zaterdag 31 maart 2012

Comfortzone

Al een tijdje staat mijn leven in het teken van het opzoeken van mijn grenzen en het in de ogen kijken van mijn angsten. Ik ben niet echt ergens 'bang' voor, maar ik vind het wel doodeng om me bloot te stellen aan publiek met iets waar ik zelf heel onzeker over ben; of nog erger, als ik weet dat het publiek het beter weet of beter is dan ik!

Ik ben lid van http://www.tut.com/theclub/. Je maakt een account aan en je geeft aan wat je goals zijn, waar je naartoe wilt leven. Vervolgens krijg je elke werkdag een emailtje met daarin een "note from the universe"; altijd een zeer inspirerende hint, kanttekening, quote of hoe je het ook noemen wilt, die bijdraagt die me laat focussen op de juiste, positieve dingen in het leven en mijn opgegeven goals. 

Gisteren kreeg ik onderstaande note:

"Fear, Irene, like joy, usually means that you're exactly where you should be, learning what you're ready to learn, about to become more than who you were.

Whoohoo!!
The Universe

Actually, Irene, you're always where you should be. Point being, just because you fear something doesn't mean you should avoid it... usually."


Laat dat nu precies zijn waar min leven nu om draait, waarin ik andere ondersteun (de lamme helpt de blinde...) en waar ik zelf schijnbaar ook hard aan moet werken, want...

Toen ik gisterenavond aan het boulderen was, werd er een kleine competitie georganiseerd. Super leuk, gezellig en ongecompliceerd. Gewoon de boulders (routes) klimmen die bij de competitie horen en één punt tellen voor elke boulder die je uitklimt. Ondanks het enorme samenhorigheidsgevoel dat er heerst onder de groep, werd ik als 'junior' intens zenuwachtig van het publiek. Nee, niemand oordeelt! Niemand zegt dat je slecht bent! Je wordt alleen aangemoedigd en je krijgt een schouderklopje als het lukt. Gewoon tussen al die super sterke klimmers gaan staan en keihard falen op de simpelste route die ertussen zit. Ja, ik deed één poging. Die mislukte. Ik kon wel door de grond zakken! 

En het ergste van alles is, dat ik weet dat ik de betreffende route kan klimmen. Ik ben er echt wel sterk en technisch genoeg voor. Het zit geheel tussen mijn oren. Het falen voor publiek, mijn onzekerheid tonen waar zoveel mensen omheen staan die beter zijn dan ik, dat is echt hels voor mij.

Het punt is, ik zou juist om die reden gewoon moeten meedoen en moeten gaan met die banaan. Ik zou uit mijn veilige zone moeten stappen van klimmen en foutjes maken zonder dat er iemand kijkt, naar en plein public falen. Onder het mom rustig aan opbouwen heb ik beloofd om volgende competitie iets harder mijn best te doen en mijn briefje met punten in te leveren. Ik heb nog 8 weken om me mentaal voor te berijden. 

Onder dezelfde noemer: ik hoorde gisteren dan India mijn comfortzone is. Grappig, aangezien in India het woord comfortzone niet eens bestaat. Ja, ik wil ook graag de rest van de wereld bekijken. Maar...India is zo fijn en zo veilig. Het is de grootste chaos ter wereld! Als je weet dat je niets kunt verwachten als het gaat om privacy en veilige zone, schakel je je comfortzone uit. Dat is een comfortzone an sich: het weten wat je moet verwachten en daarop kunnen anticiperen. En als je niet weet wat je kunt verwachten, zul je moeten vertrouwen dat het wel in orde komt. Laat ik daar nou net veel moeite mee hebben...

Om meer vertrouwen te kweken, uit mijn comfortzone te komen -waar het zo lekker warm en veilig is- wil ik in april elke dag iets doet dat me hierbij helpt.  Ik vind het wel lastig om dingen te bedenken; dus als jullie ideeen hebben, brand los!


Wat is jouw comfortzone en zou je de grenzen op willen zoeken?


5 opmerkingen:

  1. Een Amerikaans begrip, losgelaten op een Nederlandse die haar hart in India ligt...

    Zou denken... verwissel de ene verplichting niet in voor de andere. Heel hard werken voor Heel Veel Spannende Dingen Doen.

    Neem een stap als je eraan toe bent. Natuurlijk is het leuk om enthousiaste mensen of gelijkgestemden om je heen te hebben. Heel veel kleine stappen zijn ook een grote.

    Lees boeken, kweek groenten, laat kruiden groeien, begroet couchsurfers, douche met koud water, sta vroeg op, slaap op de grond ipv in je bed (echt heerlijk vond ik dat), doneer je tv, eet een dag alleen groenten en fruit, geef kostbare dingen weg, ga hardlopen, fitness tot het pijn doet...

    Hoop ons huis te verkopen. Lukt dat niet, dat zal ik iets anders moeten verzinnen. Accepteren hier te blijven, een manier vinden om toch te gaan? We zien wel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Valhalla,
      Ik weet niet precies wat je met hard werken bedoeld? maar ik werk niet hard in de zin van een baan. Ik werk 25 uur zodat ik heel veel leuke dingen kan doen. Maar misschien begrijp ik je verkeerd..

      Verder de dingen die je opnoemt zijn mijn comfortzone. "lees boeken tm fitnessen tothet pijn doet.." op slapen naasdt mijn bed na :-). Ik heb moeite met publiek en me openstellen, mensen vertrouwen en mezelf vertrouwen. .

      Veel succes met de verkoop van je huis! Natuurlijk lukt dat! Noorwegen here they come!!

      Verwijderen
  2. Ik bedoelde dat als je iets wilt doen, dat je het gewoon moet doen. Als je het geld hebt (toch niet onbelangrijk tenzij je door Kazachstan enzo wilt liften) voor een reis en het vertrouwen dat je op je plek bent als je je bestemming bereikt... ga gewoon.

    Komt omdat wij toen vijf jaar geleden kozen (met een kind op komst) voor nog even hier blijven, even wachten, kleinkind is leuk voor opa en oma en vice versa, we kopen een huis in de buurt en na een paar jaar kunnen we zo weer weg...

    En nu denk ik: wat hadden we toen in vredesnaam te verliezen? Niets. En nu? Nog steeds niets, behalve de kindjes. Maar als we destijds hadden gekozen voor Noorwegen was het meisje nu ook 3 jaar 49 weken en zes dagen geweest.

    Maar daar ging het niet over....

    Elke dag iets doen dat je moeite kost en wat je normaal niet doet is leuk. Ik probeer van die kleine dingen te doen. Of vol te houden. Buren uitnodigen. Iets zelf maken. Weer aanmelden als couchsurfhost als ons tuinhuis is gemaakt, haha. Het is echt leuk als een groot deel van je leven gevuld met verwondering, experimenteren, leuke mensen en interessante ontmoetingen.

    Maar niet alles hoeft een grote UITDAGING te wezen toch. Het is juist mooi als je iets kan vinden waar je je echt thuis bij voelt. Bij ons is dat noorwegen, bij jou india.

    Wat is er mis met IN je comfortzone stappen.

    Hoe veel mensen doen dat nu? zit je er net lekker in, moet je er weer uit volgens de hardcore boodschappers van het ware geluk.

    Veruit de meeste mensen zijn lief en jij gaat het echt wel redden.

    Je hebt (voor zover ik begrijp) nog alle opties open. Geen schulden, verplichtingen of gezin... Als je het wil doen doe het nu want straks kom je een leuk iemand tegen en voor je het weet...

    Jaja je lacht ermee....

    Wat een lang verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je voor je verhaal, lekker uitgebreid, daar hou ik van!! :-)

    Heel deze blog draait om "elke dag iets doen dat je normaal niet doet". Ja, het is leuk. Ja het maakt het leven interessanter, avontuurlijker en het laat je LEVEN!

    Ik wilde het deze maand alleen wat meer richting de grenzen aanpassen. Niet omdat ik niet lekker in mijn veilige zone zit, maar omdat je groeit als persoon als je de grenzen op zoekt. Omdat angst een indicator is dat je een zogenaamd "groei" gebied betreedt. En naast experimenten, wil ik vooral in mijn leven de beste versie van mezelf worden, omdat ik als Ik daar beter van word, de hele wereld daar beter van wordt.

    Nope alle opties open inderdaad: ik ben nogal al gesteld op mijn vrijheid ;-). Iemand leuks tegen komen, dat kan wel en ik weet hoe zoiets werkt.

    Maar mijn dromen verwezenlijken, daar komt niemand tussen. Dat heb ik al aan den lijven ondervonden. Het is niet zo dat ik even ga reizen en dan weer terug kom. Dat station ben ik allang gepasseerd.

    Ik ga, volgend jaar, met een minimum aan spullen, met alleen relationele banden, en verder vrij van "lijntjes" nederland verlaten voor nog onbepaalde tijd en ik wil mezelf financieel draaiende houden zodat ik niet na een jaar op hangende pootjes terug ben en weer "vast zit" in Nederland met een baan. Mijn droom is om ultieme vrijheid te ervaren, in de Boeddhistische zin van het woord. Dus onthecht van alle verlangen en aversie. En die droom staat niemand in de weg. :-)

    Noorwegen, daar ben ik met mijn exvriendje ook ooit mee bezig geweest, om te emigreren. Ik kom je opzoeken als je daar eenmaal woont! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je bent altijd welkom hoor!

    Mooi antwoord. Ben het helemaal met je eens. Proberen niet per se meer, maar beter te zijn. Je bent een hele stap verder dan ik. Ik zie mezelf wel in een noors huisje heel gelukkig zijn met de houtkachel op mijn eigen lapje grond, haha. Met man en kindjes is het ook niet zo gezellig nergens meer naar te verlangen.

    Wat jij gaat doen vind ik echt geweldig. Het leven is zo mooi als je je minder druk maakt over wat moet. Of wat je denkt dat moet....

    BeantwoordenVerwijderen