dinsdag 30 november 2010

Are you comfortable?

Soms. Soms ook niet.
Bijzonder dat je je in zo'n warm nest eenzaam voelt. Misschien wel de eerste keer deze reis. Wat een rare tradities houden deze mensen erop na en wat voel ik me momenteel een stoorzender. Ik voel me overbodig. Ik kan nooit in deze wereld passen. Wat doe ik hier en waarom ga ik niet verder en laat ik ze allemaal achter?? Ik voel me gevangen. Zouden deze mensen zich ook zo voelen en zouden ze er daarom maar het beste van maken, op deze manier? Dat zou logisch zijn. Wij Westerlingen zullen altijd moeite hebben hiermee, denk ik. Onacceptable wat hier gebeurt.

We gaan even een stapje terug: wat gebeurde er nadat ik uit Mcleod Ganj vertrok, voor en na de vipassana?

Ik vertrok dinsdagavond 3 november van Mcleod Ganj met de nachtbus, zonder enig plan, terug naar Delhi. Heerlijk comfortable, op de meest hobbelige plek van de bus, op de achterbank tussen 2 Tibetaanse monniken in. De rechter legt een fleecedekentje op mijn schoot, de linker dommelt af en toe in slaap op mijn schouder.

Ik ging naar hetzelfde hostel als mijn eerste ritje Delhi. Alleen bleef ik nu maar een nachtje. Ik kreeg namelijk een smsje van Jeet die ochtend: een van de tourguides van vorig jaar. Waar ik was? Wanneer ik in Delhi was? En wanneer ik hem zou ontmoeten, want hij zou het leuk vinden om me te zien! Ik moest de volgende ochtend uitchecken en dan kon ik bij hem slapen in het appartement van hem en zijn junior college boys, een soort van kleine broertjes, Ok, I'm in!!

Na wat gesms en geplan ging ik met mijn backpack met de metro naar de afgesproken plek. Volgens hem een ritje van 20 minuten. Wat ik nog weet van vorig jaar: dat soort inschattingen maken is niet zijn sterkste punt (en na 3 dagen leer ik hem "whatever you say, always double the time"). Na en klein uurtje en 5 smsjes "where r u?" ontmoette ik na een jaar een van mijn vriendjes. Met rickshaw gingen we naar een klein appartement met matrassen op de grond, een tv, een keuken met hulpje, een badkamer compleet uitgerust met 'bucketshower', een koelkast gevuld met bier, rum, wodka en sigaretten.
"There's only one problem. No toiletpaper."
Ach joh, maak je niet druk. Wc papier is een van de meest overbodige gebruiksvoorwerpen van de Westerse beschaving.
Oh ja, ik vergeet 3 fantastische jongen, stuk voor stuk schatjes die stonden te popelen om me te ontmoeten en erg verlegen werden van mijn aanwezigheid.
"sit!"
"our home is your home"
"what do you want for lunch?" gevolgt door wat Hindoestaans gebrabbel richting het keukenhulpje.
"are you comfortable?"
Ja, ja, ja, don't worry about that!!
De rest van de middag gekaart. En erg gelachen. Ook nog een koffietje gedronken en wat rond gelopen. De mannen erg trots om met mij in de buurt rond te lopen en veel bekijks van locals wat dat blondje in godesnaam met 3 Indiers doet.
2 bioscoopjes later ontmoette ik dan toch ook weer Mahendra, tijdens een etentje. Mahendra was mijn tourguide in het eerste deel van mijn trip en het is een van de beste gidsen die je kunt hebben. Erg recht door zee, eerlijk, sincere. Terwijl de mannen illegaal wodka regelen en vechten over wie de rekening gaat betalen, sluit ik aan bij een shoestringgroep die ook zit te dineren. Altijd fijn om effe Nederlands te kunnen lullen.

