze bolletjes onderbroek onthulde. Gogo wroette zichzelf uit haar schoenen, daarna uit haar broek en trapte vervolgens beiden plat om zichzelf een eiland te geven te midden van deze levensbedreigende situatie. Ze draaide zich om richting Jottum en stak haar handen uit. Jottum trok zo hard aan de polsen van Gogo dat zij niet anders kon dan in zijn armen terecht komen. Gogo keek om naar de slijkmonsters die bij elke hap vermenigvuldigden in aantallen. Gulzig geschrok verorberde in enkele ogenblikken de laatste restjes van haar broek en schoenen. Stinkende boeren vulden de atmosfeer met methaangas. Gogo trok een zuur gezicht en keek naar Jottum, die een hand voor zijn neus sloeg. Gogo nam deze enige kans op vrijheid. Ze trok zich los uit de armen van Jottum en zette koers richting het bospad.
"Gogo! Toe, wacht nou even!" Teleurgesteld raapte Jottum zijn wapen op. Van Gogo was geen spoor meer te bekennen; de wind had de afdrukken van haar blote voeten al uitgegumd. Hij zou de jacht op de prinses van de Stormvallei later moeten voortzetten.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Voor een volgende schrijfwedstrijd zoek ik een proeflezert. Het gaat om 1500 woorden in de categorie drama. Ik moet voor 15 september inzenden, dus als je zin en tijd hebt, heel erg graag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten