woensdag 2 mei 2012

Reflectie bij juiste perceptie: schaduwzijde geeft licht

Er is maar één paar ogen dat de wereld ziet zoals jij. 

In alle jaren dat we in ons lichaam gehuisd zijn en op deze aardkloot rondlopen in deze 3 dimensionale wereld, hebben we (onszelf) allerlei dingen geleerd. We hebben geleerd wat fijn en niet fijn is, goed en kwaad, wat ons boos maakt of koud laat. We hebben geleerd hoe te reageren op al deze invloeden van buitenaf en vanaf een na verloop van tijd reageert ons brein op automatische piloot. Ons brein stuurt vervolgens allerlei chemische stofjes ons lichaam naar onze individuele cellen en die cellen weten vervolgens welke actie ze moeten uitvoeren. Als we kwaad worden, ontvangen onze cellen via receptoren stofjes en als ze maar vaak genoeg stofjes voor negatieve emoties ontvangen, verdwijnen bij vermeerdering van die cel (ons lichaam vernieuwt continue) vanzelf de receptoren voor positieve emoties - want die worden toch niet gebruikt, dus waarom zouden we ze bewaren. Mooi, hoe dat dat werkt.

Bovendien worden er zaadjes gepland in je geest van negativiteit. Die zaadjes, kleine onbewuste gedachtes, worden kiempjes en daarna plantjes en daarmee groeit er zo een hele bonenstaak aan negatieve gewoontes in de diepste diepten van je geest. 

Gelukkig kunnen we zelf helemaal bepalen hoe we op bepaalde prikkels reageren en kunnen we zelf bepalen hoe "emotioneel" we eronder zijn. Want waarom zouden we eigenlijk boos worden om iets dat een ander zegt? Is het echt allemaal zo vreselijk en problematisch als iemand een poging doet om je bijvoorbeeld te beledigen? Het is niet echt aardig, maar die persoon doet het eerder zichzelf aan, omdat door een belediging te uiten, het zelfde beschreven proces als hierboven plaatsvindt in zijn of haar lichaam en geest.


"Don't take anything personal. Nothing people ever do, is about you. Ever."


Als mensen doen of iets zeggen, goed of kwaad, is dat niet om ons. Het gaat om zichzelf. Op het moment dat iemand een uiting doet, is dat vanuit zijn of haar perceptie. Misschien is hij of zij wel met het verkeerde been uit bed gestapt; dat overkomt de beste wel eens. Of misschien had hij of zij die dag ervoor nog ruzie met partner-lief omdat het huis niet opgeruimd was, of was die ochtend haar lievelingsjurk gekrompen uit de was gekomen.
Of misschien baalt degene die de uiting doet wel gewoon van het feit dat jij het beter voor elkaar hebt dan hem of haar en zegt hij/zij daarom wel dat je het super slecht geregeld hebt. De schaduwzijde is een beetje kouder dan de zonzijde.


"Objects in the rear view mirror may appear closer than they are." 





We draaien de rollen even om. We weten dat nu dat het niet handig is om dingen persoonlijk op te pakken. Het is niet nodig, want het is helemaal niet persoonlijk en door te reageren zetten we negatieve lichamelijke processen in gang. De celstructuur verandert. 

Stel nu dat jij voor de verandering degene bent die iets over een ander roept. Waarom doe je dat? Ben je echt met je verkeerde been uit bed gestapt? Of als je misschien heel, heel goed in de spiegel kijkt, ben je dan gewoon gefrustreerd omdat je zelf iets mist? Auw.


Een paar jaar geleden ben ik begonnen met de volgende oefening: Op het moment dat ik iets negatiefs dacht/zei over een ander, pakte ik een spiegel en vroeg ik mezelf af of die negatieve uitlating eigenlijk niet naar mijzelf bedoeld was. Het is niet echt leuk, en soms viel het kwartje pas dagen later, maar ik moet toch echt toegeven dat 95% van de tijd dat ik een oordeel velde over een ander *elk denkbaar oordeel*, het eigenlijk naar mezelf gericht was. Een bijzondere ervaring. 

Het grappige is dat we soms ook enorm geraakt kunnen worden, omdat iets een leerpunt van ons is. Iets wat in onze allergie-zone valt, is iets waar wij al sinds den beginne tegen vechten om niet te worden. Als tegenreactie komen we vaak uit op hetgeen dat precies tegenover die allergische gedraging ligt. Een persoonlijk voorbeeld: 


Ik kan me heel erg kwaad maken als mensen zichzelf in de slachtofferrol plaatsen. Mensen die continue alles buiten zichzelf plaatsen en jammeren dat ze het zo slecht hebben. Het is nóóít hun schuld, ze zijn intens zielig en geenszins van plan om er wat aan te doen. Deze mensen nemen mijn inziens nul komma nul verantwoordelijkheid voor hun eigen leven. 
Schijten, of van de pot afkomen. ACTIE! Mijn chemische stofjes en hormonen, ook nu ik type, gieren door mijn lijf en ik kan gewoon niet begrijpen waarom iemand niet zelf de verantwoordelijkheid neemt en consequenties van bepaalde keuzes aanvaard. 
Als tegenhanger van deze allergie, omdat ik mezelf nooit wil betrappen op dergelijk gedrag, ontwikkel ik een over-verantwoordelijkheid voor alles en iedereen en de hele wereld en het universum erbij. Dat is mijn valkuil. 

Als ik iemand tref die zichzelf in de slachtofferrol plaats, gaan alle haren op mijn lijf overeind staan. Ik ga direct oordelen over die persoon: Lekker makkelijk om te gaan zitten zeiken en er niets aan te doen! Neem nou g.v.d. eens een keertje verantwoordelijkheid voor een keuze die je in het verleden hebt gemaakt! 


"Het leven is betrekkelijk. Ik zal het nog sterker vertellen, ik heb nog nooit zoiets betrekkelijks meegemaakt als het leven."


Dit is mijn perceptie op mijn realiteit, maar hoe betrekkelijk is die realiteit? Wat er in feite gebeurd is dat die bepaalde persoon iets los maakt in mij, dat in gaat tegen alles dat ik mezelf afgelopen x-jaar heb aangepraat. In plaats van mijn chemicaliën de vrije hand te geven, pak ik een spiegel en ik vraag me af waarom dat dit zoveel tumult te weeg brengt in mijn brein en mijn lichaam.Waarom maakt het mijn schaduw los?

Het antwoord is vrij eenvoudig: Diegene zit met zijn allergie te roeren en te porren in mijn valkuil. Aj, da's pijnlijk ja. De kunst is om de balans te zoeken tussen licht en schaduw en daarmee is een uitdaging voor mezelf in het leven geroepen, een zwakke schakel die mij sterker kan maken. Door de uitdaging aan te gaan en mijn schaduwzijde te omarmen, word ik een betere versie van mezelf. 

In dit voorbeeld is mijn uitdaging inspanningsloos leven, of de Engelse vertaling die voor mij net iets meer uitdrukking geeft "effortless" leven.

Stel nu dat jij degene bent die zich als een slachtoffer op stelt, en ik ga loos omdat jouw gedrag mijn valkuil en schaduwzijde beroerd, bedenk dan dat ik het niet persoonlijk bedoel, want het is immers de wereld gezien door mijn ogen. Ik heb er eigenlijk alleen mezelf mee om die reactie te geven, want daarmee houd ik mijn "oude ik" vol valkuilen en allergieën in stand. Daarmee breng ik negatieve lichaamsprocessen in gang, waardoor mijn cellen zich niet meer optimaal zullen delen en plant ik zaadjes van negativiteit in mijn geest met vruchtbare aarde. 
En daarmee maak ik het cirkeltje rond.....


"Er is maar één paar ogen dat de wereld ziet zoals jij. 
Wees zacht voor wat je ziet, daarmee blijf je vrij."



--------------------------------------------------------------------------------------------------------


Als je voor jezelf wilt uitzoeken waar jouw valkuil zit en op welke manier je je schaduwzijde dus kunt omarmen en ontwikkelen, dan zijn er verschillende technieken. De bekendste en een van de gemakkelijkste is om het "kernkwadranten" figuur in te vullen dat hiernaast staat.
Ook Teal heeft er een filmpje over, met een andere techniek: Shadow work. Succes!

15 opmerkingen:

  1. Heel interessante blogpost. Veel heeft natuurlijk gewoon met jezelf te maken en vooral ook het beeld dat je van jezelf hebt ( geschapen). Moeilijk om daar steeds doorheen te prikken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je.
      Bewust blijven van je gedachtes en je acties... is inderdaad niet altijd even mgeakkelijk, maar oefening baart wederom kunst.
      En ook al lukt het nooit, maar die ene keer wel, dan is er al groei. De tweede keer komt dan vanzelf ook...

      Verwijderen
  2. Mooi en relativerend omschreven.
    "Goed en slecht" "Licht en schaduw" bestaan naar mijn idee niet echt, die zijn ook door ons zelf bedacht, alleen voel ik me prettiger bij 1 vd 2.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. je hebt helemaal gelijk, ik ben het volledig met je eens. Maar das een brug te ver mbt zelfontwikkeling. Er bestaat geen goed en kwaad, er IS alleen. En de verdeling is een dualiteit door ons brein bedacht. Daar blog ik binnenkort wel over.

      Alleen is het zo dat je meerdere levels van waarheid hebt: zoals je lichaam is opgebouwd: je hebt de celstructuur, maar ook dna, en ook spieren en botten. Ook bestaat er een energetisch lichaam. Allemaal levels van realiteit van een lichaam.
      Soms moet je eerst de ene realiteit ervaren en begrijpen voordat je doorgaat naar het volgende level....

      Blijkbaar heb jij dit level al gepasseerd, wat super is om te horen :-)

      Verwijderen
  3. Helaas, (haha) was t maar zo.
    ; ik kan me ook mateloos ergeren aan mensen die geen verantwoording nemen over hun leven, doen en laten.
    (ben ook maar n mens)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :-) Dan moet je vooral blijven lezen...

      "Ik ben ook maar een mens"...
      Uiteraard, wat anders? Zelfs als mens kun je dat punt passeren, mits je zou willen natuurlijk. Kan ook zijn dat je dat totaal niet interessant of belangrijk vindt, natuurlijk. ;-)

      Verwijderen
  4. Ow. Ik ga ook zeker blijven lezen!
    Tja soms denk ik "ik ben als mens op deze aarde gezet" laat ik me dan vooral daar maar mee bezig houden, hoewel ik vermoed dat dat een tunnelzicht verschaft vind ik het dagelijkse leven boeiend genoeg en daar ben ik dankbaar voor. Maar ik kan me zeer zeker anders voorstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ieder zijn pad! Ook daar is geen goed en slecht in.
      Ik vind trouwens dat je behoorlijk goed mee kan voor iemand met tunnelvisie ;-). Het feit dat je blijft lezen zegt al genoeg toch..?
      Leuk dat je meeleest en zo nu en dan een bijdrage levert.

      Verwijderen
  5. Zeker ieder zn pad, en de jouwe is hoe dan ook boeiend.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Laat dat nu precies ook (een van) mijn zwakke punt zijn. Ik trek ze precies aan, die mensen die zich verschuilen in de slachtofferrol. In mijn directe omgeving al 3 mensen waarover ik me bijna dagelijks zit op te winden. En ik ben al een tijdje aan het proberen elk van hen in hun waarde te laten, niet meer over hen te praten en vooral probeer ik hen te begrijpen. Maar is dat wel nodig? Ik vind het lastig, het gaat om mijn moeder en mijn schoonzus en ook om de vader van mijn oudste kind. Naar mezelf toe heb ik met die laatste geen enkel probleem, maar hij zadelt mijn zoon met dezelfde kwellende gedachten op als mijn moeder met mij gedaan heeft. Ik probeer mijn zoon( bijna 11) dan ook vaak bij te staan maar ik weet niet of ik de juiste antwoorden geef. Al leert mijn zoon mij ook vaak nieuwe dingen. Ik heb vaak het gevoel dat hij veel dichter bij de kosmos staat dan ik.
    Ik leer echt veel bij van je blog, dankje!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zou me niet zo veel zorgen maken om je zoon; hij heeft dit gezin uit gekozen om het meeste van te leren. Als je het idee hebt dat hij dichter bij het universum staat dan jijzelf, zul je dat ongetwijfeld goed aanvoelen. Hij is tenslotte een kind van jou en jijzelf bent ook op weg om alle banden te herstellen. Je geeft een stukje van jezelf mee op het moment dat je een kind krijgt, dus dat zit wel goed lijkt me.