De volgende dag is Diwali, of Deepavali, of Deevali, of hoe je het dan ook wilt schrijven. 'n Soort van kerst. En op een ander front een soort van nieuwjaar: Firecrackers. Nee, dit kun je geen vuurwerk meer noemen. Explosieven. Dynamietstaven. Handgranaten. Dat past beter. Gezellig avondje met Jeet, Mahendra en een andere tourguide die ik de avond ervoor heb leren kennen. Samen koken, samen eten van 1 groot bord met onze handen: I love it!!!

Ik neem afscheid van Mahendra en Jeet en word veilig op de bus gezet naar tourguide nummer 3: Raj. Raj is in Jodhpur aan het werk en dat is mooi, want ze hebben daar ook een Vipassana centrum. Perfect timing! Ik meet met Raj, we kletsen 2 dagen en nachten bijna aan een stuk door en we eten met zijn shoestringgroep bij zijn stagair thuis. Easy on the spices is niet helemaal doorgekomen en na een avondje met deze oerhollanders heb ik bijna medelijden met Raj.

De volgende dag vervolgt hij zijn reis en voor mij wordt besloten dat ik naar de familie van Mahendra ga, voordat ik op 10 november mijn cursus Vipassana start.

"are you comfortable?"
Vraagt Mahendra als hij belt na het warme onthaal dat ik krijg van alle cousin sisters, aunty, grams, mami, sister en Sapu (neefje of cousin brother) die eigenlijk Bhanu heet.
De mannen zijn werken en de vrouwen blijven thuis. Zoals het hoort. Bij het aanrecht. En om het huis. En ze kletsen de oren van mijn kop. Hoewel ik er geen reet van versta, hoor ik in bijna elke zin "Mahendra". Ik beantwoord elke nieuwsgierige blik met een glimlach. Ik ben uitgeput na een paar uur. Maar het eten van mami maakt veel goed. "I love a home cooked meal". Aldus Mahendra. En ik snap nu waarom. Maar ze hebben dan ook tijd zat om te oefenen. Ik bedoel: 5 vrouwen doen samen 2 huishoudens van totaal 9 personen. Buiten kletsen, poetsen, koken, kletsen en boodschappen doen, regelen ze Mahendra's bruiloft half februari 2011. Of ik ook kom? Ja nou, heel eerlijk gezegd was ik niet van plan om dat te plannen aangezien ik niet plan. Maar na de 10de uitnodiging, ook van grams, geloof ik dat ik er niet meer onderuit kan.

In het huis staan 3 bedden verdeeld over verschillende kamers en dat is dan ook zo'n beetje het enige meubulair. Als we 's avonds naar bed gaan, zie ik dat er allerlei matrassen van zolder af worden gehaald. Alleen de gasten, Sapu en ik, slapen op een bed. De rest slaapt op de grond, wat normaal schijnt te zijn. Ik en sister slapen op de voorkamer.
"are you comfortable?"
Jaaaaaaaaa!!!

De volgende dag word ik opgetuigd als kerstboom en moet ik poseren als een prinses in een traditionele Rajasthaanse jurk. Ook krijg ik een nieuwe naam: Tara Baisa. Tara betekent sterren en baisa is een respectvolle manier om een vrouw aan de spreken. Hilarisch. Alleen nemen zij het allemaal wel erg serieus. In de gesprekken is "Mahendra" inmiddels vervangen door "Tara Baisa" en ik krijg complimenten als "very smart" -vooral niet te verwarren met intelligentie, het betekent namelijk mooi- en "good nature" -wat ik nog steeds niet helemaal snap-. Heel veel meer aan Engels komt er niet uit.

Missie Tara Baisa afleveren bij het meditatiecentrum verloopt vlekkenloos: na 80 telefoontjes ben ik veilig aangekomen.

Oh ja, een belangrijk detail is misschien wel dat ik nergens geld aan uitgeef omdat ik dat simpelweg niet mag. "Dankjewel" of "Dan ya waad" is ook geen optie. Ik moet even bijkomen van deze achtbaan en ongekende gastvrijheid. Hier kunnen wij in de verste verte niet aan tippen. Dit is ongekend en ik maak het mee! Wat een warmte, wat een liefde! Ik heb dikke 10 dagen om bij te komen en denk er geregeld aan terug.

"Were you comfortable?"
Vraagt de manager van het Vipassana centrum nadat ze vraagt hoe de cursus was geweest.

Ik keer voor een nachtje terug naar mijn nieuwe familie en oma is bij om me te zien. Ik voel me een stuk meer comfortable dan de vorige keer. Tara Baisa is terug en dit keer gaat het over haar huid, die door de Vipassana een stuk slechter is geworden.

Operatie "hoe krijgen we Tara Baisa veilig in Udaipur" gaat van start. Een heel netwerk wordt ingezet: Raj belt mij, ik geef sister, die belt met cousin brother, die weer belt met Mahendra en met de bus-sjoof, en Mahendra belt weer met Raj. Als ik in de bus zit belt Raj mij. Als ik aankom word ik opgepikt door een van zijn vrienden die mij dropt bij het hotel. Ik zie 1 gemiste oproep van Mahendra, maar ik check eerst even in. 1 Gemiste oproep verandert in 2 en ik besluit toch maar even terug te bellen.
"I already called the Raj, coz u didnt pick up the phone".
Daarna bel ik nog met Raj en sister om te vertellen dat ik veilig op de hotelkamer zit met de deur op slot.

De volgende dag: op naar nogggggggggg meer familie!
Raj pikt mij op bij het hotel. Hij is inmiddels klaar met zijn groep. Op naar de grote stad: cousin brothers en cousin sister en aunty en uncle van Raj. Wat een verademing, deze halve kopieen van onze eigen Westerse cultuur. We hangen 3 dagen rond n de stad, bij het meer en kijken tot diep in de nacht sitcoms en films op tv. Raj en zijn nichtje zijn nogalll close. Of nou ja, ze zijn eerder elkaars bezit. Ik vraag me af wat voor een soort liefde zij voor elkaar voelen. Is dit familieliefde? Of hebben zij geen idee hoe het voelt om van een partner te houden en verwarren ze deze liefde met liefde voor een familielid? GSM's worden gecontroleerd op smsjes van indringers van het andere geslacht, roken en drinken worden verboden, het hebben van een relatie wordt verboden, enigszins schunnige scenes in films worden doorgespoeld. Deze mensen zijn de beste leugenaars ter wereld besef ik me nu en mijn natuurlijk Westerse wantrouwen steekt gelijk de kop weer op. Iedereen hier heeft relaties, drinkt, rookt en kijkt porno.

Had ik al gezegd dat ik van Vipassana een soort van jetlag heb gekregen? Heel erg fijn! Ik word telkens om 4 of met een bietje geluk om 5 uur wakker. Maar deze keer komt het vooral doordat cousin sister telefoon krijgt om 4 uur. Ik slaap bij haar op de kamer en de mannen slapen op een andere kamer. Het telefoontje komt van de schoonzus van Raj, de vrouw van zijn broer. Haar man is niet thuisgekomen die nacht en ze is in paniek. Uiteindelijk komt hij thuis; hij was bij vrienden. Ik begin te lachen, wat word erg melig na al die tijd zo close te zijn met Hindoestanen.
"What happened?"
Ik vertaal mijn gedachtes hardop in het Engels.
"That's what happens with lovemarriages."
Raj zijn broer trouwde als enige vanuit liefde, in plaats van gearrangeerd. Nogal een groot ding hier. Een van de 3 liefdeshuwelijken strandt. Dat is een herkenbaar cijfer voor ons. Van de gearrangeerde huwelijken strandt 1 op de 300. (Maar het is dan ook verboden om te scheiden. Of tenminste, de man mag wel weg, maar dan is de vrouw voor haar leven getekend. Het is namelijk haar schuld. Ze kan nooit meer hertrouwen en zal uit de community gezet worden).
Misschien pap en mam en mijn zusjes toch maar eens vragen om iemand voor me te zoeken en te matchen op minstens 19 van de 32 geselecteerde astrologische ijkpunten.