      Is het nodig om hen te begrijpen, degene die in jou allergie zone vallen? Ja en nee. Je hoeft geen begrip op te brengen voor het feit dat zij zich als slachtoffer gedragen, maar je zou wel begrip kunnen opbrengen voor het feit dat zij mens zijn en waarschijnlijk onwetend voor wat betreft hun gedraging én wat het bij jou te weeg brengt. Probeer het eens te omarmen, in plaats van te doorgronden.

      Fijn dat je veel op steekt van mijn schrijfsels! :-) Heel graag gedaan.

      Verwijderen
    2. Dat zeg je mooi, dat mijn zoon mij uitgekozen heeft. Toen hij zo'n jaar of 6 was, zei hij mij op een avond: "mama, weet je wat ik deed voordat ik bij jou kwam? Eerst was ik een man, toen ging ik dood en een tijdje later heb ik een nieuwe mama gekozen. Ik heb jou gekozen omdat ik zag dat jij nog geen kindjes had en omdat jij zo lief kan lachen." Toen we voor een tweede kindje gingen, zei de zoon alsmaar dat hij een tweeling wou. Ik heb hem met handen en voeten uitgelegd dat kindjes één per één komen. Hij kende hen al, zei hij. Na een tijd van vruchtbaarheidsproblemen, loslaten en aan adoptie beginnen (nu weer gestopt), bleek ik plots zwanger... van een tweeling! Mijn zoontje sprong een gat in de lucht en zei dat hij het wel wist en dat zijn wens uitgekomen was.
      De man die hij zegt in zijn vorig leven te zijn geweest, is iemand uit onze familie die in de jaren 60 is heengegaan. De man zijn vrouw heeft 2 onvoldragen tweelingen op de wereld gezet en verloren...
      Ik vind het allemaal ongelofelijk, maar kan ook niet doen alsof mijn zoontje dit allemaal niet verteld heeft...

      Verwijderen
    3. De zoon kende de man uiteraard niet, maar wel diens vrouw. Zij heeft geleefd tot de zoon 5 jaar was, en had een speciale band met mijn zoon. Hij zei dus eigenlijk dat hij haar man was geweest.
      Dat van de onvoldragen tweelingen zijn wij pas later te weten gekomen, toen bleek dat ik een tweeling verwachtte, begon de familie te vertellen dat het wel genetisch bepaald zal zijn. Mijn zoon had dat verhaal dus ook nog nooit gehoord toen hij bovenstaande uitspraken deed.

      Verwijderen
    4. Wat een prachtig verhaal!

      Ik heb gisteren "toevallig" een docu gekeken waarin ook een verhaal zit van een kleine jongen die zich een vorig leven kan herinneren: http://www.cultureunplugged.com/play/7700/Beyond-Me
      Ik weet niet precies waar dat stukje begint, maar de hele docu is interessant, dus wellicht neem je de tijd om hem te kijken.
      Hierin wordt ook kort uitgelegd hoe het komt dat je sommige dingen weet uit een vorig leven.

      Ik kom later nog een keer terug op collectief bewustzijn, als ik er zelf wat meer vanaf weet.

      Je zoon redt zich prima. Je kunt veel van hem leren..
      Ongelofelijk ja, maar niet ongeloofwaardig. Vergeet niet dat kinderen nog een zeer zuiver bewustzijn hebben zonder vertroebeling van sociale structuren en ego. Misschien is het wel een indigo- of kristalkindje. :-)

      Bedankt voor het delen van je verhaal!! Geeft mij ook een bevestiging dat mijn intuitie goed zit :-)

      Verwijderen
  7. Bedankt voor je bezoek. Ik kom een andere keer uitgebreid bij je lezen en ga je ook volgen, je hebt een mooie blog.

    BeantwoordenVerwijderen