Ik vraag naar het amulet om de nek van Raj:
"It's a local god".
Ik vraag naar de andere kant:
"The same, only on motorbike"
What?? Are all the animals occupied? Rats, lions and bulls they usually ride??
"No, it's a new god".

An idea can change your life!

Ik en Raj verhuizen naar 3 heerlijke, ontspannen dagen naar het platte land. Village. Paps en mams en grams wonen er. Over 2 jaar komt er iemadn bij: de toekomstige vrouw van Raj. Hij eist van zijn familie van ze een vrouw voor hem zoeken die voor zijn ouders kan zorgen en bij hen gaat wonen. Joined-familiysystem. Ze zijn nu maar met z'n drieen omdat Raj zijn broer in de stad werkt (F&B manager van een hotel) en woont met zijn vrouw en zijn zus woont bij haar inlaws. Maar paps vertelt mij dat ze een hogopgeleide vrouw zoeken, met een baan. Wat is dit? Terwijl ik hele dagen met de bezitterige nicht van Raj sms, die mij aan het uittesten is op 'de 10 verboden', kom ik stukje bij beetje meer te weten over de cultuur en de tradities.

Zelfs de hele dag niks doen en dan luisteren naar die tradities is echt een van de meest uitputtende bezigheden. Ik wist niet dat emoties en sensaties zoveel energie konden kosten. Ik ben echt kapot. Deze familie is zo intelligent, maar zo onwetend. De vader heeft gelijk, hij weet precies wat er gaat gebeuren. Vanuit de geschriften wordt Hindoestanen geleerd hoe ze tradities moeten voorzetten en om welke achterlijke reden, terwijl wij in het westen alles vanuit een wetenschappelijke manier willen benaderen. India is hard op weg om het westen te kopieren. De tradities vervagen. En uiteindelijk zullen ze grotendeels verdwijnen. Zonde?
Zonde als het moorden om liefdestrouwerijen eindigt?
Zonde als het moorden om trouwen buiten de kasten eindigt?
Zonde als het mogen dragen van een vuurwapen omdat je bij een van de hogere kasten hoort, eindigt?
Zonde als het zogenaamde 'facecoveringssystem' verdwijnt, wat ongeveer inhoudt dat getrouwde vrouwen hun gezicht moeten bedekken in het bijzijn van hun man of een ouder persoon, ook niet hardop mogen praten in het bijzijn van deze personen en niet mogen lachen met ontblootte tanden?
Zonde als al die gekke gewoontes zoals voeten aanraken bij het zien van een ouder persoon verdwijnen?
Zonde als uithuweling verdwijnt?

Nee.

Mijn haren staan recht overeind en het kost me vele kilowatturen aan energie om dit alles ter verwerken in mijn brein, dat alleen maar tegen kan stribbelen.
Laat me alleen, laat me met rust, laat me even in mijn eigen Westerse wereld waar we maar 1 God hebben in plaats van ontelbaar, die ook nog eens gewoon de naam God draagt. Waarom houden mensen toch zo vast aan entiteiten en objecten buiten ons lichaam, het verleden en de toekomst? Het enige dat is, is nu. En het enige dat dat is, is niet permanent. Het leven zit in ons, niet buiten ons.

Momenteel kan ik alleen maar stellen dat de familiebezoekjes me even te veel zijn. Ik ben een attractie voor de neighberhood girls, mag niks doen, voel me afgezonderd en achtergesteld omdat ik nooit goed genoeg zal zijn om in deze beschaving te passen. Nee, dat is niet zo erg, uiteraard ben ik alleen maar een toerist. Maar het doet pijn van binnen om te zien dat mensen eigenlijk helemaal niet gelijk zijn. Enerzijds ben ik een topattractie, mooi, smart, intelligent, good nature, high educated, blahblahblahblah, anderzijds zal ik nooooit een van hen kunnen zijn omdat ik al 28 ben en niet getrouwd, geen baan heb, afgestudeerd ben in vastgoed (wat helemaal geen studie is hier), rare enkelbandjes draag en wit/ blond haar heb -dat een teken is van veroudering- What the fuck?? Mijn hersenen kunnen deze paradoxen niet aan. Dit is rocketscience en ik ben normaal best goed in wiskunde, maar dit gaat boven mijn petje.

Mijn Ipod is werkelijk de enige manier om mij even terug naar het westen te teleporten. Ik luister mijn muziek en zit letterlijk even in mijn eigen wereld. Fijn.

India kopieert het westen. Helaas vooral de slechte gewoontes. Maar het westen evolueert ook: we worden ons steeds bewuster van de universele waarheden en wetten. Ook deze waarheden zijn in bepaalde kringen van India bekend (je leert er bijvoorbeeld over tijdens Vipassana en Vipassana wordt in India veel door Indiers gvolgd) en zullen, nadat alle slechte gewoontes op-mis-bruikt zijn, op steeds meer plaatsen in India doordringen. Dit is een proces dat generaties gaat duren. Tot die tijd kijkt India tegen het westen op, kopieert het slechte gewoontes en probeert deze te combineren met de Hindoestaanse tradities. Bidden voor een betere gezondheid met gebruik van tabak, alcohol en drugs. Uithuwelijken met vreemdgaan. Gezichten bedekken met schaars gekleede Bollywoodsterren. Bezitterigheid ten opzichte van elkaar met liegen.

Amen. Praise the Lord. Alle 3,3 miljoen als het moet. No, I am totally uncomfortable.

10 opmerkingen:

  1. Heeee!

    Jeetje wat een verhalen zeg! Klinkt erg heftig allemaal. Wel erg cool om t allemaal te lezen.
    Enjoy en hopelijk tot over n paar maandjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hey lief vriendinnetje! nog ff een puntje over je vorige blogbericht... ja jij weet volgnes mij heel goed waar je heen gaat, alleen kan je daar idd nooit in verdwalen want de weg ernaartoe is uniek=jij etc je weet wel...:) iig over oncomfortabel..tja je weet al een beetje ook hoe oncomfortabel ik me voel in vele delen van india wat oa gerelateerd is aan de gekke, ongelofelijk bizarre tegenstrijdigheden in de cultuur zowel als de veranderingen ten gevolge van een maffe mix van oude gewoontes en niewe overgenome van t westen. En dan dat onbeschrijfelijke geinfiltreer in me persoonlijke ruimte elke seconde wat allerlei gevoelens, allergieen ed aanraakt en mijn weggestopte woede regelmatig naar boven haalt. En dan natuurlijk de grote armoede waar je zowel in tradtionele vorm constant mee geconfronteerd word in de vorm van bedelaars maar ook de minder zichtbare zoals t gebrek aan goed onderwijs en ontwikkeling wat leid tot enorm onvrije geesten waardoor de mensen vaak gewoon op robotten lijken naar mijn idee (niet dat dit bij ons in t westen minder is hoor perse maar wel heel anders en minder duidelijk iig, tja wij leren toch wel meer bijv in t onderwijs iets van 'zelf nadenke' maar dat is hier echt totaal afwezig bijv=armoede). ik vind t bijv heel bizar, iedere keer weer, om te zien hoe een klein kind, en soms zelfs al babys van net een jaar oud, al zo gesocialiseerd is dat ie precies het gedrag en de gezichtsuitdrukkingen van de volwassene heeft gekopieerd. ja is in woorden moeilijk over te brenge maar die gezichtjes zeggen alles wat er hier gaaande is voor mij...nouja zo kan ik nog wel uren doorgaan, iig ben ik heel blij dat je zo'n rijke ervaringen opgedaan hebt en doet, van een behoorlijke range in kaliber, en dat je zo goed verzorgd bent en welkom ontvangen door al die lieve mensen! hopelijk zijn jou bruiloften wel wat gezelliger dan die van mij die ik meemaakte in mccloed ganj;) ok, ik ga maar weer eens verder... ik ben nu in hampi..en t is echt heeeeeeel bijzonder mooi! de sfeer is hier ook super relaxed, mense staren niet echt meer op een vervelende manier bijv en er valt beter te communiceren ed. heel dikke kus! en tot heel snel! kijk er enorm naar uit! misschien kunnen we zelfs wel oudennieuw vieren samen:)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit is een testreactie van Yv.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik moest papa helpen met een reactie plaatsen, vandaar de test-mail. Volgende keer een langer bericht!!

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ok Ireen let's give it a try , al een paar keer geprobeerd maar nu moet het lukken
    Geweldige verhalen I , we genieten er met volle teugen van , Heleen van Royen kan er nog wat van leren
    Zo te lezen heb je het wel even gehad met de Indiers , die je maar niet met rust laten en je overal me naar toe sleuren
    zo te horen raken ze maar niet uitgekeken op een
    blondje
    het wordt wellicht tijd dat je je weer in het Backpackerscircuit begeeft , een ander wereldje ter onderbrekeing , maar je gaat eindelijk talita ontmoeten , ik geloof wel dat jullie daar aan toe zijn
    Nou veel plezier op de hindoe bruiloft daar , wij zullen het wel met sinterklaas moeten doen

    Liefs pa

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een epistel - en dat voor iemand die in eerste instantie niet eens een blog bij wilde gaan houden! ;-D
    Mooi om te lezen zus, ik geniet er van.
    Inhoudelijke reactie bespreken we nog wel via MSN, of als je nog eens belt binnenkort.
    Maar idd, als je je verstikt voelt, biezen pakken en move on! Je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt.
    Ik ga slapen, heftig weekje gehad.

    Dikke kusssssssssss!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Irene,
    Mijn laatste berichtje is kennelijk in het universum opgelost, dus nog maar een keertje :-)
    Vol belangstelling jouw verhalen gelezen. Bewondering voor zoveel lef en doorzettingsvermogen. Lef omdat het voor een mens niet altijd gemakkelijk is om zichzelf te beschouwen, jij doet dat, knap hoor. Geniet ze op die prachtige, kleurrijke bruiloft die eraan zit te komen. Neem je cameraatje mee, want foto's maken mag :-)
    Groet, Nelly

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hi dochterlief,
    Hier een note van je mama.
    Hoe gaat het ermee?
    Weer on the run, heb je Thalita inmiddels al ontmoet?
    We hebben de Sint uitgezwaaid, en de Kerstman is in zicht.
    We hadden de Sint in Geldrop geviert.Kleine Jones had zijn beste kant laten zien, een poep en een plas in de living.
    Het is een schattig hondje, maar moet nog veel leren.
    Op het werk gaat het ook goed, er vallen wel meer doden als in het verzorgingshuis ,nr 3 deze week, sinds ik daar werk.
    Volgende week een weekje vrij, kerstversieringen aanbrengen, naar de kerstmarkt met een aantal collega's, ziekenhuiscontrole voor mijn handen, dan is de week weer zowat om.
    Met de kerstdagen vrij, oud en nieuwjaarsochtend werken,en dan zitten we in het nieuwe jaar.
    Eerst nog de surprise party van Niels, volgende week, hij weet dat niet, dus mondje dicht!!!!!!
    Klinkt wel saai, maar ik mis mijn kleine meid erg.Maar het allerbelangrijkste is vind ik, dat je het goed maakt, en ook weleens aan me denkt.
    Liefs van mammie.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heeey Irene!!!!

    Wat een verhalen zeg en wat een ervaringen! Super mooi, knap, uitdagend en op zijn tijd heftig zeg! Maar jij slaat je er allemaal vast prima doorheen! En deze once in a lifetime experience neemt niemand je meer af!
    Veel plezier en wijheid en ....keep me posted!

    gr.,
    je neefke Sander

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hai Irene,

    Op facebook je gevonden via Jeet. Net terug van een shoestring-reis, bij aankomst in Delhi jou ontmoet. Geweldig om je verhalen te lezen en te lezen wat je allemaal meemaakt!

    Groetjes, Irene

    BeantwoordenVerwijderen